ITPP3/443-524/13/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2013 r. (data wpływu 29 października 2013 r.), uzupełnionym w dniu 14 stycznia 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostaw wewnątrzwspólnotowych potwierdzanych dokumentami przesyłanymi co do zasady w formie elektronicznej - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14 stycznia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostaw wewnątrzwspólnotowych potwierdzanych dokumentami przesyłanymi co do zasady w formie elektronicznej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

P. (dalej Wnioskodawca lub Spółka) specjalizuje się w produkcji różnego rodzaju kartonów dekoracyjnych, wykorzystywanych w przemyśle ramiarskim oraz usługami w zakresie kaszerowania i wycinania gotowych kartonów passepartout. Spółka jest jednym z głównych polskich dostawców ramek do I. (dalej Centrala), przy czym sprzedaż towarów realizowana jest bezpośrednio na rzecz poszczególnych oddziałów (lub spółek działających pod marką I.) posiadających siedziby w państwach członkowskich UE. Każdy z nabywców jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i posiada ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Również Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE dla transakcji wspólnotowych (rejestracja od 2005 r.).System związany z obrotem towarami pomiędzy Wnioskodawcą, a poszczególnymi nabywcami (oddziałami lub spółkami działającymi pod jedną marką) i firmami transportowymi odbywa się przy pomocy jednego, zcentralizowanego systemu informatycznego (system elektronicznej wymiany danych EDI) wdrożonego przez Centralę, do którego podłączeni są wszyscy użytkownicy, podmioty współpracujące, w tym Wnioskodawca. Poszczególni nabywcy zgłaszają za pośrednictwem systemu informatycznego zapotrzebowanie na towary. Wnioskodawca otrzymuje z Centrali informację o zamówieniach (ilość zamówionego towaru, oznaczenie nabywcy i danych gdzie towar ma być wysyłany). Za pośrednictwem tego samego systemu Wnioskodawca potwierdza przyjęcie zamówienia oraz wysyła informację o terminach i sposobie jego realizacji. Spedytorzy (organizowani przez I.) zintegrowani z systemem informatycznym potwierdzają elektronicznie wysyłkę towaru (odbiór towaru od Wnioskodawcy). Wnioskodawca fakturuje dostawę na każdego z nabywców. Wnioskodawca posiada w wersji elektronicznej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oddanego do transportu oraz fakturę. Towary transportowane są bezpośrednio do nabywców posiadających siedziby w państwach członkowskich UE. Po dotarciu towaru do poszczególnych nabywców, każdy z nich samodzielnie potwierdza w systemie EDI odbiór towaru. Po zrealizowanej dostawie Wnioskodawca otrzymuje z systemu EDI zestawienie generowane raz w miesiącu, potwierdzające rzeczywiste dokonanie dostawy do poszczególnych oddziałów (lub spółek) z podaniem numeru zamówienia, numeru faktury, nazwy odbiorcy i kraju, gdzie towar dotarł. Na zestawieniu znajduje się pisemna informacja, że towar objęty wyszczególnionymi fakturami został faktycznie otrzymany przez Centralę lub przez jednego z jej nabywców, a wystawiony dokument zezwala na zastosowanie obniżonej - 0% stawki VAT. Cała wymiana informacji ma charakter elektroniczny, poszczególne komunikaty i dokumenty dostępne w systemie, mogą być w razie potrzeby wydrukowane. Wnioskodawca współpracuje z Centralą w ten sposób już od kilku lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę związane z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów są wystarczające dla zastosowania stawki 0%, zgodnie z art. 42 ust. 1 w zw. z ust. 11 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, będąc w posiadaniu dokumentów elektronicznych opisanych w stanie faktycznym, dokumentujących dokonanie WDT na rzecz odbiorców z krajów UE jest uprawniony do zastosowania stawki 0%.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów to wywóz towarów z terytorium Polski do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej identyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów opodatkowana jest stawką podatku 0%, pod warunkiem, że:

Spółka z całą pewnością spełnia warunki opisane w punkcie 1 oraz 3. Wątpliwości budzi kwestia posiadanych dokumentów, czy w świetle przepisów ustawy o VAT są wystarczające dla potwierdzenia WDT i zastosowania stawki 0%.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w punkcie 2 są następujące dokumenty, o ile łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Z brzmienia tego przepisu wynika, że powyżej opisane dokumenty mają podstawowe znaczenie dla dokumentowania faktu dokonania WDT. Ustawodawca dopuszcza jednak również możliwości dokumentowania WDT za pomocą innych dokumentów - o czym stanowi art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Zgodnie z przywołanym przepisem w przypadku, gdy dokumenty o których mowa w ant. 43 ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrz wspólnotowa, w szczególności:

* korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

* - dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

* dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wzajemna zależność przepisów art. 42 ust. 3 i 11 budziła w praktyce i orzecznictwie istotne wątpliwości, które - jak się wydaje - rozwiane zostały przez orzeczenie Naczelnego Sadu Administracyjnego, w uchwale z dnia 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10), w której Sąd rozstrzygnął, że "dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w ant. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju". Takie stanowisko aktualnie powielane jest w orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych (przykładowo: wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1120/11), jak również w wielu interpretacjach podatkowych.

W rezultacie - w opinii Wnioskodawcy - w celu zastosowania 0% stawki VAT nie musi on posiadać wszystkich dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, w szczególności z uwagi na fakt, że katalog dokumentów w porównaniu z brzmieniem ustawy obowiązującym jeszcze przed 1 kwietnia 2013 r. był szerszy, co obrazuje tendencję ustawodawcy do liberalizowania wymogu dokumentacyjnego w tym zakresie.

Wnioskodawca wskazał również, że zgodnie z art. 42 ustawy 11 katalog wymienionych tam dokumentów ma charakter otwarty. Orzecznictwo zaś podkreśla, że udokumentowanie WDT może odbyć się również za pomocą innych niż wyszczególnione w tym ustępie dokumenty. Jego zdaniem, dokumenty elektroniczne wskazane w stanie faktycznym łącznie potwierdzają fakt wywiezienia z kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do kontrahentów z innych państw UE. Spółka posiada bowiem w wersji elektronicznej zamówienia towarów od poszczególnych nabywców. Z zamówieniami zsynchronizowany jest system do wystawiania faktur. Wnioskodawca posiada kopie faktury, specyfikację sztuk ładunku, potwierdzenie odbioru przez spedytora ładunku oraz zestawienie generowane raz w miesiącu potwierdzające rzeczywiste dokonanie dostawy do poszczególnych oddziałów (lub spółek) z podaniem numeru zamówienia, numeru faktury, nazwy odbiorcy i kraju, gdzie towar dotarł.

Fakt, że Wnioskodawca otrzymuje takie zestawienie z Centrali nie może być podstawą kwestionowania, że inni nabywcy (oddziały Odbiorcy, spółki zależne lub inne podmioty operujące w ramach umowy franszyzy) nie otrzymali towaru, z tego względu, że cała grupa podmiotów Odbiorcy funkcjonuje na wspólnym, połączonym systemie elektronicznym regulującym sprzedaż i zamówienia w całej sieci. W efekcie więc zbiorcze zestawienie wysyłane przez Centralę stanowi sumę zestawień potwierdzonych od poszczególnych nabywców. Nie stanowi również przeszkody, do uznania że posiadane dokumenty są wystarczające fakt, że generowane są one elektronicznie. Wnioskodawca otrzymuje potwierdzenie dostawy zawsze po miesiącu, w którym dostawa miała miejsce i w którym wystawiono fakturę. Przykładowo w stosunku do sprzedaży i WDT dokonanego w czerwcu 2013 r. Spółka otrzyma oświadczenie w lipcu po zweryfikowaniu przez Centralę czy dostawa w pełni się odbyła.

W ocenie Wnioskodawcy, dokumenty te dostatecznie potwierdzają fakt dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. W konsekwencji Spółka będzie uprawniona - jej zdaniem - do zastosowania stawki 0% VAT w stosunku do wymienionych transakcji WDT, pod warunkiem posiadania przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy dokumentów wskazanych w stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej ustawa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - co do zasady - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, przy czym przepis ten stosuje się - jak wynika z ust. 2 pkt 1 tego artykułu - pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle treści art. 146a pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 kwietnia 2013 r.), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

Według 42 ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 kwietnia 2013 r.), dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Według 42 ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.), dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W świetle art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka jest dostawcą ramek dla Centrali, przy czym sprzedaż towarów realizowana jest bezpośrednio na rzecz poszczególnych oddziałów (lub spółek działających pod jedną marką) posiadających siedziby w państwach członkowskich UE. Każdy z nabywców jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i posiada ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Również Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE dla transakcji wspólnotowych (rejestracja od 2005 r.). Cały obrót towarami między Spółką, a poszczególnymi nabywcami (oddziałami lub spółkami) oraz firmami transportowymi odbywa się przy pomocy jednego, zcentralizowanego systemu informatycznego (system elektronicznej wymiany danych EDI) wdrożonego przez Centralę. Podłączeni są do niego wszyscy użytkownicy, podmioty współpracujące (w tym Spółka). Spółka otrzymuje z Centrali informację o zamówieniach (ilość zamówionego towaru, oznaczenie nabywcy i danych gdzie towar ma być wysyłany). Za pośrednictwem tego systemu potwierdza przyjęcie zamówienia oraz wysyła informację o terminach i sposobie jego realizacji. Spedytorzy (organizowani przez Centralę) zintegrowani z systemem informatycznym potwierdzają elektronicznie wysyłkę towaru (odbiór towaru od Spółki). Spółka fakturuje dostawę na każdego z nabywców. Towary transportowane są bezpośrednio do nabywców posiadających siedziby w państwach członkowskich UE. Po dotarciu towaru do poszczególnych nabywców, każdy z nich samodzielnie potwierdza w systemie EDI odbiór towaru. Po zrealizowanej dostawie Wnioskodawca otrzymuje z systemu EDI zestawienie generowane raz w miesiącu potwierdzające rzeczywiste dokonanie dostawy do poszczególnych oddziałów (lub spółek) z podaniem numeru zamówienia, numeru faktury, nazwy odbiorcy i kraju, gdzie towar dotarł. Na zestawieniu znajduje się pisemna informacja, że towar objęty wyszczególnionymi fakturami został faktycznie otrzymany przez Centralę lub przez jednego z jej nabywców. Zatem Spółka posiada: kopie faktury, specyfikację sztuk ładunku, potwierdzenie odbioru przez spedytora ładunku oraz zestawienie generowane raz w miesiącu potwierdzające rzeczywiste dokonanie dostawy do poszczególnych oddziałów (lub spółek) z podaniem numeru zamówienia, numeru faktury, nazwy odbiorcy i kraju, gdzie towar dotarł. Cała wymiana informacji ma charakter elektroniczny, poszczególne komunikaty i dokumenty dostępne w systemie mogą być w razie potrzeby wydrukowane.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą prawa do stosowania stawki 0% w zakresie dostaw wewnątrzwspólnotowych dokumentowanych dokumentami przesyłanym - co do zasady - w formie elektronicznej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że jeżeli dokumenty, którymi dysponuje Spółka w związku ze realizowaną sprzedażą wewnątrzwspólnotową (co do zasady funkcjonujące w formie elektronicznej), będą potwierdzać - jak zadeklarowano we wniosku - faktyczne dostarczenie towaru do nabywców unijnych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, mogą być wystarczającą podstawą do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% (art. 42 ust. 3 i 11 ustawy).

Podkreślić jednak należy, że to czy posiadane przez Spółkę dokumenty (w formie elektronicznej) rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.