ITPP3/443-419/14/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2014 r. (data wpływu 28 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 24 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania kursu waluty do przeliczenia kwot wyrażonych w EURO w sytuacji, gdy zapłata następuje w złotych polskich - jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 września 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania kursu waluty do przeliczenia kwot wyrażonych w EURO w sytuacji, gdy zapłata następuje w złotych polskich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma świadczy usługi spedycyjne i usługi transportu drogowego krajowego oraz międzynarodowego na podstawie zawieranych zleceń i umów z kontrahentami krajowymi i zagranicznymi. W przypadku zleceń otrzymywanych od kontrahentów polskich wysokość wynagrodzenia za fracht określona jest w zleceniu w walucie EURO, natomiast faktura za wykonaną usługę jest wystawiona w walucie polskiej przeliczona na polskie złote po kursie średnim NBP z dnia załadunku. Zapłata za fracht dokonywana jest w złotych polskich na podstawie wystawionej faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Firma postępuje właściwie wystawiając faktury w polskich złotych według kursu umownego waluty, zgodnie ze zleceniem z dnia załadunku, czy powinna stosować przepisy art. 31a ustawy o podatku od towarów i usług do określenia podstawy opodatkowania VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy faktury wystawione są w walucie polskiej, nie mają zastosowania przepisy art. 31a u.p.t.u. o dniu poprzedzającym dzień powstania obowiązku podatkowego, jakim jest wykonanie usługi.

Wnioskodawca zauważa, że fracht jest kwotą umowną i na fakturze podana jest informacyjnie kwota frachtu w EURO z zastosowaniem kursu z dnia załadunku, ponieważ na taką kwotę strony umawiają się w momencie negocjacji handlowych. Zlecenia transportowe zawierają klauzulę walutową w celu zabezpieczenia się przed zmianą wartości pieniądza w czasie. Z racji wahających się kursów średnich walut obcych, strony umowy określają taki sam kurs, aby zabezpieczyć swoje zyski, zgodnie z zasadą nominalizmu. W każdym przypadku płatność następuje w walucie polskiej na podstawie wystawionej faktury. Zatem transakcja nie jest transakcją walutową, lecz złotówkową.

W art. 31a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, prawodawca wskazał jaki kurs należy stosować dokonując przeliczenia na złote polskie, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej. Regulacje te mają zastosowanie w transakcjach walutowych, tj. tych, w przypadku których zobowiązanie nabywcy jest wyrażone w walucie obcej. Ponieważ zapłata za fracht dokonywana jest w złotych polskich przy zastosowaniu kursu umownego, transakcja jest transakcją złotówkową, a nie walutową, o której mówi art. 31a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady fakturowania obowiązujące na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy Działu XI "Dokumentacja" Rozdział 1 "Faktury".

Stosownie do dyspozycji art. 106a ust. 1 pkt 1 tej ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast, zgodnie z art. 106e ust. 11 ustawy, kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla się do 1 grosza.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Na mocy art. 31a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W złożonym wniosku poinformowano, że Wnioskodawca świadczy usługi spedycyjne i transportu drogowego krajowego oraz międzynarodowego. W przypadku zleceń otrzymywanych od kontrahentów polskich wysokość wynagrodzenia za fracht określona jest w zleceniu w walucie EURO, natomiast faktura za wykonaną usługę jest wystawiona w walucie polskiej przeliczona na polskie złote po kursie średnim NBP z dnia załadunku. Zapłata za fracht dokonywana jest w złotych polskich na podstawie wystawionej faktury.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym należy stwierdzić, że przepis art. 31a ustawy znajduje zastosowanie, kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej. Wówczas kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Wobec tego w sytuacji, gdy rozliczenie z kontrahentem odbywa się w walucie polskiej (w tej walucie Wnioskodawca otrzymuje zapłatę będącą podstawą opodatkowania), art. 31a ust. 1 i ust. 2 ustawy nie ma zastosowania. Wnioskodawca do przeliczenia na PLN wartości usługi wyrażonej w EURO może zastosować dowolny kurs ustalony z kontrahentem (np. z dnia załadunku).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.