ITPP3/443-374/13/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2013 r. (data wpływu 8 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 26 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z importem usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2013 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 30 września 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z importem usług.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje sprzedaży swoich wyrobów w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej do państw Unii Europejskiej. W celu zwiększenia ilości zamówień na dostawy produktów, Spółka podpisała z kontrahentami niemieckimi:

* umowę produktową;

* umowę prowizji.

Zgodnie z zawartą umową, kontrahenci naliczają prowizję procentową od zakupionego w Spółce towaru i wystawiają rachunki. Prowizja jest naliczana od zakupów wszystkich firm wchodzących w skład holdingu przez spółkę dominującą.

Zapis umowy brzmi: "podstawą obliczenia premii jest zafakturowana wartość rachunków Firmy... i firm członkowskich firmy...". Kontrahent... wystawia "provisionsrechnung" od obrotu za dany miesiąc z datą następnego miesiąca. Prowizja jest wypłacana zgodnie z zapisem w umowie Firmie... miesięcznie najpóźniej do 20-tego dnia następnego miesiąca. W drugim przypadku, rozliczenie kwartalne, firma wystawia "provisionsrechnung" od obrotu za dany kwartał, z datą następnego miesiąca po kwartale z terminem płatności 14 dni.

Kontrahenci z Niemiec są podatnikami nieposiadającymi siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski.

Spółka nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec. Ponadto, jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE od dnia 1 lutego 2008 r.

Prowizja (premia) przyznawana jest tylko za dokonane przez kontrahentów niemieckich zakupy towarów od Spółki. Kontrahenci niemieccy nie podejmują innych działań na rzecz Spółki i nie występują świadczenia wzajemne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wymienionym stanie faktycznym Spółka, jako moment powstania obowiązku podatkowego, czyli datę wykonania usługi, powinna ustalić ostatni dzień każdego z podsumowywanych okresów rozliczeniowych, czy też dzień wystawienia faktury.

Wnioskodawca powołuje się na treść art. 8 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 19 ust. 4 i art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto wskazuje, że wykonane czynności rozpoznano jako usługi, zaznaczając, że w skład holdingu w obu przypadkach wchodzi kilka spółek, które są oddzielnymi odbiorcami towarów, zaś prowizje od towarów zakupionych przez wszystkie firmy nalicza spółka dominująca, która nie jest bezpośrednim odbiorą towarów.

Spółka jako nabywca usługi wykazuje import usług opodatkowany stawką 23%, natomiast obowiązek podatkowy rozpoznaje z datą wystawienia faktury przez kontrahentów niemieckich. Na tle powyższego Wnioskodawca uważa, że usługi są wykonywane w następnym miesiącu, kwartale, po dokonaniu dostawy towarów do spółek niemieckich, bowiem wtedy jest obliczona należna prowizja od dokonanych zakupów spółek holdingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy, wskazać należy, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Usługa, w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Na podstawie art. 17 ust. 1a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Jak wynika z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.), miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - art. 28b ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 28b ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1, które określają w odmienny sposób szczególny moment powstania obowiązku podatkowego m.in. w zależności od rodzaju transakcji.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

Stosownie do art. 19 ust. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

Ponadto według ust. 19b tego przepisu, do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.

W złożonym wniosku poinformowano, że Spółka dokonuje sprzedaży swoich wyrobów w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej do państw Unii Europejskiej. W celu zwiększenia ilości zamówień na dostawy produktów Spółka podpisała z kontrahentami niemieckimi umowę produktową oraz umowę prowizji. Zgodnie z zawartą umową, kontrahenci naliczają prowizję procentową od zakupionego w Spółce towaru i wystawiają rachunki. Prowizja jest naliczana od zakupów wszystkich firm wchodzących w skład holdingu przez spółkę dominującą. Zapis umowy brzmi: "podstawą obliczenia premii jest zafakturowana wartość rachunków Firmy... i firm członkowskich firmy...". Kontrahent... wystawia "provisionsrechnung" od obrotu za dany miesiąc z datą następnego miesiąca. Prowizja jest wypłacana zgodnie z zapisem w umowie Firmie... miesięcznie, najpóźniej do 20-tego dnia następnego miesiąca. W drugim przypadku, rozliczenie kwartalne, firma wystawia "provisionsrechnung" od obrotu za dany kwartał, z datą następnego miesiąca po kwartale z terminem płatności 14 dni. Kontrahenci z Niemiec są podatnikami nieposiadającymi siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski. Spółka nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec i jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE. Prowizja (premia) przyznawana jest tylko za dokonane przez kontrahentów niemieckich zakupy towarów od Spółki. Kontrahenci niemieccy nie podejmują innych działań na rzecz Spółki i nie występują świadczenia wzajemne.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w opisanym przypadku wypłacone na rzecz kontrahenta (Firma...) prowizje (premie) nie są w żaden sposób związane z uzyskaniem przez Wnioskodawcę świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dokonywanych przez kontrahentów zakupów - jak wskazano we wniosku, nie występują świadczenia wzajemne. Tym samym należy uznać, iż w tym przypadku otrzymujący premię nie świadczy na rzecz Wnioskodawcy usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Skoro w zaistniałej sytuacji nie ma świadczenia usług, nie może mieć miejsca import usług, a w konsekwencji - po stronie Spółki - nie powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.