ITPP3/443-358/13/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2013 r. (data wpływu 2 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży gruntu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do 2011 r., przez ostatnie 5 lat, mieszkał Pan za granicą. Kryzys i sytuacja, w której się Pan znalazł (oszukanie przez pracodawcę) spowodowały podjęcie decyzji o powrocie do Polski. Na miejscu okazało się, że w ojczyźnie jest gorzej niż Pan przypuszczał. Pół roku po powrocie umarł Pana ojciec, pozostawiając testament powołujący do nabycia spadku w całości - Pana. Siostra została pominięta (wieloletnie problemy rodzinne). Sytuacja osobista po pogrzebie uległa mocnemu pogorszeniu - zaczynają zgłaszać się dłużnicy ojca: firmy ubezpieczeniowe, kredytowe,...., KRUS, gmina.... Budowa domu, jaką rozpoczął ojciec, niesie za sobą nieuregulowane koszty. Podjął Pan pracę na okres 4 miesięcy i został zwolniony z powodu długotrwałego zapalenia oskrzeli. W międzyczasie, siostra straszy Pana komornikiem, tytułem zachowku. Stara się Pan płacić po... zł dłużnikom, a do tego dochodzą też Pana długi. Chwyta się Pan dorywczych prac, lecz zimą "nadchodzi martwy okres", w którym dzięki wsparciu mamy nie umiera Pan z głodu.

Wiosną spotkał Pan człowieka, który chce kupić ziemię - proponowana cena jest poniżej opłacalności, lecz chęć spłaty długów jest najważniejsza. Kilka dni przed sprzedażą notariusz poinformował Pana o zmianie przepisu, dotyczącego podatku od towarów i usług. Udał się Pan do Urzędu Skarbowego, przedstawiając sytuację, w której się znalazł. Uzyskał Pan informację, że "nie kwalifikuje" się Pan do płacenia VAT od sprzedaży nieruchomości ze względu na to, że nie nabył gruntu z chęcią sprzedaży, "nie uczęszczał na zebrania wiejskie i gminne", nie ogłaszał chęci sprzedaży gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, sprowadzające się do kwestii uznania opisanej czynności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pana zdaniem, nie kwalifikuje się pod przepisy, dotyczące podatku od towarów i usług od sprzedaży gruntu, ponieważ:

* nie nabył gruntu z chęcią sprzedaży;

* "nie uczestniczył w zebraniach gminnych i wiejskich", podczas których omawiane były sprawy gruntu;

* nie ogłaszał chęci sprzedaży;

* sprzedał ziemię, aby spłacić długi i częściowo siostrę (zachowek po zmarłym ojcu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347/1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Zatem o prowadzeniu działalności gospodarczej decyduje okoliczność, że w momencie realizacji czynności podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w kontekście powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży od samego początku podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, bądź wytworzenia składników majątku rzeczowego służących do wykorzystywania ich w sposób ciągły, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności sprawy wynika, że na mocy testamentu pozostawionego przez Pana zmarłego ojca został Pan powołany do nabycia spadku w całości - siostra została pominięta. Sytuacja osobista po pogrzebie uległa mocnemu pogorszeniu - zaczynają zgłaszać się dłużnicy ojca. Budowa domu, jaką rozpoczął ojciec, też niesie za sobą nieuregulowane koszty. Wiosną spotkał Pan człowieka, który chce kupić ziemię - proponowana cena jest poniżej opłacalności, lecz chęć spłaty długów jest najważniejsza. Kilka dni przed sprzedażą notariusz poinformował Pana o zmianie przepisu, dotyczącego podatku od towarów i usług. Udał się Pan do Urzędu Skarbowego, przedstawiając sytuację, w której się znalazł. Uzyskał Pan informację, że "nie kwalifikuje" się do płacenia VAT od sprzedaży nieruchomości ze względu na to, że nie nabył gruntu z chęcią sprzedaży, "nie uczęszczał na zebrania wiejskie i gminne", nie ogłaszał chęci sprzedaży gruntów.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionymi we wniosku stanem faktycznym sprawy stwierdzić należy, że skoro przedmiotem opisanych czynności była sprzedaż gruntu nabytego na mocy testamentu (gruntu nie nabyto z chęcią sprzedaży), nie podejmowano działań zmierzających do sprzedaży tego gruntu, zaś jedyną przyczyną opisanej transakcji była spłata ciążących na Wnioskodawcy długów, czynność sprzedaży tego gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym bowiem przypadku Wnioskodawca nie działał w charakterze podatnika tego podatku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Ponownie podkreślić należy, że aby dokonaną przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie czynność sprzedazy gruntu można było uznać za działania podejmowane przez podatnika w ramach prowadzonej działalności, już w momencie nabycia tego gruntu musiałyby istnieć obiektywne przesłanki wyczerpujące znamiona, że Wnioskodawca zaangażował określone środki na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób ciągły, np. poprzez oddanie gruntu w dzierżawę. Jeżeli w odniesieniu do tak opisanej transakcji - na co wskazują okoliczności sprawy - istniał zamiar uwolnienia się od osobistych zobowiązań majątkowych Wnioskodawcy, podczas gdy grunt nabyto na podstawie testamentu, jak również nie podejmowano działań w szczególności mających na celu obrót gruntami, wykorzystywanie zarobkowe tego gruntu, nie może być mowy o wykonywaniu działalności gospodarczej w charakterze podatnika.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie będzie miała mocy wiążącej, o ile właściwy organ podatkowy w toku prowadzonego postępowania podatkowego ustali odmienny od przedstawionego we wniosku stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.