ITPP3/443-315/14/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2014 r. (data wpływu 17 czerwca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 21 lipca 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku obowiązku rozpoznania na terytorium kraju i opodatkowania czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w ramach transakcji łańcuchowej - jest prawidłowe;

* braku obowiązku rozpoznania na terytorium kraju i opodatkowania czynności dostawy towaru w ramach transakcji łańcuchowej - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 21 lipca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozpoznania na terytorium kraju i opodatkowania czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i dostawy towarów w ramach transakcji łańcuchowej.

We wniosku przedstawiono dwa następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą pod firmą "..." i jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT UE. Jego firma nazywana dalej jako firma "A" współpracuje z firmą "B" z siedzibą w Bułgarii w zakresie zakupów w tej firmie proszku jajecznego oraz usług suszenia jaj kurzych. Zakupiony w firmie "B" susz jajeczny trafia z reguły do Jego firmy "A" w Polsce i taka transakcja jest rozpoznawana przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT). Bywają również transakcje, w których zakupiony w firmie "B" susz jajeczny jest sprzedawany przez "A" innej firmie "C" z siedzibą na terytorium Polski, a towar transportem organizowanym przez Jego firmę "A" na polecenie firmy "C" jest transportowany bezpośrednio z Bułgarii do wskazanego przez "C" kontrahenta "D" z siedzibą na Słowacji.

Dotychczas również tą transakcję na odcinku firma "B" > "A" Wnioskodawca rozpoznawał jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), a odsprzedaż towaru na odcinku "A" > "C" opodatkował 5% stawką polskiego VAT, traktując ją jako sprzedaż krajową.

Po wnikliwej analizie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przyjęty przez Niego sposób opodatkowania w VAT był prawidłowy i przypuszcza, że prawdopodobnie było to nieprawidłowe, gdyż zakupiony w Bułgarii towar w żadnym momencie nie znalazł się na terytorium Polski, co biorąc po uwagę zasadę terytorialności opodatkowania VAT powoduje, że - w Jego ocenie - ww. transakcje nie wchodzą w zakres opodatkowania na podstawie przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług - co powoduje automatycznie, że w podanym przykładzie jest nieprawidłowe zarówno rozpoznanie transakcji zakupowych w "B" jako WNT, jak i nieprawidłowe jest opodatkowanie 5% stawką polskiego VAT odsprzedaży tych towarów firmie "C", z dostawą dla wskazanego klienta "D" na Słowacji.

W analizowanej sprawie mamy niewątpliwie transakcję łańcuchową, w której uczestniczy czterech różnych kontrahentów z trzech krajów UE, gdzie zgodnie z przepisami ustawy o VAT każdy z nich dokonuje dostawy towarów, przy czym tylko jednej dostawie można przypisać przemieszczanie towarów - transport.

Tak więc w przedstawionym łańcuchu dostaw mamy tylko jedną tzw. "transakcję ruchomą" i dwie tzw. "transakcje nieruchome", a w myśl obowiązującego prawa podatkowego tylko "transakcja ruchoma" może być opodatkowana jako transakcja wewnątrzwspólnotowa. A zatem mamy tutaj tylko jedno WDT i jedno WNT i dwie dostawy towarów krajowe opodatkowane VAT według miejsca świadczenia i wg. stawek podatku obowiązujących w danym kraju, przy czym żadna z tych transakcji nie będzie opodatkowana polskim podatkiem od towarów i usług.

Zważywszy, iż transport towarów zakupionych w Bułgarii organizuje Jego firma "A", transport (transakcja ruchoma) może być przyporządkowany:

1. Dostawie na rzecz Jego firmy "A" przez firmę "B" z Bułgarii lub

2. Dostawie Jego firmy "A" na rzecz firmy "C" (dostawie odsprzedaży).

Ad. 1. W przypadku przyjęcia rozwiązania wskazanego w pkt 1 wystąpi sytuacja, w której bułgarska firma "B" powinna rozpoznać podatkowo WDT, a firma Wnioskodawcy "A" rozpozna WNT, lecz nie w Polsce a na Słowacji. Odsprzedając dalej towar na rzecz polskiej firmy "C" powinna daną transakcję rozpoznać jako sprzedaż krajową opodatkowaną słowackim VAT. To rozwiązanie wymaga rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika słowackiego VAT UE.

Ad. 2. Przy założeniu, że transport należy przypisać jego dostawie do firmy "C" sprzedaż na odcinku firma "B" do firmy "A" powinna być rozpoznana jako dostawa krajowa opodatkowana bułgarskim VAT. Dokonując dalszej dostawy na rzecz polskiej firmy "C" z dostawą towaru na Słowację firma Wnioskodawcy "A" wykazuje tą transakcję jako bułgarska "WDT", jak polska firma "C" opodatkuje transakcję jako słowackie WNT. Przy tym wariancie opodatkowania Wnioskodawca powinien dokonać rejestracji jako czynny podatnik VAT UE w Bułgarii, a firma "C" rejestracji jako czynny podatnik VAT UE na Słowacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Wnioskodawca prosi o potwierdzenie, że opisany przebieg transakcji nie podlega opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług, ani jako WNT - przy nabyciu towaru od bułgarskiego kontrahenta "B", ani jako sprzedaż krajowa 5% VAT - przy odsprzedaży towaru do firmy "C".

2. Wnioskodawca prosi również o potwierdzenie, że opisane warianty opodatkowania w pkt Ad 1 i Ad. 2 są zgodne z prawem podatkowym.

W ocenie Wnioskodawcy:

1. Opisane transakcje nie podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

2. Możliwe są opodatkowania transakcji łańcuchowej opisane w pkt Ad. 1 lub Ad. 2.

Zgodnie z zakresem przedmiotowym opodatkowania, zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - zwaną dalej ustawą o VAT - opodatkowaniu tym podatkiem podlega między innymi:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terenie kraju.

Zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 2 pkt 1, pod pojęciem terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (nie znajduje tutaj zastosowania).

W myśl generalnej zasady zawartej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Jak stanowi przepis art. 22 ust. 2, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie art. 22 ust. 3, przyjmuje się, iż w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Odnosząc zatem przywołany stan obowiązującego prawa podatkowego w zakresie VAT na grunt opisanych transakcji łańcuchowych, Wnioskodawca stwierdza, że z uwagi na zasadę terytorialności opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz z uwagi, że w myśl przywołanego stanu prawnego nie można przypisać, że zarówno wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), jak i dalsza odsprzedaż towarów nie są realizowane na terytorium RP - należy stwierdzić, iż opisane transakcje w żadnym momencie nie podlegają opodatkowaniu według przepisów polskiej ustawy o VAT, a są wyłącznie opodatkowane za granicą, tj. w Bułgarii i na Słowacji, według obowiązującego w tych krajach ustawodawstwa w VAT. Przy czym, zważywszy na treść art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, możliwe są do przyjęcia warianty opodatkowania wskazane w pkt Ad. 1 lub w Ad. 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* braku obowiązku rozpoznania na terytorium kraju i opodatkowania czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w ramach transakcji łańcuchowej - jest prawidłowe;

* braku obowiązku rozpoznania na terytorium kraju i opodatkowania czynności dostawy towaru w ramach transakcji łańcuchowej - jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Przepis ten przesądza o skutkach szeregu dostaw określanych w literaturze jak "dostawa łańcuchowa". Jest to sytuacja, w ramach której mają miejsce co najmniej dwie dostawy między co najmniej trzema podmiotami, przy czym towar wydawany jest bezpośrednio przez pierwszego dostawcę ostatniemu nabywcy. Wprawdzie wówczas faktyczne przemieszczenie towaru realizowane jest jedynie między pierwszym dostawcą a ostatnim nabywcą, to jednak uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się - co do zasady - terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) - pkt 3 ww. artykułu.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Norma art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

W art. 10 ust. 1 ustawy wskazano, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy:

Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł (art. 10 ust. 2 ustawy).

W tym miejscu podkreślić należy, że podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu nim w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane - na tle przepisów o miejscu świadczenia - za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte m.in. w rozdziale 1 (Miejsce świadczenia przy dostawie towarów) działu V ustawy.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

* towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (pkt 1);

* towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (pkt 3).

Natomiast w myśl art. 22 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Nowelizacja art. 22 ust. 2 ustawy wprowadziła zmianę o zasadniczym charakterze. Oznacza ona bowiem odejście od automatyzmu stosowania reguły podstawowej (vide: VAT Komentarz, Tomasz Michalik, Podatkowe Komentarze Becka, wydanie 9, str. 319). Zmiana nałożyła na podatników obowiązek każdorazowego analizowania warunków dostawy dla określenia miejsca każdej z dostaw w transakcji łańcuchowej. Zmiana art. 22 ust. 2 ustawy polega na rezygnacji z obowiązku udowodnienia przez nabywcę, że wysyłkę lub transport towaru należy - zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować - jego dostawie. Uznano, że dla przyporządkowania wysyłki lub transportu towarów jego dostawie wystarczającym jest aby wynikało to z warunków jego dostawy wskazujących, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie (vide: Leksykon VAT 2013, tom I, Janusz Zubrzycki, Oficyna Wydawnicza UNIMEX, str. 435). Zatem począwszy od dnia 1 kwietnia 2013 r. ustalenie tzw. dostawy ruchomej w łańcuchu opiera się na każdorazowym analizowaniu warunków dostawy celem właściwego ustalenia dostawy, której przypisane winno być przemieszczenie. Jeżeli z przeprowadzonej analizy warunków dostawy wyniknie, że wysyłkę należy przyporządkować dostawie dokonywanej przez drugi w kolejności podmiot, to dostawę ruchomą bezwzględnie należy przypisać jego dostawie, a wyłączona jest możliwość przyporządkowania wysyłki dla dostawy dokonywanej na rzecz tego nabywcy.

Powyższe tezy znajdują również potwierdzenie w treści uzasadnienia do projektu nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług. Według tego uzasadnienia, "zmiana art. 22 ust. 2 polega na rezygnacji z obowiązku udowodnienia przez nabywcę, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie. Dla przyporządkowania wysyłki lub transportu towarów dostawie dokonanej dla tego nabywcy, który dokonuje również jego dostawy wystarczy, że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie. Proponowana zmiana uwzględnia tezy zawarte z wyroku TSUE w sprawie C-245/04 (EMAG Handel)".

W efekcie, tylko ta dostawa, do której zostanie przyporządkowany transport będzie miała charakter międzynarodowy. Przepisy ustawy, nie precyzują jednak w jaki sposób należy rozumieć użyte w powołanych regulacjach sformułowanie "przyporządkowanie" transportu do danej dostawy. Zgodnie z definicją językową pojęcie "przyporządkowanie" należy rozumieć jako "ustalenie relacji między czymś a czymś lub uczynienie zależnym od czegoś nadrzędnego" (Internetowy słownik języka polskiego PWN; www.sjp.pwn.pl).

Pojęcie "organizacji" transportu - przyjęte w praktyce stosowania ww. przepisów przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne - również nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy. Zgodnie z cytowanym już wcześniej słownikiem języka polskiego, przez "organizację" należy rozumieć "sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś". Zatem przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W myśl art. 25 ust. 2 ustawy, nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

W kontekście powyższego wskazać należy, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT UE. Jego firma (firma "A") współpracuje z firmą "B" z siedzibą w Bułgarii w zakresie zakupów w tej firmie proszku jajecznego oraz usług suszenia jaj kurzych. Zakupiony w firmie "B" susz jajeczny trafia z reguły do Jego firmy "A" w Polsce i taka transakcja jest rozpoznawana przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT). Bywają również transakcje w których zakupiony w firmie "B" susz jajeczny jest sprzedawany przez "A" innej firmie "C" z siedzibą na terytorium Polski, a towar transportem organizowanym przez Jego firmę "A" na polecenie firmy "C" jest transportowany bezpośrednio z Bułgarii do wskazanego przez "C" kontrahenta "D" z siedzibą na Słowacji. Zważywszy, że transport towarów zakupionych w Bułgarii organizuje firma "A", transport (transakcja ruchoma) może być przyporządkowana:

1. Dostawie na rzecz firmy "A" przez firmę "B" z Bułgarii lub

2. Dostawie Jego firmy "A" na rzecz firmy "C" (dostawie odsprzedaży).

W tym miejscu zaznaczyć należy, że wątpliwości Wnioskodawcy, wyrażone w kontekście przedstawionego opisu sprawy w dwóch odrębnych pytaniach w istocie sprowadzają się do oceny prawidłowości Jego stanowiska, w którym akceptuje On przedstawione warianty w ramach transakcji, które występują w związku z dostawą pomiędzy firmą "B" a Wnioskodawcą (wątpliwość w kontekście rozpoznania WNT) oraz pomiędzy Wnioskodawcą a firmą "C" (wątpliwości w kontekście rozpoznania transakcji krajowej, opodatkowanej VAT według stawki krajowej).

Tym samym rozstrzygając kwestię braku obowiązku rozpoznania w niniejszej sprawie przez Wnioskodawcę na terytorium kraju wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz w kwestii dostawy dokonanej pomiędzy Wnioskodawcą a firmą "C" należy mieć w szczególności na uwadze treść powołanego wcześniej przepisu art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy w zw. z art. 25 ust. 1 i ust. 2 ustawy, jak również okoliczność, że w opisanych przez Wnioskodawcę sytuacji nabyty przez Niego towar jest dostarczany bezpośrednio od firmy "B" do firmy "D", przy czym - jak wskazano - transport towarów zakupionych w Bułgarii organizuje firma "A" (Wnioskodawca). A zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą również przepisy art. 22 ustawy, dotyczące ustalenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów odnośnie transakcji łańcuchowych.

W konsekwencji nie może być uprawniona inna konkluzja niż ta, że niezależnie od wskazanych we wniosku wariantów Ad. 1 i Ad. 2, transport może być przyporządkowany wyłącznie jednej dostawie ruchomej. Skoro to Wnioskodawca organizuje transport to tylko jego dostawie, której towarzyszy transport, przyporządkować można dostawę ruchomą, tj. wyłącznie na rzecz firmy "C". Transakcją ruchomą nie może być więc dostawa pomiędzy firmą "B" a firmą "A" - dostawa między firmą "B" a Wnioskodawcą ma miejsce przed transportem towarów, tym bardziej, że transport towaru organizowanego przez Wnioskodawcę występuje w związku z zakupem przez Wnioskodawcę wskazanych towarów.

Zaznaczenia wymaga, że opisane transakcje pomiędzy firmą "B" a Wnioskodawcą, jak również pomiędzy Wnioskodawcą a firmą "C" nie podlegają, zgodnie z zasadą terytorialności, krajowym uregulowaniom w zakresie VAT. W pierwszym przypadku bowiem czynność taka nie wyczerpuje znamion wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - towary znajdują się w momencie zakończenia ich transportu w Słowacji (nie są one sprowadzane do kraju, co jest - co do zasady - jednym z warunków zaistnienia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów). Natomiast w drugiej sytuacji nie mamy do czynienia z transakcją krajową, jako że całokształt okoliczności sprawy wskazuje, że przebiega ona poza terytorium kraju.

W rezultacie nie mają miejsca czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionymi we wniosku stanami faktycznymi należy stwierdzić, że słuszny jest pogląd Wnioskodawcy w przedmiocie niepodlegania opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług, ani jako WNT - przy nabyciu towaru od bułgarskiego kontrahenta "B", ani jako sprzedaż krajowa 5% VAT - przy odsprzedaży towaru do firmy "C". Przedmiotowe czynności nie podlegają opodatkowaniu według krajowych przepisów obowiązujących w zakresie podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, w przedmiocie możliwości potwierdzenia wariantów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazanych w pkt Ad. 1 lub w Ad. 2 stwierdzić należy, że bezprzedmiotowa jest ocena tej kwestii.

Końcowo zaznacza się, że tut. organ dokonując interpretacji przepisów regulujących opodatkowanie podatkiem od towarów i usług nie jest uprawniony do rozstrzygania o zgodności z prawem podatkowym obowiązującym w Bułgarii oraz w Słowacji przedstawionych we wniosku wariantów Ad. 1 i Ad. 2. W związku z tym interpretacja ocenia stanowisko i zawiera rozstrzygnięcie wyłacznie w stosunku do Wnioskodawcy na gruncie obowiązków wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy dwóch stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.