ITPP3/443-259/13/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 8 sierpnia 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do usług spedycji międzynarodowej oraz sposobu ich dokumentowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 maja 2013 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 8 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do usług spedycji międzynarodowej oraz sposobu ich dokumentowania.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka świadczy kompleksowe usługi spedycyjne w ruchu międzynarodowym oraz krajowym. Na chwilę obecną ma kontrahenta, którego "siedziba firmy zarejestrowana jest w Szwajcarii", przy czym kontrahent ten nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Wszystkie faktury dotyczące świadczonych usług Spółka wystawia na firmę (odbiorcę) ze Szwajcarii. Świadczenie usług dla ww. kontrahenta odbywa się w oparciu o zlecenia na konkretne przewozy kontenerów z portów w Polsce do miejsca przeznaczenia w Polsce wskazanego przez kontrahenta. Ponadto Spółka wykonuje szereg czynności pomocniczych, które są niezbędne do wykonania głównego zadania, czyli transportu. Usługi pomocnicze oraz transport składają się na usługi spedycyjne w świetle polskiego Kodeksu Cywilnego (art. 794 § 1) i są to:

* usługi portowe (rozładunek, przeładunek, manipulacje towarem lub kontenerem) - wykonywane są w oparciu o umowę zawartą pomiędzy Spółką, a portem (który na Jej zlecenie wykonuje wszelkie czynności wskazane przez Spółkę),

* pośredniczenie w wszelkich czynnościach związanych z dopuszczeniem towaru do obrotu na terytorium kraju, co oznacza, że Spółka zleca wszelkim służbom sanitarnym oraz innym organom państwowym dokonanie wszelkich kontroli wymaganych w celu umożliwienia dopuszczenia towaru do obrotu na terytorium kraju,

* pośredniczenie w przygotowaniu i zgromadzeniu wszelkiej dokumentacji umożliwiającej dokonanie odprawy celnej, którą to stricte wykonuje agencja celna na podstawie zawartej umowy.

Wykonywanie powyższych czynności Spółka podmiotom trzecim, którymi są inni spedytorzy, przewoźnicy, armatorzy morscy, porty, służby graniczne, agencje celne, firmy kontrolne. Są one składowymi kompleksowej usługi spedycyjnej świadczonej na rzecz klienta Spółki. Są przedmiotem fakturowania przez różnych dostawców Spółki. Wszystkie usługi nabyte przez Spółkę są elementami kalkulacyjnymi całej należności za usługę spedycyjną świadczoną przez Spółkę na rzecz kontrahenta.

Obecnie na rzecz kontrahenta ze Szwajcarii przypływają do portu w G. lub G. kontenery z ładunkami z Afryki. Spółka nie ma gestii transportu morskiego, a co za tym idzie nie ma dostępu do listów przewozowych morskich, które są bardzo ważnymi dokumentami potwierdzającymi pochodzenie ładunku z kraju trzeciego. Do niedawna nie było problemów, gdyż kontrahent udostępniał Spółce morskie listy przewozowe, a Spółka miała możliwość udokumentowania, że towar pochodzi z kraju trzeciego i to pozwalało zastosować stawkę VAT 0%. Obecnie Spółka ma duże problemy z uzyskiwaniem morskich listów przewozowych, a co za tym idzie udokumentowania kraju pochodzenia.

Do chwili obecnej wystawiając faktury VAT dla szwajcarskiego kontrahenta (pozycje poniżej) Spółka stosuje następujące zapisy:

* koszty portowe (THC) - są to przeładunki pełnych kontenerów w relacjach: z burty statku na plac portowy, z placu portowego na środek transportu drogowego oraz przeładunek pustego kontenera w relacji ze środka transportu drogowego - na plac portowy.

W przypadku ww. usługi Spółka stosuje zapis: "art. 83, I7 ustawy VAT/Rozp.Min.Fin. z 27.04.2004 § 7 ust. 1 pkt 6 - stawka VAT 0%".

Dla poniższych czynności takich jak:

* zlecenie dla portu na wykonanie manipulacji kontenera w celu udostępnienia ładunku dla służb sanitarnych,

* zgromadzenie wszelkiej dokumentacji i pośrednictwo w dokonaniu odprawy celnej,

* opłata dokumentacyjna - opłata na rzecz armatora za zwolnienie kontenerów,

* transport drogowy krajowy kontenerów (który co do zasady składa się na usługę spedycji wykonywaną przez Spółkę, gdyż jest wykonywany przez podmioty trzecie, tj. przewoźników, w oparciu o zlecenie Spółki),

* koszty składowe w portach (koszty za przestój kontenerów w portach),

* koszty demurrage armatora (koszty związane z "pobytem" kontenera w dyspozycji klienta)

na wystawianych fakturach Spółka stosuje zapis: "The reference is Article 44 ofthe Council Directive of 2006 - stawka VAT 0%". Wspomnianą Dyrektywę stosuje w oparciu o stanowisko zajęte kontrahenta, w związku z tym, że siedziba firmy znajduje poza Unią, a dokładnie w Szwajcarii. Tam dokonywane są wszelkie rozliczenia finansowe, a Spółce do tej pory udawało się pozyskiwać dokumenty potwierdzające kontynuację transportu międzynarodowego (listy przewozowe morskie). Spółka nie jest zarejestrowana jako podatnik w Szwajcarii. Jej kontrahent jest spółką prawa szwajcarskiego, będącą podatnikiem VAT w Szwajcarii.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania.

1. Czy - jeżeli Spółka nie będzie mogła uzyskać listów przewozowych morskich, z którymi ma coraz większy problem - zamiast ww. Dyrektywy na wystawianej fakturze przy pozycjach:

* zlecenie dla portu na wykonanie manipulacji kontenera w celu udostępnienia ładunku dla służb sanitarnych,

* zgromadzenie wszelkiej dokumentacji i pośrednictwo w dokonaniu odprawy celnej,

* opłata dokumentacyjna - opłata na rzecz armatora za zwolnienie kontenerów,

* transport drogowy krajowy kontenerów (który co do zasady składa się na usługę spedycji wykonywaną przez Spółkę, gdyż jest wykonywany przez podmioty trzecie, tj. przewoźników, w oparciu o zlecenie Spółki),

* koszty składowe w portach (koszty za przestój kontenerów w portach),

* koszty demurrage armatora (koszty związane z "pobytem" kontenera w dyspozycji klienta),

* będzie mogła zastosować stawkę VAT 23%, powołując się na zastosowanie art. 28 ust. 1a pkt 1 ustawy o VAT (dotyczy to tylko i wyłącznie sytuacji, w której nie będzie mogła udokumentować, że towar przypłynął z kraju trzeciego).

2. Czy zapisy dotychczas stosowane przez Spółkę na fakturach są poprawne w świetle prawa podatkowego, czy powinna stosować zupełnie inne zapisy.

Zdaniem Spółki, na fakturach wystawianych na rzecz szwajcarskiego kontrahenta będzie mogła zastosować stawkę VAT 23% dla ww. pozycji, zamiast Dyrektywy Generalnej, a wręcz powinna, jeśli nie będzie w stanie udokumentować przybycia ładunku z kraju trzeciego, a Jej kontrahent (jeśli nie będzie chciał udostępnić stosownej dokumentacji) będzie miał obowiązek dokonania zapłaty za usługi wraz ze stawką VAT 23%.

Spółka uważa, że wystawianie w przyszłości faktur z zastosowaniem dotychczasowych zapisów będzie nadal poprawne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej ustawa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W tym miejscu wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie (na terytorium) podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane - na tle przepisów o miejscu świadczenia - za wykonane w tym państwie (terytorium). Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Ustalenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku usług, które odbywa się pomiędzy podmiotami podlegającymi różnym jurysdykcjom podatkowym lub usług, które mają charakter transgraniczny.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte w rozdziale 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług", działu V ustawy.

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Wskazane przepisy stanowią implementację postanowień Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1 z późn. zm.) - dalej Dyrektywa.

Jak stanowi bowiem art. 44 Dyrektywy, miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W znaczeniu słownikowym "spedycja" to ogół czynności, których celem jest zorganizowanie przewozu rzeczy.

Zgodnie z art. 794 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. Spedytor oprócz wysłania lub odbioru przesyłki zobowiązany jest między innymi do:

Z art. 800 Kodeksu cywilnego wynika ponadto, że spedytor przy realizacji przewozu nie musi korzystać z usług podmiotów zewnętrznych, lecz może również sam dokonywać przewozu. W takim przypadku spedytor ma jednocześnie prawa i obowiązki przewoźnika.

Z powyższych przepisów wynika, iż pod pojęciem "spedycja" mieści się znacznie szerszy zakres czynności niż pod pojęciem "transport". Spedycja bowiem obejmować może cały szereg czynności: odebranie towaru od nadawcy, dostarczenie do miejsca formowania przesyłki, załadunek, przewóz, wyładunek, dostarczenie do ostatecznego odbiorcy, załatwienie wszelkich formalności i wypełnienie dokumentacji. Nie oznacza to jednak, iż spedytor musi sam wykonać wszystkie te czynności. Działalność spedytora może ograniczać się jedynie do znalezienia firmy, która wszystkie te czynności wykona na jego zlecenie. Natomiast transport to z reguły umowa o przewóz.

W tym miejscu wskazać należy, iż dla celów podatkowych - co do zasady - złożone działania podatnika traktowane są jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Trybunału w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.

Aby móc uznać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do treści art. 83 ust. 1 pkt 17 ustawy (we wniosku podano " art. 83, I7 ustawy VAT"), stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do pozostałych usług świadczonych na rzecz armatorów morskich lub innych podmiotów wykonujących przewozy środkami transportu morskiego służących bezpośrednim potrzebom środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, lub ich ładunków.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych są szczegółowo uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) - dalej rozporządzenie.

Obowiązkowe elementy jakie powinna zawierać faktura określa § 5 ust. 1 rozporządzenia. W świetle tego przepisu, faktura powinna m.in. zawierać:

(...)

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;

(...)

(...).

Natomiast elementy szczególne i jednocześnie obligatoryjne - właściwe dla specyficznych rodzajów czynności - określa § 5 ust. 2 rozporządzenia.

Zgodnie z ust. 2 pkt 5 tego paragrafu, faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

W świetle § 5 ust. ust. 4 pkt 5 rozporządzenia, faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w § 26a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.

Według § 26a pkt 2 lit. b rozporządzenia, przepisy § 4-24 stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka świadczy usługi spedycyjne w rozumieniu art. 794 § 1 Kodeksu cywilnego na rzecz spółki prawa szwajcarskiego, która ma siedzibę na terenie Konfederacji Szwajcarskiej (jest tam podatnikiem VAT). Kontrahent ten nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka nie jest natomiast zarejestrowana jako podatnik na terenie Konfederacji Szwajcarskiej. Świadczenie ww. usług odbywa się w oparciu o zlecenia na konkretne przewozy kontenerów z portów w Polsce do miejsca przeznaczenia w Polsce. Ponadto Spółka wykonuje szereg czynności pomocniczych, które są niezbędne do wykonania głównego zadania (transportu). Usługi pomocnicze to: usługi portowe, pośredniczenie w wszelkich czynnościach związanych z dopuszczeniem towaru do obrotu na terytorium kraju, pośredniczenie w przygotowaniu i zgromadzeniu wszelkiej dokumentacji umożliwiającej dokonanie odprawy celnej. Wykonywanie powyższych czynności Spółka zleca podmiotom trzecim. Wszystkie faktury dotyczące świadczonych usług Spółka wystawia na firmę (odbiorcę) ze Szwajcarii. Spółka nie ma gestii transportu morskiego. Obecnie Spółka ma duże problemy z uzyskiwaniem morskich listów przewozowych, a co za tym idzie udokumentowania kraju pochodzenia.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą stawki podatku mającej zastosowanie do usług spedycji międzynarodowej oraz sposobu ich dokumentowania.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług oraz przepisy odrębne stwierdzić należy, że skoro ze złożonego wniosku wynika, że szwajcarski kontrahent Spółki jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ust. 1 pkt 1 lit. a, a przy tym usługi, o których mowa w tym wniosku są - jak zadeklarowała Spółka - usługami spedycji (na które składa się szereg różnorodnych czynności pomocniczych) - zastosowanie do nich miał będzie art. 28b ust. 1 ustawy. W związku z tym miejsce ich świadczenia (i jednocześnie opodatkowania) należy ulokować w kraju siedziby kontrahenta Spółki, tj. na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej (o ile usługi te nie będą świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nabywcy, znajdującego się na terytorium kraju innego niż Polska), a nie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wobec tego do usług, które Spółka opisała we wniosku nie może mieć zastosowania żadna z krajowych stawek podatku od towarów i usług. W tej sytuacji, faktury dokumentujące takie usługi powinna zawierać dodatkowo wyrazy "odwrotne obciążenie", a nie przepisy stanowiące podstawę do zastosowania stawki 0% (np. takie jakie zostały podane przez Spółkę w opisie zdarzenia przyszłego).

Ponadto należy zaznaczyć, że:

* art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług został uchylony z dniem 1 stycznia 2010 r.,

* art. 83 ust. 1 pkt 17 ustawy (we wniosku podano " art. 83, I7 ustawy VAT") ze względów podmiotowo-przedmiotowych nie może mieć zastosowania w niniejszej sprawie,

* rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) nie obowiązuje od dnia 1 grudnia 2008 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.