ITPP3/443-245/11/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2011 r. (data wpływu 23 grudnia 2011 r.) uzupełnione i sprecyzowane pismem z dnia 30 stycznia 2012 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych do wytworzenia pary technologicznej w procesach mineralogicznych oraz służącej następnie do celów grzewczych - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2011 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych do wytworzenia pary technologicznej w procesach mineralogicznych oraz służącej następnie do celów grzewczych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka produkuje materiały (cegły i bloczki) silikatowe oraz prowadzi hurtownię materiałów ogólnobudowlanych. Technologia produkcji wyrobów silikatowych polega na trwałym połączeniu za pomocą energii pary wodnej takich składników jak: wapno palone mielone, piasek o dużej zawartości krzemionki i wody. Wymienione składniki po wymieszaniu w odpowiednich proporcjach za pomocą specjalnych urządzeń przenoszone są do zbiornika, gdzie następuje gaszenie wapna. Z tak przygotowanej mieszanki formuje się wyroby za pomocą pras, a następnie poddaje hartowaniu w atmosferze nasyconej pary wodnej pod wysokim ciśnieniem. Zachodzi wówczas reakcja tworzenia uwodnionych krzemianów wapnia, w wyniku czego powstaje wyrób końcowy o pożądanych parametrach fizykochemicznych (bloczek silikatowy spełniający kryteria wytrzymałości, gęstości, itp.). Proces hartowania wyrobów wymaga wytworzenia nasyconej pary wodnej. Para ta jest wytwarzana poprzez spalanie węgla w odpowiednich kotłach. Od dnia 1 stycznia 2012 r. zgodnie z ustawą o podatku akcyzowym węgiel objęty został podatkiem akcyzowym. Spółka wskazuje, iż w art. 31a ust. 2 ustawy przewidziane zostało, między innymi, zwolnienie z podatku akcyzowego z tytułu zużycia wyrobów węglowych w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej. Proces mineralogiczny został określony jako proces sklasyfikowany w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych".

Zdaniem Spółki, Zainteresowany spełnia kryteria zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy, gdyż zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej, produkcja wyrobów silikatowych (wapienno-piaskowych) uznawana jest jako "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych".

Spółka wskazuje ponadto, że para zużyta w procesie technologicznym posiada niskie wartości energetyczne (ciśnienie poniżej 2 bar) i jest wykorzystywana dla celów grzewczych: centralne ogrzewanie i ciepła woda użytkowa. Węzeł ciepłowniczy jest tak skonstruowany, aby w okresie grzewczym optymalnie wykorzystywać energię cieplną pochodzącą z procesu technologicznego. Poza okresem grzewczym para niskoenergetyczna stanowi odrzut, który nie jest wykorzystywany. Spółka wskazuje także, że od dnia 1 stycznia 2012 r. będzie zobowiązania do zaktualizowania deklaracji podatku akcyzowego i wykazania, iż będzie jako podmiot zwolniony zużywać węgiel w procesie mineralogicznym i do złożenia oświadczenia dla podmiotu od którego będzie nabywała węgiel, że przeznaczy go na cele zwolnione.

Pismem z dnia 30 stycznia 2012 r. Spółka doprecyzowała wniosek wskazując, iż wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii: zwolnienia od akcyzy węgla zużytego do wytworzenia pary technologicznej przy produkcji wyrobów silikatowych oraz wykorzystanej następnie na cele grzewcze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Zainteresowanego, proces produkcji wyrobów silikatowych jest procesem mineralogicznym i węgiel zużyty do produkcji wyrobów silikatowych podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego, natomiast wykorzystanie go na cele grzewcze stanowi proces wtórny do procesu technologicznego i nie podlega akcyzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

* węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,

* węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,

* koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

W myśl ustępu 2 cytowanego artykułu, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

Zgodnie z treścią art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

Ponadto, zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Stosownie do przepisów art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia określonego w art. 31a ust. 2 ustawy jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

W niniejszej sprawie kluczowym zagadnieniem jest dokonanie właściwej klasyfikacji opisanej przez Spółkę działalności gospodarczej. Wskazać przy tym należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach dyspozycji art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tutejszy organ nie jest uprawniony do oceny stanowiska w zakresie poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego unormowania wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) obejmującego również wskazaną klasyfikację.

Za prawidłową klasyfikację prowadzonej działalności gospodarczej odpowiedzialny jest bowiem Wnioskodawca. Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Zatem, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoją działalność gospodarczą wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania prowadzonej działalności. W przypadku, gdy Wnioskodawca posiada wątpliwości dotyczące prawidłowości klasyfikacji może zwrócić się z wnioskiem o wydanie informacji dotyczącej obowiązujących standardów klasyfikacyjnych. Jednostką uprawnioną do wydawania informacji klasyfikacyjnej jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego.

Wskazać należy, iż zwolnienia związane z przeznaczeniem wyrobów węglowych wymienione w art. 31a ust. 2 ustawy, obejmują wszystkie obligatoryjne i fakultatywne zwolnienia przewidziane w dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Zwolnieniu zatem, ze względu na przeznaczenie wyrobów węglowych podlega jego zużycie do: produkcji energii elektrycznej, produkcji wyrobów energetycznych, do przewozu towarów i pasażerów koleją, do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej, w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie, w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej, przez zakłady energochłonne do ogrzewania.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka w toku produkcji wyrobów silikatowych zużywa węgiel do wytworzenia pary technologicznej. Następnie para ta jest wykorzystana na cele grzewcze. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą skutków podatkowych zużycia wyrobów węglowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazuje, że prowadzoną przez Spółkę produkcję wyrobów silikatowych zalicza się do procesów mineralogicznych sklasyfikowanych w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych". W ocenie Spółki, Zainteresowany spełnia warunki zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy, zużywając wyroby węglowe w procesach mineralogicznych.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku, powołane regulacje z zakresu podatku akcyzowego stwierdzić należy, że wyrób węglowy, tj. zużywany węgiel, będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy, o ile dokonana przez Spółkę klasyfikacja prowadzonej działalności gospodarczej w nomenklaturze NACE do kodu DI 26 - produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych - jest prawidłowa. W tej bowiem sytuacji wyrób ten będzie zużywany zgodnie z celem (przeznaczeniem) określonym w tym przepisie, tj. w procesach mineralogicznych. Warunkiem wskazanego zwolnienia będzie jednakże prowadzenie przez Spółkę, jako podmiot zużywający wyroby zwolnione, ewidencji wyrobów węglowych - o której mowa w art. 31a ust. 4-7 ustawy.

Jeżeli jednak Spółka użyje dostarczone wyroby węglowe do innych celów niż zgodne z przeznaczeniem, dokona w ten sposób czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy. Przy czym za takie użycie uważa się także naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych. W związku z powyższym, użycie wyrobów węglowych do celu uprawniającego do zwolnienia ze względu na przeznaczenie z równoczesnym niedopełnieniem przez Spółkę obowiązku prowadzenia wymaganej ewidencji, będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego.

Reasumując, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w opisanej we wniosku sytuacji zużycie przez Spółkę węgla do produkcji pary technologicznej w procesach mineralogicznych podlega zwolnieniu od akcyzy. Warunkiem zwolnienia od akcyzy będzie prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zwolnionych z podatku akcyzowego (art. 31a ust. 4-7 ustawy).

Wskazać przy tym należy, iż w przypadku wypełnienia przez Spółkę warunków zwolnienia od akcyzy związanych ze zużyciem przedmiotowych wyrobów węglowych do wytworzenia pary technologicznej w procesach mineralogicznych, wtórne wykorzystanie zużytej pary wodnej do celów grzewczych nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w akcyzie.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.