ITPP3/443-197/14/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 11 lipca 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanych dostaw na zasadzie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i - w efekcie - skorygowania podatku zapłaconego nienależnie z tego tytułu w kraju - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 11 lipca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanych dostaw na zasadzie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i - w efekcie - skorygowania podatku zapłaconego nienależnie z tego tytułu w kraju.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się przede wszystkim sprzedażą internetową. Oferowane produkty (takie jak: armatura łazienkowa, dywany, ręczniki, koce, narzuty, firanki sznurkowe, dywaniki łazienkowe) kierowane są głównie do odbiorców detalicznych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) na terytorium kraju jak i w krajach Unii Europejskiej. Kupiony towar dostarczany jest do klientów za pomocą firm kurierskich. W 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż poza granicą kraju, tj. na terytorium Czech. W październiku 2011 r. przekroczył limit sprzedaży wysyłkowej, który obligował go do rejestracji jako podatnika VAT na terytorium Czech. Dostępne informacje na temat uzyskania numeru podatkowego VAT na terenie Czech były bardzo okrojone, zbyt ogólne i niezrozumiałe dla podatnika, czyli w tym przypadku Wnioskodawcy. Wielokrotnie zapytywał właściwy urząd skarbowy o procedurę uzyskania numeru podatkowego VAT na terenie Czech i prawidłowego wykazywania tej sprzedaży w rozliczaniu z polskim urzędem skarbowym. Wnioskodawca napotykał na same trudności wynikające - jego zdaniem - z braku konkretnych informacji i kompetentnych pracowników. Cała sprzedaż - także na terytorium Czech dla odbiorców detalicznych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) - była rejestrowana na drukarce fiskalnej ze stawką VAT 23% i odprowadzana w terminie na konto urzędu skarbowego. W 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął działania zmierzające do uzyskania numeru podatkowego dla celów VAT. Obecnie jest w trakcie rejestracji (nadania) numeru podatkowego VAT na terytorium Czech. Od grudnia 2013 r. sprzedaż dla osób fizycznych na terytorium Czech była rejestrowana zgodnie z zasadami opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, o której mowa w art. 23 ustawy o VAT. Oznacza to, że Wnioskodawca nie rejestrował jej na drukarce fiskalnej ze stawką VAT 23%, tylko wystawiał faktury ze stawką obowiązującą na terytorium Czech (tekst jedn.: 21%), dołączając dokumentację potwierdzającą wysyłkę z Polski na teren Czech oraz dostarczenie towaru. Następnie wykazywał tą sprzedaż w miesięcznych deklaracjach VAT-7 (poz. 11). Pozostała sprzedaż na terytorium kraju i do innych państw członkowskich, dla których Wnioskodawca nie przekroczył limitów, rejestrowana jest na drukarce fiskalnej, a VAT jest odprowadzany do urzędu skarbowego. W celu skorygowania błędnego okresu naliczania VAT na terenie Czech, Wnioskodawca skierował oficjalne pisma do firm kurierskich, za pomocą których wysyłał towar poza granicę kraju. Jednakże firmy kurierskie nie chcą (nie mogą) udostępnić informacji z okresu, którego będzie dotyczyć korekta VAT. Nie są bowiem w posiadaniu oficjalnego pisma z instytucji państwowych (urzędu skarbowego, czy innego organu kontroli skarbowej), które obligowałoby je do udzielenia informacji: komu Wnioskodawca zlecał wysyłkę z terytorium Polski (miejsca prowadzenia działalności) na terytorium danego kraju i potwierdzenie dostarczenia jej do konkretnego odbiorcy na tym terenie. Wnioskodawca posiada faktury od przewoźników za wykonane usługi zlecone przez niego. Są one uregulowane, co wskazywałoby, że dana usługa dostarczenia towaru do klienta została wykonana. Z faktur nie wynika informacja o adresie odbiorcy. Jedyna firma, która udostępniła Wnioskodawcy informacje o wywozie towarów z kraju na tereny państw członkowskich to.... sp. z o.o. Z przesłanych danych (numer listu przewozowego, data nadania, data doręczenia, nazwa odbiorcy, adres odbiorcy) jasno wynika, że towar nadany (zlecony przez Wnioskodawcę) został dostarczony na adres z listu przewozowego. Na dzień dzisiejszy informacje typu: numer zlecenia, odbiorca, kraj, miejscowość udostępniła także firma.... Wnioskodawca posiada także wyciągi bankowe (operacji bankowych, wpływów na konto), z których wynika, że indywidualni klienci z Czech wpłacają na konto Wnioskodawcy środki finansowe za kupione towary. Wnioskodawca nie wysyła towarów dla klientów za granicą za pobraniem. Kupiony towar jest opłacony przed wysłaniem. Wnioskodawca posiada informacje o wielkości sprzedaży do Czech. Są to paragony wystawiane dla odbiorców na terytorium Czech. Była to jednak sprzedaż na rzecz klientów indywidualnych (osób fizycznych) i na dokumencie sprzedaży (w tym przypadku paragonach fiskalnych) nie ma danych kupujących (z wyjątkiem tych klientów, którzy poprosili o wystawienie faktury do paragonu). Wnioskodawca nie posiada żadnej korespondencji z klientami z lat 2011, 2012 i prawie całego roku 2013, która świadczyłaby o sprzedaży, zakończonej transakcji. Wnioskodawca nie jest w stanie fizycznie połączyć ze sobą dokumentu sprzedaży dla klienta indywidualnego z Czech z wpłatą za dany towar i z listem przewozowym, z którego wynikłoby potwierdzenie odbioru towaru. Całość podatku należnego od sprzedaży wysyłkowej na terytorium Czech została odprowadzona w Polsce.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania.

* Czy dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę potwierdzające sprzedaż na terytorium Czech w latach 2011-2013 są wystarczające do uznania transakcji za sprzedaż poza terytorium kraju.

* Czy uznanie transakcji za sprzedaż poza terytorium kraju (na teren Czech) jest wystarczająca do skorygowania błędnie naliczonego VAT w latach 2011-2013.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane dokumenty - faktury otrzymane od przewoźników za wykonane usługi transportowe oraz dokumenty bankowe potwierdzające wpłaty klientów za kupiony towar - są wystarczające do udokumentowania, że towary zostały dostarczone na terytorium Czech. Określone w art. 23 ust. 15 ustawy wyliczenie dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów jest wyliczeniem przykładowym, o czym świadczy użyty w tym przepisie zwrot "w szczególności". Dokumenty wskazane we wniosku - faktury otrzymane od przewoźników za wykonane usługi transportowe oraz dokumenty bankowe potwierdzające wpłaty klientów za kupiony towar - potwierdzają dostarczenie towarów na terytorium Czech. W związku z tym Wnioskodawca uprawniony jest do skorygowania błędnie naliczonego podatku należnego od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. W ocenie Wnioskodawcy, stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych. M.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 maja 2013 r., sygn. akt I FSK 895/12 (Opodatkowanie wysyłkowej sprzedaży zagranicznej, LEX nr 1366328), w którym stwierdzono, że "Nie można uzależnić skutków podatkowych od posiadania bądź nieposiadania określonej dokumentacji, w oderwaniu od faktycznego spełnienia warunków do uznania dostawy towarów za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej dla nienaliczenia VAT w kraju wystarczającym jest posiadanie dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów do nabywcy w innym kraju UE, nawet jeśli nie są to wszystkie dowody wymienione w art. 23 ust. 14 u.p.t.u".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W świetle art. 2 pkt 11 ustawy, podatek od wartości dodanej to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

Na mocy art. 23 ust. 4 ustawy, w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

I tak, w myśl art. 23 ust. 14 ustawy, warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

Na mocy art. 23 ust. 15 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

Według art. 23 ust. 15a ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 14 i 15, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy.

W tym przypadku podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy jako dostawę towarów na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy podatnik nie otrzymał dokumentów wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Otrzymanie dokumentów po terminie, o którym mowa w ust. 15a, wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał te dokumenty (art. 23 ust. 15b ustawy).

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) - dalej Ordynacja - jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Przepis § 2 tego artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Stosownie do treści art. 81b § 1 Ordynacji, uprawnienie do skorygowania deklaracji:

Artykuł 81b § 2 Ordynacji stanowi, że korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji ma zatem na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Skorygowane zeznanie (deklaracja) zastępuje zeznanie (deklarację) złożone uprzednio.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą internetową (m.in. armatury łazienkowej, dywanów, ręczników, itp.) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Towar dostarczany jest do klientów za pośrednictwem firm kurierskich. W 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął taką sprzedaż na terytorium Czech. W październiku 2011 r. przekroczył limit sprzedaży wysyłkowej, który obligował go do rejestracji jako podatnika VAT w tym kraju. Sprzedaż rejestrowana była jednak na drukarce fiskalnej ze stawką VAT 23%. Całość podatku należnego od sprzedaży wysyłkowej na terytorium Czech została odprowadzona w Polsce. Obecnie Wnioskodawca jest w trakcie rejestracji (nadania) numeru podatkowego VAT na terytorium Czech. Wnioskodawca:

* dysponuje fakturami ("uregulowanymi") wystawionymi przez przewoźników za usługi zlecone przez niego (nie wynika z nich informacja o adresie odbiorcy).

* dysponuje wyciągami bankowymi (operacje bankowe, wpływy na konto), z których wynika, że nabywcy z Czech wpłacali na jego konto środki finansowe za nabyte towary (towar był opłacony przed wysłaniem);

* dysponuje paragonami, z których wynika wielkość sprzedaży dokonanej w Czechach (na paragonach nie ma danych kupujących, z wyjątkiem sytuacji, gdy dany nabywca poprosił o wystawienie faktury);

* nie dysponuje żadną korespondencją z klientami z lat 2011, 2012 i prawie całego roku 2013, która świadczyłaby o sprzedaży (zakończonej transakcji);

* nie jest w stanie "fizycznie" połączyć ze sobą dokumentu sprzedaży z wpłatą za dany towar i z listem przewozowym, z którego wynikłoby potwierdzenie odbioru towaru.

Jedna z firm kurierskich udostępniła Wnioskodawcy informacje dotyczące wywozu towarów z kraju na teren państw członkowskich. Z przesłanych przez nią danych (nr listu przewozowego, data nadania, data doręczenia, nazwa odbiorcy, adres odbiorcy) wynika, że nadany towar został dostarczony na adres z listu przewozowego. Na dzień dzisiejszy informacje typu: numer zlecenia, odbiorca, kraj, miejscowość udostępniła również inna firma.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą opodatkowania dokonanych dostaw na zasadzie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i - w efekcie - skorygowania podatku zapłaconego nienależnie z tego tytułu w kraju.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów z Republiki Czeskiej spełnia wszystkie przesłanki, aby zakwalifikować ją - w świetle art. 2 pkt 23 ustawy - do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Są to przesłanki o charakterze podmiotowym, tj. sprzedawcą jest Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług (por. z treścią zd. wstępnego art. 2 pkt 23 ustawy), a nabywcami - jak zadeklarował Wnioskodawca - są osoby fizyczne z Republiki Czeskiej nieprowadzące działalności gospodarczej (por. z treścią art. 2 pkt 23 lit. b ustawy). Są to również przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. towary, które sprzedaje wysyłkowo Wnioskodawca (m.in. armatura łazienkowa, dywany, ręczniki) nie są wyłączone z analizowanego schematu opodatkowania (tak jak przykładowo: wyroby akcyzowe, czy też nowe środki transportu). Z drugiej strony, chociaż opis stanu faktycznego pozwala na dokonanie takiej kwalifikacji prawnopodatkowej, to nie można pominąć obowiązków dokumentacyjnych jakie na gruncie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju wprowadza polski ustawodawca. Zastrzega on bowiem, że choć dane zdarzenia handlowe mogą być uznane za sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, to warunkiem uznania ich za dokonane na terytorium danego państwa członkowskiego (tu: Republiki Czeskiej) przeznaczenia i w efekcie wyłączenia ich w kraju od opodatkowania na zasadach ogólnych, jest otrzymanie (posiadanie) przez podatnika określonych dokumentów. Dopełnienie obowiązków sprawozdawczych ma gwarantować, że dana dostawa wykonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej będzie faktycznie poddana opodatkowaniu na terytorium państwa przeznaczenia. Obowiązki te dotyczą zarówno tych przypadków, gdy opodatkowanie w państwie przeznaczenia następuje z mocy samego prawa (tak jak w przypadku Wnioskodawcy), jak i sytuacji, kiedy opodatkowanie w państwie przeznaczenia następuje na skutek dokonania takiego wyboru przez samego podatnika. W razie niedopełnienia tych obowiązków podatnik powinien rozpoznać u siebie dostawę krajową i opodatkować ją na zasadach ogólnych.

Warto przy tym zaznaczyć, że nawet gdyby Wnioskodawca dokonał rejestracji dla potrzeb VAT na terytorium Republiki Czeskiej przed, czy z momentem przekroczenia limitu, który obowiązuje w tym kraju w zakresie sprzedaży wysyłkowej (a nie z dużym opóźnieniem), również - w świetle krajowych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług - powinien wywiązywać się z ww. obowiązków sprawozdawczo-dokumentacyjnych. Brak jest podstaw aby uznać, że Wnioskodawca wywiązał się z tych obowiązków w analizowanym okresie (lata 2011-2013) do całości sprzedaży dokonywanej na terytorium Republiki Czeskiej. Jedynie bowiem w przypadku sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę poprzez dwóch przewoźników wymienionych we wniosku z nazwy, można mówić o dokumentacji spełniającej wymogi określone w art. 23 ust. 14 ustawy w zw. z jej art. 23 ust. 15. Co do pozostałej części sprzedaży realizowanej w Republice Czeskiej wymogi te nie zostały spełnione. Gdyby nawet przyjąć, że Wnioskodawca nie musi posiadać kompletu dokumentów wskazanych w art. 23 ust. 14 ustawy (stosując przy tym tezy zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 maja 2013 r., sygn. akt I FSK 895/12), to z dokumentów uzupełniających (w świetle art. 23 ust. 14 ustawy), których posiadanie deklaruje Wnioskodawca, nie wynika jednoznacznie dostarczenie jego towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych towarów. Przykładowo, Wnioskodawca sam wprost stwierdza, że nie jest "w stanie fizycznie połączyć ze sobą dokumentu sprzedaży dla klienta indywidualnego z Czech z wpłatą za dany towar i z listem przewozowym, z którego by wynikło potwierdzenie odbioru towaru". Zatem w ten sposób zostaje wyłączona uzupełniająca moc dowodowa "dokumentów potwierdzających zapłatę za towar". Ponadto Wnioskodawca nie posiada zasadniczo korespondencji handlowej z klientami z Republiki Czeskiej z analizowanego okresu sprzedaży. W tym kontekście, choć Wnioskodawca słusznie zauważył, że katalog dokumentów uzupełniających jest otwarty (świadczy o tym zwrot "szczególności"), to nie zaoferował żadnych innych dokumentów, które mogłyby wiarygodnie uzupełnić (a nawet zastąpić) braki w dokumentacji wymaganej przez art. 23 ust. 14 ustawy.

W świetle powyższych ustaleń korekta podatku nienależnie zapłaconego w polskim urzędzie skarbowym z tytułu dostaw realizowanych przez Wnioskodawcę na terytorium Republiki Czeskiej będzie zasadna tylko w odniesieniu do dostaw dokonanych za pośrednictwem dwóch przewoźników, których nazwy Wnioskodawca podał w złożonym wniosku. Korekta ta powinna być dokonana poprzez odpowiednie zastosowanie procedur opisanych w art. 23 ust. 15a i 15b ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy - jako całość - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.