ITPP3/443-191/13/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2013 r. (data wpływu 16 kwietnia 2013 r.) - przekazanym przez Naczelnika Urzędu w... pismem z dnia 12 kwietnia 2013 r. - uzupełnionym w dniu 28 czerwca 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu dokumentowania sprzedaży wyrobu węglowego (węgla) w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo na rzecz gospodarstw domowych zużywających ten wyrób do celów zwolnionych od podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2013 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 28 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu dokumentowania sprzedaży wyrobu węglowego (węgla) w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo na rzecz gospodarstw domowych zużywających ten wyrób do celów zwolnionych od podatku.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest pośredniczącym podmiotem węglowym. Prowadzi sprzedaż wyrobów węglowych objętych podatkiem akcyzowym. W ramach sprzedaży dużą część stanowi sprzedaż dla podmiotów, dla których zużycie węgla jest zwolnione od akcyzy na podstawie art. 3la ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. Są to głównie gospodarstwa domowe. Jednorazowo sprzedawana ilość dla większości z tych podmiotów (gospodarstw domowych) nie przekracza 200 kg węgla. Dotychczas każda sprzedaż opału gospodarstwom domowym, niezależnie od ilości dostarczanego towaru, jest dokumentowana przez Spółkę poprzez wystawianie paragonu imiennego (identyfikującego nabywcę) oraz dołączanie dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych.

W związku z wejściem w życie w dniu 1 marca 2013 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego, zgodnie z § 4 rozporządzenia w przypadku:

* wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania.

1. Czy brak obowiązku dołączania do przemieszczanych wyrobów węglowych sprzedawanych gospodarstwom domowym w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo jest jednoznaczny z brakiem obowiązku wystawiania dokumentu dostawy w takim przypadku.

2. Jeśli dokument dostawy i tak powinien być wystawiony, to czy Spółka powinna go uwzględnić w zestawieniu dokumentów dostawy sporządzanym dla urzędu celnego w terminie do 25 dnia miesiąca następnego.

3. Czy paragon imienny wystawiany podmiotom zwolnionym (gospodarstwom domowym) może być wystarczającym dokumentem identyfikującym nabywcę, co do którego można stwierdzić, że nabywane przez niego wyroby węglowe w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo zostaną zużyte zgodnie z podstawą zwolnienia, tj. na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r., czy w takim przypadku powinna być wystawiona faktura VAT.

Zdaniem Spółki (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku):

* brak obowiązku dołączania dokumentu dostawy jest jednoznaczny z brakiem obowiązku wystawiania tego dokumentu, ponieważ w przeciwnym razie ilość wystawianych dokumentów nie zmieniłaby się, a - w ocenie Spółki - rozporządzenie z dnia 8 lutego 2013 r. ma na celu zwolnić przedsiębiorców z części kosztów i pracy związanych z ich sporządzaniem,

* w przypadku jeśli dokument dostawy i tak powinien być wystawiony to powinien on być ujęty w takim zestawieniu,

* paragon imienny może być dokumentem wystarczającym, aby zidentyfikować odbiorcę wyrobów węglowych, korzystającego ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy - dokument określa dane nabywcy (imię, nazwisko, adres).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem CN ex 2701 wymieniono: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy: "ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu".

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju.

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich sprzedaż, w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (ust. 2 pkt 1 ww. artykułu).

Zasadą jest zatem, iż obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej prawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady.

Zgodnie bowiem z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Według art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

W świetle art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.).

Na podstawie art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 jest m.in. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 196) - zwanej dalej rozporządzeniem z dnia 30 sierpnia 2010 r. - dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy.

W myśl § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 213) - zwanej dalej rozporządzeniem z dnia 8 lutego 2013 r. - w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy.

W myśl § 2 ust. 8 rozporządzenia z dnia 30 sierpnia 2010 r., podmiot, który wystawił dokument dostawy, sporządza miesięczne zestawienie wystawionych dokumentów dostawy. Jeden egzemplarz tego zestawienia przekazuje właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy zestawienie.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W świetle § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), paragon fiskalny zawiera m.in. co najmniej:

(...)

17) numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;

(...).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka jest pośredniczącym podmiotem węglowym. Prowadzi sprzedaż wyrobów węglowych objętych podatkiem akcyzowym. Dużą jej część stanowi sprzedaż na rzecz podmiotów, dla których zużycie węgla jest zwolnione od akcyzy na podstawie art. 3la ust. 2 pkt 3 ustawy. Są to głównie gospodarstwa domowe. Jednorazowo sprzedawana ilość węgla dla większości z tych podmiotów (gospodarstw domowych) nie przekracza 200 kg.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą sposobu dokumentowania sprzedaży wyrobu węglowego (węgla) w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo na rzecz gospodarstw domowych zużywających ten wyrób do celów zwolnionych od podatku akcyzowego.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że:

Wobec zatem nietrafnego poglądu Spółki w odniesieniu do pytania 3, Jej stanowisko - jako całość - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.