ITPP3/443-132/12/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) sprostowane i uzupełnione pismem z dnia 21 maja 2012 r. (data wpływu 14 sierpnia 2012 r.)o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy zużycia wyrobów węglowych w kotłowni wspólnoty mieszkaniowej - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy zużycia wyrobów węglowych w kotłowni wspólnoty mieszkaniowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa została utworzona na podstawie art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (D. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) na mocy uchwały właścicieli lokali podjętej w dniu 2 kwietnia 1998 r. Wspólnota została utworzona przez właścicieli lokali mieszkalnych - gospodarstw domowych, wchodzących w skład nieruchomości położonej w J. W chwili zawiązywania Wspólnoty część mieszkań pozostawała w zasobach mienia komunalnego. Obecnie wszystkie 21 lokali w budynkach wchodzących w skład Wspólnoty stanowią własność prywatną. Wszystkie lokale są lokalami mieszkalnymi, żaden z członków wspólnoty nie prowadzi w nich działalności gospodarczej. Lokal kotłowni, którym od dnia 31 lipca 1998 r. administruje Wspólnota Mieszkaniowa, znajduje się w budynku przy ul. M. w J. i stanowi mienie komunalne, będące własnością Gminy. Kotłownia znajduje się w budynku mieszkalnym, 14 lokalowym, w którym 100% mieszkań zostało wykupionych przez ich najemców i obecnie stanowią one ich własność, a ich właściciele są członkami Wspólnoty. Na podstawie Protokołu uzgodnień z dnia 31 lipca 1998 r. r. w sprawie przekazania kotłowni na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej budynków przy ul. M. w J., Wspólnota sprawuje zarząd nad przedmiotową kotłownią. Zgodnie z postanowieniami § 3 wymienionego protokołu, Wspólnota jest zobowiązana do dostarczania ciepła do budynków dotychczas obsługiwanych przez kotłownię. Kotłownia dostarcza ciepło do 4 budynków. Trzy z nich tj. budynki przy ul. K. oraz K. przynależą do Wspólnoty. Natomiast jeden budynek położony przy ul. K. tworzy odrębną Wspólnotę Mieszkaniową. Wspólnota Mieszkaniowa - ogół właścicieli lokali mieszkalnych (gospodarstw domowych) - dokonuje zakupu węgla w celu ogrzewania lokali mieszkalnych (21 gospodarstw domowych) wchodzących w skład tejże Wspólnoty, a także dostarcza ciepło do budynku mieszkalnego Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. K. Dostawa ciepła odbywa się na zasadach oraz w stawkach tożsamych (równych) zarówno dla członków Wspólnoty, jak i dla członków Wspólnoty przy ul. K. Wspólnota przy ul. K. oraz ul. K. nie osiąga żadnych zysków z tytułu świadczenia usługi dostawy ciepła, do której jest zobligowana na mocy protokołu uzgodnień zawartego z Gminą w 1998 r. Nabywany węgiel jest zużywany tylko i wyłącznie w kotłowni znajdującej się w budynku Wspólnoty. Nie jest przedmiotem handlu, jak również nie jest zużywany na inne cele, gdyż Wspólnota nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. K. oraz ul. K. w J., podlegać będzie zwolnieniu od podatku akcyzowego z tytułu zużycia węgla przewidzianego dla gospodarstw domowych.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wspólnota Mieszkaniowa, w opisanym stanie faktycznym, zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym podlegać będzie zwolnieniu od podatku akcyzowego z tytułu zużycia węgla przewidzianego dla gospodarstw domowych. Wnioskodawca powołał się przy tym na odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów z dnia 14 grudnia 2011 r. na interpelację nr 79 w sprawie problemów wynikających z opodatkowania z dniem 2 stycznia 2012 r. podatkiem akcyzowym wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

* węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,

* węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,

* koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Ponadto, zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Wykładnia ww. regulacji prowadzi do wniosku, że warunkiem zasadności zastosowania zwolnienia do wyrobów węglowych (w tym węgla kamiennego) przeznaczonych do celów opałowych, jest ich docelowe zużywanie m.in. przez gospodarstwa domowe.

W świetle art. 6 ustawy z dnia z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. K. oraz K. powstała w 1998 r. Obecnie do jej zasobów należy 21 lokali mieszkalnych. Członkowie Wspólnoty nie prowadzą w nich działalności gospodarczej. Wspólnota - ogół właścicieli - nabywa węgiel do kotłowni w celu ogrzewania lokali mieszkalnych (21 gospodarstw domowych) wchodzących w skład tejże Wspólnoty, a także dostarcza ciepło do budynku mieszkalnego Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. K. Lokal kotłowni, którym od 1998 r. administruje Wspólnota, stanowi mienie komunalne będące własnością Gminy. Wspólnota sprawuje zarząd nad przedmiotową kotłownią. Wspólnota jest zobowiązana do dostarczania ciepła do budynków dotychczas obsługiwanych przez kotłownię. Kotłownia dostarcza ciepło do 4 budynków. Trzy z nich tj. budynki przy ul. K. oraz K. należą do Wspólnoty. Natomiast jeden budynek położony przy ul. K. tworzy odrębną Wspólnotę Mieszkaniową. Wspólnota przy ul. K. oraz ul. K. nie osiąga żadnych zysków z tytułu świadczenia usługi dostawy ciepła, do której jest zobligowana na mocy protokołu uzgodnień zawartego z Gminą. Nabywany węgiel jest zużywany tylko i wyłącznie w kotłowni znajdującej się w budynku Wspólnoty. Nie jest przedmiotem handlu, jak również nie jest zużywany na inne cele, gdyż Wspólnota nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).

Na tym tle Wspólnota powzięła wątpliwość dotyczącą zastosowania zwolnienia od akcyzy od zużycia węgla nabywanego dla potrzeb ogrzewania mieszkań znajdujących w jej zasobach.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz powołane regulacje z zakresu podatku akcyzowego stwierdzić należy, że wyrób węglowy (węgiel) nabywany przez Wspólnotę do celów opałowych i zużywany na potrzeby jej gospodarstw domowych (lokali mieszkalnych znajdujących się w zasobach wspólnoty) korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3. ustawy. W tej bowiem sytuacji wyroby te są zużywane zgodnie z celem (przeznaczeniem) określonym w tym przepisie, tj. dla potrzeb gospodarstw domowych.

Niezależnie od powyższego należy zastrzec, iż według art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.