ITPP3/443-130/09/ZG - Możliwość zwolnienia od podatku akcyzowego oleju napędowego służącego do napędu kutra rybackiego, nabytego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku paliwa żeglugowego - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku paliwa żeglugowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest armatorem i właścicielem kutra rybackiego i prowadzi działalność gospodarczą polegającą na połowach ryb na morzu bałtyckim. Poza polskimi wodami terytorialnymi złowione ryby, w zależności od obowiązujących w danym kraju cen skupu i rejonu gdzie przebywa jednostka zbywa w portach Polski, Danii lub Szwecji.

W porcie za/wyładunku ryb Wnioskodawca uzupełnia w paliwa (olej napędowy) służący wyłącznie do napędu silnika głównego, w nomenklaturze prawnej występującego pod nazwą "olej żeglugowy". Występuje więc sytuacja nabycia wewnątrzwspólnotowego (oleju żeglugowego) od partnerów zajmujących się sprzedażą tego rodzaju paliwa na terytorium innego kraju Unii Europejskiej, na którym to paliwie kuter Wnioskodawcy wraca do polski wpływając na polskie wody terytorialne.

Zdarza się, że w chwili przekroczenia polskiej granicy morskiej, w zbiornikach statku znajduje się część zakupionego w innym kraju UE oleju żeglugowego w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Sprzedawcy oleju z Danii czy Szwecji są uprawnieni do obrotu i sprzedaży oleju żeglugowego. Paliwo Wnioskodawca zakupuje wyłącznie do wykorzystania do celu żeglugi i połowu ryb na kutrze. Nie stanowi on przedmiotu dalszego obrotu, nie opuszcza zbiorników na stałe wbudowanych w kadłub jednostki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy olej żeglugowy zakupiony w skutek nabycia wewnątrzwspólnotowego wykorzystywany tylko i wyłącznie do celów żeglugi i rybołówstwa, od podmiotu uprawnionego do jego sprzedaży i wprowadzenie tego paliwa w zbiornikach statku na teren Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, czy też jest zwolniony z tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy olej żeglugowy nabyty w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej i wprowadzony na teren RP w zbiornikach statku wyłącznie w celach żeglugowych i rybackich, nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, gdyż jest od tego podatku zwolniony. Wprawdzie przepisy ustawy o podatku akcyzowym z dnia 26 kwietnia 2004 r. nie przewidują wprost zwolnienia z tego podatku, lecz tylko w odniesieniu do nabycia oleju żeglugowego do celów rybołówstwa morskiego nabywanego w obrocie krajowym oraz importowanego z krajów trzecich spoza Unii Europejskiej.

Natomiast takie zwolnienie wynika z przepisów prawa UE mających zastosowanie w sprawie, na mocy art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym. Przepis ten stanowi podstawę do bezpośredniego zastosowania w krajowym porządku prawnym przepisu art. 14 ust. 1 pkt g) dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 23 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów krajowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. L. Nr 203 z 2003 r. s. 51) ustanawiającego zwolnienie od podatku akcyzowego produktów energetycznych dostarczanych w celu zastosowania jako paliwo do żeglugi na wodach terytorialnych wspólnoty włącznie z połowami, z wyłączeniem prywatnej żeglugi nie handlowej i energii elektrycznej produkowanej na pokładzie statku.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe zwolnienie ma zastosowanie, gdyż olej żeglugowy był nabyty do wykorzystania na potrzeby własne w działalności rybackiej, a ponadto okoliczności nabycia uzasadniają zwolnienie tego wyrobu od podatku akcyzowego. Ponadto Zainteresowany wskazał na orzecznictwo sądów administracyjnych potwierdzające, iż przepis art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. może stanowić swoistą podstawę zwolnienia od podatku akcyzowego bez konieczności określania szczególnych warunków zwolnienia w starej ustawie lub w przepisach wykonawczych, jeśli takie zwolnienie jest określone w przepisach prawa wspólnotowego (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 marca 2006 r. - sygn. III SA/Wa 44/06 Lex 204455; wyrok WSA w Białymstoku z dnia 6 lutego 2007 r. sygn. I SA/Bk 446/06 Lex 284735)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowanie wyrobów energetycznych na obszarze Unii Europejskiej reguluje Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L 2003 Nr 283 poz. 51).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt c) dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi na wodach terytorialnych Wspólnoty (włącznie z połowami), z wyłączeniem prywatnej żeglugi niehandlowej.

W polskim systemie prawa obowiązującym do dnia 1 marca 2009 r. kwestia zwolnienia paliwa stosowanego do celów żeglugi uregulowana była w § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2006 r. Nr 72 poz. 500 z późn. zm.).

Ww. przepis stanowił o zwolnieniu od akcyzy sprzedaży i importu olejów wykorzystywanych do celów żeglugi oraz wskazywał warunki jakie należało spełnić dokonując tych czynności.

Zatem w ww. stanie prawnym, w przypadku nabycia oleju do żeglugi w danym państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej przez polskiego armatora i przemieszczania go do kraju w zbiornikach na stale zamontowanych na jednostkach pływających uznawać należy, iż to przepisy tego państwa członkowskiego regulują obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym. Nabycie oleju do żeglugi w danym państwie członkowskim należy uznawać za sprzedaż z przeznaczeniem do konsumpcji w tym państwie członkowskim.

Skoro więc na podstawie powołanej dyrektywy paliwo do celów żeglugi na wodach terytorialnych Wspólnoty (włącznie z połowami), z wyłączeniem prywatnej żeglugi niehandlowej zostało zwolnione od akcyzy w państwach członkowskich Wspólnoty Europejskiej, to na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej również podlega ono zwolnieniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.