ITPP3/423-239a/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2009 r. (data wpływu 11 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej wkładu niepieniężnego wnoszonego do spółki komandytowo akcyjnej (pytanie oznaczone jako nr 2 w poz. 55 wniosku - druk ORD-IN) - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 maja 2009 r. złożono w tut. organie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia, u wspólnika spółki osobowej, przychodu podatkowego z tytułu wniesienia przez spółkę osobową wkładu niepieniężnego do spółki osobowej oraz określenia wartości początkowej wkładu niepieniężnego wnoszonego do spółki komandytowo akcyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca ("E." Sp. z o.o.), spółka kapitałowa będąca wspólnikiem spółki osobowej spółki komandytowo-akcyjnej ("E." Sp. z o.o. S.K.A.), jest jej komplementariuszem oraz akcjonariuszem (posiada 1% udziału w zysku).

Ponadto akcjonariuszem ww. spółki osobowej jest Fundusz Inwestycyjny Zamknięty (posiada 99% udziału w zysku).

Spółka komandytowo-akcyjna, która prowadzi działalność developerską, ponosi wydatki na przygotowanie inwestycji developerskich, w tym na: zakup nieruchomości, usługi zewnętrzne firm projektowych, wykonawczych, reklamę.

Obecnie spółka komandytowo-akcyjna ("E." Sp. z o.o. S.K.A.) zamierza wnieść aport do nowo utworzonej spółki obiektowej "D." Sp. z o.o. S.K.A. działającej w formie spółki komandytowo-akcyjnej.

Komplementariuszem tej spółki ("D." Sp. z o.o. S.K.A.) jest Wnioskodawca ("E." Sp. z o.o.) - mający udział w zysku w wysokości 1%, a akcjonariuszem "E." Sp. z o.o. S.K.A. - udział w zysku wynosi 99%.

Aport będzie składał się z:

* zakupionego gruntu (ujętego w księgach spółki jako towar),

* nakładów na budynki ujętych w księgach jako produkcja w toku (w skład tej pozycji wchodzą m.in. prawa autorskie do projektów budowlanych, poniesione koszty budowy),

* nakładów na reklamę dotyczącą projektu (m.in. prawa autorskie do projektów stron internetowych i grafiki na nośnikach tradycyjnych i elektronicznych).

Po wniesieniu aportu "D." Sp. z o.o. S.K.A. będzie ponosiła nadal nakłady na budowę, aż do wybudowania i oddania projektu (osiedla). Po wybudowaniu osiedla (budynków) poszczególne lokale będą sprzedawane jako produkty (wraz z odpowiednią częścią ułamkową gruntu ujętego jako towar).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie.

Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

W odniesieniu do pytania drugiego Wnioskodawca wskazał, że koszt sprzedaży lokalu będzie składał się z kosztów zaksięgowanych i poniesiony na lokal w nowej spółce osobowej, komandytowo-akcyjnej ("D." Sp. z o.o. S.K.A.) oraz kosztów związanych z wniesionym aportem (w odpowiedniej proporcji).

Analiza przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzi do wniosku, że brak jest wyczerpujących przepisów regulujących zasady wyceny wkładów niepieniężnych do spółek prawa handlowego.

Jedynie przepisy regulujące wartość początkową środków trwałych regulują sytuację przyjęcia do używania środka trwałego wniesionego jako aport. Wartością środka trwałego jest według nich ustalona przez wspólników na dzień wniesienia aportu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie wyższa od ich wartości rynkowej (art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Brak natomiast przepisów podatkowych dotyczących wyceny innych składników majątkowych wniesionych jako aport.

Można dodać, że na gruncie Kodeksu spółek handlowych wkłady do spółki komandytowo-akcyjnej powinny być wyceniane według wartości godziwej. Na gruncie prawa podatkowego pojęciu wartości godziwej odpowiada pojęcie wartości rynkowej.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że w przepisach podatkowych istnieje luka. którą można wypełnić w drodze analogii do przepisów powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o ustaleniu wartości początkowej środka trwałego wniesionego jako wkład niepieniężny. Konsekwentnie wartość wniesionych jako aport:

* gruntu,

* nakładów na budynki ujętych jako produkcja w toku (w skład tej pozycji wchodzą m.in. prawa autorskie do projektów budowlanych, poniesione koszty budowy),

* nakładów na reklamę dotyczącą projektu (m.in. prawa autorskie do projektów stron internetowych i grafiki na nośnikach tradycyjnych i elektronicznych)

należy wycenić według wartości ustalonej przez wspólników nie wyższej niż wartość rynkowa. Analogia jest w tym wypadku możliwa, gdyż nie jest dokonywana na niekorzyść podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym spółka komandytowo-akcyjna ("E." Sp. z o.o. S.K.A.), której wspólnikiem jest Wnioskodawca ("E." Sp. z o.o. - dalej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), zamierza wnieść do spółki wkład niepieniężny w postaci gruntu, nakładów na budynki ujętych w księgach jako produkcja w toku (w skład tej pozycji wchodzą m.in. prawa autorskie do projektów budowlanych, poniesione koszty budowy), nakładów na reklamę dotyczącą projektu (m.in. prawa autorskie do projektów stron internetowych i grafiki na nośnikach tradycyjnych i elektronicznych). Po wniesieniu aportu "D." Sp. z o.o. S.K.A. będzie ponosiła nakłady na budowę, aż do wybudowania i oddania projektu (osiedla).

W związku z tym, że nieruchomość oraz pozostałe składniki majątkowe będą wykorzystywane przez nowozawiązaną spółkę osobową w projekcie deweloperskim, który będzie obejmował budowę osiedla budynków mieszkalnych oraz sprzedaż lokali mieszkalnych (jako produktów - wraz z odpowiednią częścią ułamkową gruntu ujętego jako towar), nie będzie ona kwalifikowana przez nią jako środek trwały i w konsekwencji nie będą dokonywane od niej odpisy amortyzacyjne. Przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana do projektów deweloperskich nie jest również kwalifikowana jako środek trwały przez spółkę wnoszącą wkład niepieniężny ("E." Sp. z o.o. S.K.A.).

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz do zadanych przez Wnioskodawcę pytań należy rozróżnić dwie sytuacje prawno-podatkowe:

Kwestię sposobu ustalania wartości początkowej aportu wnoszonego do spółki kapitałowej normuję przepis art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z jego treścią za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Tym samym przepis art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych normuje sposób ustalania wartości początkowej aportu wyłącznie w sytuacji wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej. Natomiast brak jest stosownych unormowań dotyczących sposobu określenia wartości początkowej składników majątkowych wnoszonych przez osoby prawne do spółek osobowych.

Jak wynika z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), jej regulacje prawne mają zastosowanie m.in. do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej.

Zatem podstawę do ustalenia wartości początkowej wkładu niepieniężnego wnoszonego do spółki osobowej stanowią przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie więc m.in. - odpowiadający co do treści i zasady przepisowi zawartemu w art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że na gruncie przedmiotowej sprawy nie znajdują zastosowania ww. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że wartość wkładu niepieniężnego należy ustalić w oparciu o przepisy tej ustawy należało uznać za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

W myśl zaś art. 22g ust. 18 powołanej ustawy wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli zaś wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę lub nabywcę przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Tak więc, w razie ustalania wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych w postaci praw autorskich lub licencji przy ustalaniu wartości początkowej uwzględnia się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, a w szczególności o koszty instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ww. ustawy).

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

W kontekście wskazanego w przedmiotowym wniosku pojęcia "wartość rynkowa" tut. organ uważa, że nie można za prawidłowe uznać stanowiska Wnioskodawcy, że na gruncie prawa podatkowego pojęciu wartości godziwej odpowiada pojęcie wartości rynkowej. "Wartość godziwa" jest bowiem pojęciem prawa bilansowego i w rozumieniu ustawy o rachunkowości jest pojęciem szerszym niż "wartość rynkowa" i tym samym nie może być z nim utożsamiana dla celów prawidłowych rozliczeń podatkowych z budżetem państwa.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że jeżeli wspólnicy nowozawiązanej spółki osobowej mogą ustalić wartość wniesionych do spółki komandytowo-akcyjnej w drodze aportu składników majątku - nieruchomość i prawa autorskich określoną przez wspólników w umowie spółki komandytowej, pod warunkiem, że wartość określona w umowie odpowiada kryteriom wartości w rozumieniu przepisów art. 22g ust. 1 pkt 4, z uwzględnieniem ust. 2-18 oraz art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustalona we wskazany sposób wartość początkowa praw majątkowych stanowić będzie mogła również podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, gdyby Spółka podjęła decyzję o dokonywaniu od nich odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w przepisach podatkowych.

W zakresie ustalenia przez Wspólnika - osoby prawnej, kosztu uzyskania przychodu sprzedaży wybudowanych lokali mieszkalnych, w części dotyczącej przyjętych składników aportu zauważyć należy, że spółka osobowa (w tym spółka komandytowo-akcyjna) nie ma podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników; nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego; podmiotami takimi są natomiast wspólnicy tej Spółki. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy - jak w przypadku Wnioskodawcy - osobami prawnymi podlegają opodatkowaniu albo podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie zatem do art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

W związku z powyższym wskazać należy, iż przychody i koszty związane z działalnością spółki komandytowo-akcyjnej, Wnioskodawca jako wspólnik tej spółki, powinien określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w przedmiotowej spółce. Zasady wykładni systemowej nakazują przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami spółki komandytowej (zarówno będącymi osobami prawnymi jak i osobami fizycznymi) powinien być dokonany jednolicie, tj. w takiej proporcji, w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach tej spółki.

Zatem proporcję, o której mowa w ww. przepisie, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi udziału w przychodach i kosztach spółki komandytowej, stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki. Zatem zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodu powinny być rozliczane przez wspólników spółki komandytowej-akcyjnej, proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej spółki.

Jak już wskazano powyżej, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki osobowej, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Tym samym, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w katalogu kosztów zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Przy czym, wartości niematerialne i prawne, które podlegają amortyzacji podatkowej, wymienione zostały w art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem amortyzacji podatkowej podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

* spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

* prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

* autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

* licencje,

* prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.),

* wartości stanowiące równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Zgodnie z ww. przepisem podatkowym o zaliczeniu praw majątkowych do wartości niematerialnych i prawnych decyduje także spełnienie trzech warunków:

* dłuższy niż rok ich przewidywany okres używania,

* przeznaczenie na potrzeby własne jednostki lub oddanie do używania na podstawie umów najmu czy dzierżawy,

* nadawanie się do gospodarczego wykorzystania.

Z konstrukcji powyższej wynika, że ustawodawca określił w ustawie zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, i tylko w ramach tego katalogu podatnikowi przysługuje prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich w koszty uzyskania przychodów.

Inne niż wymienione w katalogu nabyte wartości niematerialne i prawne nie podlegają amortyzacji.

W zapytaniu i własnym stanowisku Spółka wskazała na fakt uznania składników majątku wniesionych aportem za "środki obrotowe".

Podkreślić należy, że o kwalifikacji danego składnika majątku do środków trwałych lub "środków obrotowych" winien zdecydować podatnik, podmiot wnoszący majątek do spółki komandytowej. Decyzja w tym zakresie nie może mieć jednak charakteru dowolnego. Decydujące znaczenie dla kwalifikacji przedmiotowych nieruchomości ma ich przeznaczenie. Jeżeli spółka osobowa zamierza nieruchomości i prawa w przyszłości faktycznie zbyć i z takim zamiarem je nabyła, winna zakwalifikować je jako towar, jeżeli natomiast Spółka zamierza je wykorzystywać w prowadzonej działalności, a przewidywany okres ich używania przekracza rok, powinny one zostać zakwalifikowane do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując, z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że podstawę do ustalenia wartości początkowej wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składników wkładu niepieniężnego wnoszonego do spółki komandytowo-akcyjnej powinien stanowić ww. przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 w związku art. 22g ust. 18 ustawy o ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku zbycia wniesionej do spółki komandytowej-akcyjnej nieruchomości kosztem uzyskania przychodu dla danego wspólnika będzie (proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach spółki komandytowo-akcyjnej) wartość początkowa tej nieruchomości, ustalona w chwili wniesienia aportu do spółki, określona w akcie notarialnym przenoszącym jej własność na rzecz spółki. Tym samym Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów część prawidłowo ustalonej wartości początkowej - wynikającej z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez spółkę komandytowo-akcyjną - zbywanej nieruchomości gruntowej, odpowiadającej posiadanemu przez Wnioskodawcę udziałowi w tej spółce.

Natomiast w przypadku, gdy Spółka potraktuje przedmiotowy wkład niepieniężny jako towary handlowe (składniki majątkowe nie wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) wartość początkową będzie wartość, określona przez wspólników w akcie notarialnym, na podstawie którego ww. składniki majątkowe zostały wniesione jako aport do spółki osobowej prawa handlowego, jednak nie wyższa aniżeli wartość rynkowa na dzień wniesienia aportu.

Zatem w sytuacji, gdy spółka komandytowo-akcyjna dokona sprzedaży gruntu, wniesionego przez wspólnika aportem do spółki, wspólnicy spółki określą koszty uzyskania tego przychodu w postaci wartość nieruchomości, jak również wszelkie inne koszty związane z nieruchomością (niezaliczone wcześniej do kosztów podatkowych), poniesione pomiędzy dniem nabycia nieruchomości w drodze aportu, a dniem jej zbycia, w tym o wartość nakładów poniesionych przez spółkę komandytowo-akcyjną.

Na marginesie sprawy zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które pozwalałoby na ocenę zdolności aportowej przedstawionego we wniosku wkładu niepieniężnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.