ITPP2/4512-960/15/AD - Prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem paliwa do napędu samochodów osobowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 5 października 2015 r.), uzupełniony w dniu 22 grudnia 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem paliwa do napędu samochodów osobowych - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem paliwa do napędu samochodów osobowych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Ośrodek... działa na podstawie ustawy z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (Dz. U. Nr 251, poz. 2507, z późn. zm.).

Prowadzi zarówno działalność opodatkowaną, jak i zwolnioną, czyli sprzedaż usług opodatkowanych oraz zwolnionych z VAT.

Ośrodek dzieli wydatki związane z prowadzoną działalnością na poniższe grupy:

1. Zakupy związane z wykonywaniem czynności nieopodatkowanych.

2. Zakupy związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

3. Zakupy, które mogą służyć jednocześnie czynnościom opodatkowanym, jak i zwolnionym.

Czynności nieopodatkowane związane są z nieodpłatną działalnością Ośrodka finansowaną dotacją celową z budżetu państwa.

Czynności opodatkowane związane są z prowadzoną sprzedażą towarów i usług jakie świadczy Ośrodek dla podmiotów zewnętrznych (odbiorców usług) - rolników, mieszkańców obszarów wiejskich oraz innych.

Ośrodek posiada samochody osobowe wykorzystywane do bieżącej działalności zarówno opodatkowanej, zwolnionej, jak również do obu tych działalności jednoczenie (tekst jedn.: służące wykonywaniu czynności mieszanych). Posiadane samochody wykorzystuje tylko i wyłącznie do celów prowadzonej działalności (gospodarczej). Nie są wykorzystywane do celów prywatnych.

Ośrodek wprowadził Zarządzeniem nr (...) w dniu 30 grudnia 2009 r. z późn. zm. Regulamin korzystania z samochodów służbowych.

Ośrodek w Regulaminie ujął zasady, które wykluczają możliwość korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych:

§ 4 "1. Samochody służbowe przeznaczone są do realizacji zadań służbowych (...) oraz świadczenia usług transportowych.

2. Korzystanie z samochodu służbowego w celu odbycia podróży służbowej odbywa się w sposób racjonalny z zachowaniem zasad: celowości, rzetelności, oszczędności i gospodarności".

§ 12 "1. Kierownik komórki organizacyjnej Ośrodka Doradztwa oraz osoba uprawniona, której został przydzielony samochód służbowy zapewniają celowe i zgodne z przeznaczeniem użytkowanie tego samochodu oraz przestrzeganie zasad ustalonych Regulaminem".

§ 14 "Korzystanie z samochodów służbowych w święta i w dni wolne od pracy może odbywać się w przypadkach wykonywania obowiązków służbowych wynikających z zakresu realizowanych zadań"

Regulamin wskazuje w jaki sposób dokumentowany jest wyjazd służbowy, co daje możliwość weryfikacji odbytej podróży służbowej. Z należytą starannością rozliczany jest szczegółowo czas pracy pracownika delegowanego, jak również ilość przejechanych kilometrów oraz ilość zużytego paliwa.

§ 7. "1. Każdy wyjazd samochodem służbowym jest dokumentowany na podstawie karty drogowej i delegacji (załącznik nr 5 do Regulaminu)".

§ 11. "1. Podstawę do korzystania z samochodu służbowego dla celów służbowych stanowi delegacja i zamówienie kierownika działu lub osoby uprawnionej - zatrudnionej na samodzielnym stanowisku pracy, które to osoby odpowiadają za celowość wyjazdu służbowego.

2. Zamówienie, o którym mowa w ust. 1 składane jest na piśmie do O... według wzoru określonego w załączniku nr 4 do regulaminu".

Ośrodek nie wykorzystuje urządzeń GPS do nadzoru samochodów służbowych.

W Ośrodku nie praktykuje się wynajmowania samochodów służbowych pracownikom w celu wykorzystania ich do celów prywatnych.

Samochody są przechowywane w pomieszczeniach garażowych.

Pracownik, po odbytej podróży służbowej, ma obowiązek pozostawienia samochodu na terenie Ośrodka (garaż, bądź też parking), nawet jeżeli podróż służbowa kończy się po ustalonych godzinach pracy Ośrodka (7.30-15.30). Wówczas dokumenty oraz kluczyki od auta zobowiązany jest zostawić pracownikowi w recepcji hotelowej, bez możliwości jego pobrania. Żaden z pracowników nie ma możliwości pobrania dokumentów oraz kluczyków od auta bez stosowanego zezwolenia. Na terenie Ośrodka zainstalowany jest monitoring, którego zapisy dodatkowo umożliwiają sprawdzenie zgodności zapisów w dokumentach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Ośrodek ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa przeznaczonego do napędu posiadanych samochodów w wysokości 100%, pomniejszonej o wyliczoną proporcję zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, po złożeniu druku VAT-26 oraz spełnieniu obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu ma pełne prawo do odliczeń w przypadku posiadanych samochodów wykorzystywanych w swojej działalności.

Ośrodek posiada również regulamin używania samochodów służbowych, zgodnie z którym "samochody służbowe przeznaczone są do realizacji zadań służbowych Ośrodka".

W związku z tym, że posiadane samochody wykorzystywane są do działalności mieszanej (czynności mieszanych), tj. działalności opodatkowanej oraz zwolnionej, Ośrodek ma możliwość odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa w wysokości 100%, pomniejszonej o wyliczoną proporcję na dany rok zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z przepisu tego wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane.

Zgodnie z dyspozycją art. 90 ust. 1 powołanej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do ust. 2 cytowanego artykułu, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Przepis ust. 3 ww. artykułu stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W odniesieniu do wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, ustawodawca określił odrębne zasady odliczania podatku naliczonego, które z dniem 1 kwietnia 2014 r. wprowadził mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą".

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim Decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Jak wynika z ww. regulacji, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia, przez wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy, co do zasady, użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%. Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

W myśl ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Według art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej, od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzono art. 2 pkt 34 zawierający definicję pojazdów samochodowych, przez które rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.), "pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Stosownie do art. 2 pkt 34 cyt. ustawy, przez pojazdy samochodowe, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Artykuł 2 pkt 40 ustawy - Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że "samochód osobowy to pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu".

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl ust. 6 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Według ust. 7 tego artykułu - ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

Z ust. 9 tegoż artykułu wynika, że do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

* jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Zgodnie z postanowieniami ust. 12 ww. artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Według ust. 13 tego artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Natomiast w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany (art. 86a ust. 14 ustawy).

Wskazany przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, przewiduje wyłączenie ogólnej zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 tej ustawy w zakresie odliczania podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi pojazdów samochodowych, w sytuacji gdy dany pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Jednocześnie ustawodawca w ust. 4 ww. artykułu wyjaśnił, kiedy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.

Ten ostatni przepis w sposób jednoznaczny wskazuje, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z powyższych przepisów wynika, że do dnia 30 czerwca 2015 r. - stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej - nie można było dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to samochody wymienione w tym przepisie.

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługuje zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

Do uzyskania prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem samochodów osobowych fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Należy zauważyć, że przepisy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego tego pojazdu. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że o ile rzeczywiście wprowadzone przez Ośrodek zasady polegające na obowiązku pozostawienia pojazdów po godzinach pracy w garażu lub na parkingu Ośrodka, szczegółowym rozliczaniu czasu pracy z ilością przejechanych kilometrów i ilością zużytego paliwa, korzystaniu z monitoringu umożliwiającego dodatkowo sprawdzenie zgodności zapisów z dokumentami, wykluczają użycie tych samochodów do celów prywatnych, to - przy uwzględnieniu faktu, że złożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informację dla tych pojazdów na druku VAT-26 - przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku z tytułu zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych, przy założeniu, że nie zaistnieją przesłanki wyłączające to prawo wynikające z art. 88 ustawy.

Zauważyć jednak należy, że podatek naliczony w związku z nabyciem paliwa podlegać będzie odliczeniu według proporcji obliczonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, skoro - jak wskazano we wniosku - samochody wykorzystywane będą zarówno do czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.