ITPP2/4512-942/15/PB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 grudnia 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/4512-942/15/PB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2015 r. (data wpływu 29 września 2015 r.), uzupełnionym w dniach 16 października 2015 r. (data wpływu) i 20 października 2015 r. (opłata), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji komorniczej (KM XXX) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 16 i 20 października 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji komorniczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan jako Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w miejscowości X.X. postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi Panu R.B. do majątku stanowiącego nieruchomość niezabudowaną (działka o powierzchni 0,98 ha, położona w miejscowości G., gmina X.X.), dla której Sąd Rejonowy w miejscowości X.X. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Prowadzone postępowanie egzekucyjne jest na etapie przygotowania do licytacji nieruchomości. Nieruchomość będąca przedmiotem egzekucji została nabyta przez dłużnika na podstawie aktu notarialnego sporządzonego w dniu 24 marca 2010 r. w kancelarii notarialnej w miejscowości X., Notariusza D.A. za cenę 600.000,00 zł od Pana k.m. Celem ustalenia obowiązku podatkowego zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego w miejscowości Ch. z wnioskiem o udzielenie informacji. W odpowiedzi z dnia 11 lutego 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że dłużnik figuruje w rejestrze podatników. Naczelnik Urzędu Skarbowego odnotował niezamknięte powiązania z działalnością gospodarczą - "X-X" X.X., X.X. w X.X., ul. X.X. XXX (działalność od 20 czerwca 2001 r.) - wspólnik. Naczelnik poinformował również, że Pan R.B. nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystał z odliczeń VAT związanych z zakupem nieruchomości. Z uwagi na prowadzenie przez dłużnika działalności gospodarczej w postaci sprzedaży hurtowej niewyspecjalizowanej w powiązaniu z posiadaną przez dłużnika nieruchomością, do której została skierowana egzekucja, zachodzi wątpliwość dotycząca ewentualnej konieczności naliczenia VAT do ceny uzyskanej przy sprzedaży licytacyjnej nieruchomości oraz jego właściwej wysokości procentowej. Zauważyć należy, że w § 15 Aktu Notarialnego wskazano jedynie zapis, iż pobrano 2% podatku od czynności cywilnoprawnych w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ppkt a w zw. z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr poz. 450 z późn. zm.) w kwocie 12.000,00 zł. W toku prowadzonego postępowania biegły sądowy w operacie szacunkowym z dnia 29 maja 2015 r. stwierdził, że zgodnie z art. 154 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przekazanie nieruchomości ustala się na podstawie planu miejscowego. W przypadku braku planu przeznaczenie ustala się na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku braku studium lub decyzji uwzględnia się faktyczny sposób użytkowania nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość, składająca się z działki obrębu G. leży w obszarze, gdzie nie obowiązuje plan miejscowy gminy X.X. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy X.X. przyjętym uchwałą Rady Gminy X.X. z dnia 28 września 1995 r., z późn. zm. (ostatnia zmiana przyjęta Uchwałą Rady Gminy X.X. z dnia 31 marca 2011 r.), przedmiotowa nieruchomość gruntowa niezabudowana położona jest w konturze elementarnym oznaczonym symbolem: UR,M = "tereny zabudowy mieszkaniowej jedno i wielorodzinnej oraz zabudowy zagrodowej". Na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.) - zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 art. 86, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Wydanie warunków zabudowy (art. 61 ust. 1) jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

1.

co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;

2.

teren ma dostęp do drogi publicznej;

3.

istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;

4.

teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;

5.

decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.

Podsumowując biegły stwierdził, że biorąc pod uwagę zapis pkt 4, przedmiotowa nieruchomość w obecnym stanie prawnym nie uzyska decyzji o warunkach zabudowy.

W toku czynności ustalono również z informacji złożonej przez Wójta Gminy X.X. z dnia 24 września 2015 r., iż dla działki położonej w obiegu ewidencyjnym G. nie zostały wydane na podatnie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, decyzja o warunkach zabudowy. Wójt Gminy poinformował również, że na dzień wydania informacji dla przedmiotowej działki nie wszczęto postępowania administracyjnego w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy. Dnia 9 listopada 2015 r. dłużnik oświadczył, iż nieruchomość została nabyta w celu prywatnym, nie związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej, nieruchomość nie była wykorzystywana na potrzeby własnej działalności gospodarczej, a także iż nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej czynności o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Czy istnieje obowiązek naliczenia VAT od ceny wywołania przy sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej, a jeżeli tak według jakiej stawki i na podstawie jakich przepisów.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie zgromadzonych w aktach postępowania egzekucyjnego dokumentów, w opisanych okolicznościach nie ma obowiązku naliczenia VAT do ceny wywołania, a w przypadku jej zbycia do ceny uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości dłużnika w drodze licytacji publicznej, a przez to nie ma obowiązku przekazania właściwemu Urzędowi Skarbowemu VAT z tytułu ewentualnej ceny uzyskanej ze sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dłużnika. Stanowisko takie znajduje uzasadnienie w treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto uzasadnienie takiego stanowiska potwierdza fakt nienaliczenia VAT z tytułu przeniesienia prawa własności nieruchomości dokonanej aktem notarialnym z dnia 24 marca 2010 r. a przez to opodatkowanie czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie nieruchomości, o której mowa we wniosku, w trybie licytacji publicznej, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, iż nieruchomość ta została nabyta na cele prywatne, nie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej, ponadto nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. W konsekwencji sprzedaż licytacyjna ww. nieruchomości nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy lecz będzie czynnością zwykłego zarządu majątkiem osobistym dłużnika, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Końcowo należy wskazać, że pojęcia "nie podlega opodatkowaniu" i "zwalnia się od podatku" nie są tożsame - pomimo, że prowadzą do identycznego skutku podatkowego (brak obowiązku wykazania podatku należnego). Z uwagi na fakt, że uważa Pan, że sprzedaż korzystała ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów, a w rozpatrywanej sprawie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania, oceniając stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl