ITPP2/4512-931/15/AGW - Opodatkowanie stawką 23% sprzedaży w drodze licytacji prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2015 r. (data wpływu 28 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 28 grudnia 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 23% sprzedaży w drodze licytacji prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości gruntowej nr 5/18 - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 września 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 28 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 23% sprzedaży w drodze licytacji prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości gruntowej nr 5/18.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako komornik Sądowy prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne z nieruchomości gruntowej nr 5/18, o powierzchni 1988 m² w wieczystym użytkowaniu, zabudowanej budynkami o charakterze komercyjnym, stanowiącym od gruntu odrębną nieruchomość, położonej w miejscowość S., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o nr KW XXX, należącej do dłużnika A w upadłości układowej z siedzibą w miejscowości S. Prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości wygasa 5 grudnia 2089 r.

Postanowieniem Sądu Rejonowego ogłoszono upadłość z możliwością zawarcia układu, ustanowiono zarząd własny upadłego oraz wyznaczono nadzorcę. W toku czynności ustalono, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużnika na podstawie aktu notarialnego - umowy sprzedaży - z dnia 20 grudnia 2004 r. sporządzonego przez Notariusza k.h., a posadowione są na niej dwa budynki: hala magazynowa o powierzchni 212 m² oraz magazyn o powierzchni 80 m². W księdze wieczystej nr XXX ujawniono:

* uprawnienie wynikające z prawa ujawnionego w "działki" III innej księgi wieczystej: prawo przejazdu i "przychodu" przez działkę nr 5/14 opisaną w księdze wieczystej KW XXY, od strony graniczy z działką nr 5/9 na rzecz każdoczesnych właścicieli i wieczystych użytkowników działki 5/18, zapewniające im dostęp do drogi publicznej; w polu 1.11.1.4 zmieniono wpis poprzez nieujawnienie podziału działki nr 5/16 na działki 5/23, 5/24, w polu 1.11.1.4 wykreślono numer odłączonej działki, w polu 1.11.1.4 zmieniona treść wpisu wobec odłączenia działki nr 5/24 do KW XXY

* uprawnienie wynikające z prawa ujawnionego w dziale III innej księgi wieczystej: prawo przejazdu i "przychodu" przez działkę nr 5/15 opisaną w księdze wieczystej nr XXY na rzecz każdoczesnych właścicieli wieczystych użytkowników działki 5/18 opisanych w niniejszej księdze, zapewniając im dostęp do drogi publicznej

* na okres 12 miesięcy, tj. do dnia 20 grudnia 2005 r., w polu 1.11.1.4 zmieniono wpis poprzez ujawnienie podziału działki nr 2/16 na działki 5/23, 5/24, w polu 1.11.1.4 wykreślono numer odłączonej działki, w polu 1.11.1.4 zmieniona treść wpisu wobec odłączenia działki 5/24 do KW XXY.

W toku czynności stwierdzono, że dłużnik podczas użytkowania nieruchomości zawarł również nieujawnioną w księdze wieczystej:

* umowę dzierżawy pomieszczenia hali o powierzchni użytkowej 250 m² wraz z terenem przeznaczonym na składowanie materiałów, parkowanie samochodów położonym w miejscowości S. z dnia 2 maja 2013 r. zawartą pomiędzy B i C,

* umowę dzierżawy części nieruchomości o powierzchni 2200 m², położonej w miejscowości S. obejmującej 12 stanowisk parkingowych dla zestawów ADR oraz pomieszczenia socjalne i sanitarne dla kierowców z dnia 17 stycznia 2014 r.

Ponadto dłużnik w dniu 27 sierpnia 2015 r. oświadczył, że:

* nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków,

* nieruchomość obecnie jest przedmiotem najmu na rzecz D w miejscowości S. (od dnia 7 grudnia 2012 r.),

* przedmiotowe budynki zostały ujęte w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa.

Jednocześnie dłużnik oświadczył, że nie prowadzi działalności na własny rachunek.

Przedmiot licytacji stanowi nieruchomość - wieczyste użytkowanie gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, położonego w miejscowości S. przy ul. G, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o numerze KW XXX (pkt II ppkt 1). Przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest budynkiem magazynowym oraz budynkiem o charakterze komercyjnym w postaci wiaty obudowanej, przedmiotowe budynki stanowią budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (pkt II ppkt 2). Jednocześnie wskazał Pan, że nieruchomość - wieczyste użytkowanie gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, położonego w miejscowości S. przy ul. G., dla której Sąd Rejonowy założył księgę wieczystą o numerze KW XXX od dnia 7 grudnia 2012 r. jest przedmiotem umowy najmu na rzecz D w miejscowości S.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy w przypadku sprzedaży licytacyjnej przedmiotowej nieruchomości czynność będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy dłużnik w przypadku dobrowolnej sprzedaży nieruchomości zobowiązany byłby, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), do zapłaty podatku, to również sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucyjnym - w drodze licytacji, podlega opodatkowaniu w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 powołanej ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynków/budowli, które się na nim znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie w trybie licytacji budynku hali magazynowej oraz magazynu (obudowanej wiaty), o których mowa we wniosku - wbrew Pana stanowisku - nie będzie opodatkowane stawką 23%, ale będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż - jak wskazują okoliczności sprawy - nastąpi po ich pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, a okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem i dostawą będzie dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji - przy uwzględnieniu art. 29a ust. 8 ustawy - zwolnione od podatku będzie również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym są one posadowione.

Należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy - Prawo budowlane nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z tym niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że obiekty, o których mowa we wniosku, stanowią budynki lub budowle w rozumieniu ww. ustawy.

Ponadto wskazać należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.