ITPP2/4512-819/15/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia zorganizowanych części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia zorganizowanych części przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą H.P."M.-B."S.P.B.i H.P. Pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej "nieograniczony". Żona nie prowadzi działalności gospodarczej.

W skład przedsiębiorstwa prowadzonego przez Podatnika wchodzą między innymi Stacja Paliw w Z., Stacja Paliw w Z. i Stacja Paliw w B.

Wszystkie ww. stacje paliw prowadzone są na podstawie umów franczyzy podpisanych z P. O. S.A. w P. - dla każdej stacji obowiązują odrębne umowy franczyzy.

W ramach każdej ze stacji prowadzona jest sprzedaż paliw, sprzedaż pozostałych towarów oraz usługi towarzyszące (dwie myjnie automatyczne działające w ramach Stacji Paliw w Z.).

Podatnik prowadzi pełną księgowość zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) i na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności wykonywanej w ramach poszczególnych stacji paliw wraz z usługami towarzyszącymi.

W przedsiębiorstwie prowadzone są księgi rachunkowe, a w poszczególnych miejscach wykonywania działalności prowadzone są ewidencje sprzedaży, można więc mówić o wydzieleniu finansowym zakładów (zorganizowanych części przedsiębiorstwa). Każda ze stacji posiada wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne.

W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa Stacja Paliw w Z. wchodzą w szczególności:

W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa Stacja Paliw w Z. wchodzą w szczególności:

W skład zorganizowanych części przedsiębiorstwa Stacja Paliw w Z. i Stacja Paliw Z. nie wchodzą należności (zapłata dokonywana jest w chwili zakupu towarów lub usług).

Podatnik zamierza sprzedać zorganizowane części przedsiębiorstwa tj. Stację Paliw w Z. i Stację Paliw Z., w skład których wchodzą wszystkie składniki w szczególności wymienione w punktach od 1) do 8) oraz od a) do h).

Nieruchomości opisane w punktach 1) i a) zakupione zostały przez Podatnika i jego małżonkę w dniu 29 marca 1999 r. od osób fizycznych i wprowadzone zostały jako środki trwałe do prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa pod firmą H.P."M.-B."S.P.B.i H.P.

Ze względu na fakt, że pozostaje w związku z małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej "nieograniczony", w księgach wieczystych prowadzonych dla nieruchomości opisanych w punktach 1) i a), jako właściciele nieruchomości wpisani są Podatnik i jego małżonka na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

Tym samym zawarcie umów sprzedaży, których przedmiotem będą zorganizowane części przedsiębiorstwa stanowiące Stację Paliw w Z. oraz Stację Paliw Z wraz z wchodzącymi w ich skład nieruchomościami, wymagać będzie złożenia stosownych oświadczeń woli przez prowadzącego działalność gospodarczą oraz jego małżonkę (nieprowadzącą działalności gospodarczej).

Podatnik i jego małżonka zawarli z kupującym warunkowe przedwstępne umowy sprzedaży. Kupujący zamierza kontynuować działalność zorganizowanych części przedsiębiorstwa (Stacja Paliw w Z. i Stacja Paliw Z.) w pełnym zakresie.

W związku z powyższym wśród zastrzeżonych warunków, których spełnienie jest koniecznym dla zawarcia umowy przyrzeczonej, wskazano między innymi uzyskanie przez kupującego promesy koncesji na obrót paliwami płynnymi (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, Dz. U. z 2012 r. poz. 1059) oraz wyrażenie przez franczyzodawcę zgody na wstąpienie przez kupującego w prawa i obowiązki Podatnika wynikające z umów franczyzy zawartych na potrzeby działalności przedmiotowych zorganizowanych części przedsiębiorstwa.

W przypadku zawarcia umów przyrzeczonych kupujący przejmie prawa i obowiązki Podatnika wynikające z umów zawartych w związku z działalnością zorganizowanych części przedsiębiorstwa (Stacja Paliw w Z. i Stacja Paliw Z.) w tym zobowiązania dotyczące zapłaty jak również zobowiązania dotyczące świadczeń niepieniężnych, które powstaną z mocy wspomnianych umów po dacie zawarcia umowy przyrzeczonej w wyniku zdarzeń, które będą miały miejsce po dacie zawarcia umowy przyrzeczonej.

Należy podkreślić, że kupujący przejmie min. prawa i obowiązki wynikające z umów franczyzy i umów o pracę zawartych na potrzeby i w związku z działalnością ww. zorganizowanych części przedsiębiorstwa.

Żona Podatnika, nieprowadząca działalności gospodarczej, wystąpiła z odrębnym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego obejmującym stan faktyczny tożsamy z opisanym powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana sprzedaż Stacji Paliw w Z. oraz Stacji Paliw w Z. (stanowiących zorganizowane część przedsiębiorstwa) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też nie będzie podlegać temu opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zdarzenia przyszłe polegające na sprzedaży dwóch zorganizowanych części przedsiębiorstwa, tj. Stacji Paliw w Z. oraz Stacji Paliw Z. nie będą podlegać podatkowi od towarów i usług ze względu na brzmienie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Planowane czynności spełniają bowiem warunki do uznania ich za sprzedaż zorganizowanych części przedsiębiorstwa.

Należy podkreślić, że zgodnie z brzmieniem art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ww. ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przedmiotem planowanych umów sprzedaży są stacje paliw objęte wyodrębnieniem organizacyjnym (zlokalizowane są w innych miejscowościach niż pozostała działalność prowadzona przez Podatnika). Są one kompletne i zdatne do użytku w momencie zbycia (obiekty czynne), co przesądza o tym, że mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwa.

Nabywca zamierza kontynuować dotychczasową działalność w przedmiotowych zorganizowanych częściach przedsiębiorstwa. Wśród warunków zastrzeżonych w warunkowych przedwstępnych umowach sprzedaży wymieniono między innymi wyrażenie przez franczyzodawcę zgody na wstąpienie kupującego w prawa i obowiązki Podatnika wynikające z umów franczyzy (odrębnych dla każdej ze stacji), a ponadto uzyskanie przez kupującego promesy koncesji na obrót paliwami płynnymi (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, Dz. U. z 2012 r. poz. 1059).

W tym miejscu należy podkreślić, że przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Przedmiotowe stacje paliw objęte są wyodrębnieniem organizacyjnym - stanowią odrębne zakłady działające w innych miejscowościach. Podlegają one ponadto wyodrębnieniu finansowemu.

W związku z prowadzeniem przez Podatnika pełnej księgowości zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności wykonywanej w ramach poszczególnych stacji paliw.

W przedsiębiorstwie prowadzone są księgi rachunkowe, a w poszczególnych miejscach wykonywania działalności prowadzone są ewidencje sprzedaży, można więc mówić o wydzieleniu finansowym zakładów (zorganizowanych części przedsiębiorstwa).

Należy również podkreślić, że zorganizowane części przedsiębiorstwa (Stacja Paliw w Z. i Stacja Paliw Z.) mogą stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwa, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służą w przedsiębiorstwie Podatnika.

Tym samym za spełnione należy uznać następujące przesłanki wymagane dla uznania opisanych stacji paliw za zorganizowane części przedsiębiorstwa:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Wydzielenie zespołów składników materialnych i niematerialnych w przedsiębiorstwie zachodzi bowiem jednocześnie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej.

Należy również podkreślić, że warunkiem uznania danego zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa jest, aby zespół ten mógł funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo. Przy czym chodzi tu wyłącznie o potencjalną możliwość funkcjonowania danego zespołu składników jako niezależnego przedsiębiorstwa.

Tym samym brak przeniesienia koncesji, które z mocy prawa nie mogą być przedmiotem obrotu nie stanowi przeszkody do uznania przedmiotowych stacji paliw za zorganizowane części przedsiębiorstwa, tym bardziej, że kupujący zamierza prowadzić dotychczasową działalność (w ramach dotychczas obowiązujących umów franczyzy), a jednym z warunków koniecznych dla zawarcia umów przyrzeczonych jest uzyskanie przez kupującego, zgodnie z obowiązującymi przepisami, promesy koncesji na obrót paliwami płynnymi.

Godzi się również zauważyć, że zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2012 r. (I FSK 815/11) stacja paliw jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa i nie podlega podatkowi VAT. Co więcej NSA wydając ww. wyrok stwierdził, że jego teza jest aktualna nawet w przypadku gdy na nabywcę nie przechodzą wierzytelności i długi sprzedawcy. Sąd podkreślił, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi charakteryzować się odpowiednim stopniem wyodrębnienia finansowego i organizacyjnego, a o transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa można mówić wtedy, gdy zespół składników wchodzących w jego skład stanowi niezbędne minimum, bez którego nie mogłoby ono realizować swoich zadań gospodarczych.

Żona, nieprowadząca działalności gospodarczej, wystąpiła z odrębnym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, w którym stanowisko małżonki jest tożsame z opisanym powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.Urz.UE.L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że skoro składniki przedsiębiorstwa mające być przedmiotem transakcji stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, to czynność ich zbycia - zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - będzie wyłączona z opodatkowania.

Końcowo zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że przedmiotem zbycia będą zorganizowane części przedsiębiorstwa, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.