ITPP2/4512-720/15/AGW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.), uzupełnionym dnia 29 września 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niezabudowanych działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 września 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niezabudowanych działek.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Od roku 1992 prowadzi Pani z mężem gospodarstwo rolne o powierzchni 9,83 ha. Dnia 30 listopada 2011 r. umową dożywocia otrzymała Pani gospodarstwo rolne od braci Pani ojca o łącznej powierzchni 13,69 ha w celu powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego. Prowadziła tam Pani wraz z mężem uprawę kukurydzy i zbóż. Ze względu na słabą klasę ziemi produkcja nie przynosiła dochodów. W roku 2014 część gruntów trudnych do uprawy o powierzchni 4,25 ha postanowiła Pani z mężem podzielić na działki. W wyniku podziału powstało 31 działek, została wydzielona droga dojazdowa do nich. Działki te w momencie sprzedaży nadal mają charakter rolny, dla tego terenu nie został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie zaś z zapisem studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nieruchomość stanowi teren przeznaczony na cele rolnicze. Przed sprzedażą działki nie zostały uzbrojone w media, teren jest niezabudowany. O sprzedaży działek poinformowała Pani wraz z mężem swoich znajomych oraz umieszczono ogłoszenia w Internecie. W roku 2014 dokonała Pani wraz z mężem sprzedaży czterech działek, w roku bieżącym, do chwili złożenia przedmiotowego wniosku, sprzedała Pani wraz mężem dwie działki. Środki uzyskane ze sprzedaży działek przeznaczyła Pani wraz z mężem na remont własnego domu. Nie jest Pani i nigdy nie była podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowe działki, zarówno te już sprzedane, jak i te, które czekają na nabywcę, nie były i nie są przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych czynności o podobnym charakterze. Przed podziałem działek występowała Pani z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na niepodzieloną jeszcze działkę. Nie występowała Pani z wnioskiem o warunki zabudowy dla poszczególnych podzielonych działek. Zobowiązała się Pani doprowadzić na własny koszt nitkę wody w ulicy, tak żeby każdy nabywca działki miał możliwość na własną rękę uzbroić swój teren w wodę z wodociągu. Bez takiego zobowiązania z Pani strony na przeciągnięcie wody w ulicy na Pani koszt nie otrzymałaby Pani zgody na podział gruntu na działki. Żadne inne czynności, mające na celu przygotowanie przedmiotowego gruntu do sprzedaży i podwyższające wartość działek, nie były prowadzone i nie zamierza Pani prowadzić w przyszłości tego rodzaju czynności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Pani działania można uznać jako zwykłe czynności związane z zarządem majątkiem prywatnym.

2. Czy Pani działania mogą zostać uznane za prowadzenie działalności w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, pomimo tego, że działki należą do prywatnego majątku.

3. Czy dokonana już sprzedaż przedmiotowych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

4. Czy przyszła sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działek opisanych we wniosku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, tylko jako osoba fizyczna zarządzająca majątkiem własnym w ramach zwykłego zarządu. Poza tym nie dokonywała Pani żadnych czynności mających wpływ na podniesienie wartości sprzedanych działek. Zobowiązanie do pociągnięcia nitki wody ulicą było warunkiem urzędu gminy, jaki musiała Pani spełnić, żeby móc podzielić działki.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyszła sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako że działa jako osoba fizyczna zarządzająca własnym majątkiem w ramach zwykłego zarządu. Nie dokonywała Pani i nie zamierza dokonywać żadnych czynności podnoszących wartość działek przeznaczonych do sprzedaży. Ponadto nie zgłasza działek do agencji nieruchomości, nie ogłasza się w gazetach, jedynie znajomi wiedzą, że ma działki na sprzedaż. Tak więc nie prowadzi Pani żadnych działań marketingowych, nie zachowuje się jak przedsiębiorca.

Podsumowując swoje stanowisko w sprawie stanu faktycznego - sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług; zdarzenie przyszłe - sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub wykonujący wolny zawód.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Należy podkreślić, że ww. orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1386/12), z dnia 13 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 890/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału. Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji prawnych, przy uwzględnieniu wniosków płynących z ww. orzeczeń prowadzi do stwierdzenia, że okoliczności sprawy wskazują, że dokonana dostawa działek oraz planowana dostawa kolejnych działek nie stanowiła i nie będzie stanowić rozporządzania majątkiem osobistym. Z treści wniosku wynika bowiem, że podjęła Pani szereg zorganizowanych czynności zmierzających do sprzedaży przedmiotowych gruntów. Wystąpiła Pani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, dokonała podziału gruntu na 31 działek, wydzieliła drogę dojazdową do nich, na własny koszt doprowadziła "nitkę wody w ulicy". Z tego powodu uznać należy, że działała Pani/będzie działała jak profesjonalny handlowiec, zajmujący się obrotem gruntami. Zatem dokonane jak i planowane dostawy działek gruntu stanowiły/będą stanowiły wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w których działała Pani/będzie działała w charakterze podatnika w rozumieniu ust. 1 ww. artykułu. W konsekwencji, transakcje te podlegały/będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo należy wskazać, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla Pani męża, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla Pani męża.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.