ITPP2/4512-669/15/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia materiałów eksploatacyjnych oraz paliwa używanego do napędu samochodów osobowych i dostawczych będących przedmiotem badań i analiz technicznych bez obowiązku ich zgłoszenia do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26 - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia materiałów eksploatacyjnych oraz paliwa używanego do napędu samochodów osobowych i dostawczych będących przedmiotem badań i analiz technicznych bez obowiązku ich zgłoszenia do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki są badania i analizy techniczne samochodów osobowych i dostawczych zagranicznej marki. Samochody dostawcze o ładowności do 3,5 t mają jeden, dwa lub trzy rzędy siedzeń. W ramach badań i analiz wykonuje m.in. następujące czynności:

Wszystkie te czynności wymagają zakupu paliwa i wszelkich materiałów eksploatacyjnych takich jak: płyny, oleje, opony, części zamienne i inne. Spółka wykonuje drobne naprawy powypadkowe, przeglądy, wymiany podzespołów po uprzednim uzgodnieniu z kontrahentem. Samochody są własnością kontrahenta, na numerach rejestracyjnych kontrahenta, dokumenty (dowód rejestracyjny) kontrahenta. Okres testowania jest różny, od kilku do kilkunastu miesięcy. Samochody testowane jeżdżą tylko i wyłącznie zgodnie z procedurą otrzymaną od kontrahenta, a wykorzystywanie do innych celów jest zabronione. Każdy samochód posiada "kartę pojazdu", gdzie zapisywane są przejechane trasy, uwagi, spostrzeżenia, wnioski. Po badaniu samochody są wycofane z ruchu i u kontrahenta utylizowane. Samochody nie są zgłaszane do Urzędu Skarbowego jak samochody wykorzystywane wyłącznie do celów gospodarczych - VAT-26.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może odliczać VAT od zakupionych materiałów i paliwa oraz czy winna zgłaszać samochody do Urzędu Skarbowego na VAT-26.

Zdaniem Wnioskodawcy, winien odliczać VAT od zakupionych materiałów, jak i również od paliwa, bez składania informacji VAT-26 do Urzędu Skarbowego.

Spółka wskazała, że ustawodawca w pojęciu cel gospodarczy miał na względzie używanie samochodu jako narzędzia pomocniczego na przykład dokonywanie zakupów, dojazdy do klienta, rozwożenie towaru i tym podobne. Samochody testowane - poddawane badaniom technicznym i analizie są wyłącznie przedmiotem działalności gospodarczej.

Obecnie Spółka odlicza VAT od zakupionych wszelkich materiałów (płyny, środki czystości, części zamienne, opony, drobne naprawy i inne), nie odlicza natomiast podatku od zakupionego paliwa. Zasięgnęła opinii "instytutu i Spółka" w tej kwestii. Ich zdaniem, VAT od materiałów może odliczać, ale od paliwa - po zgłoszeniu poszczególnych pojazdów do Urzędu Skarbowego - VAT-26. Spółka zaznaczyła, że badane samochody nie mogą i nie są wykorzystywane do innych celów niż wyznaczone przez kontrahenta. Badania i analizy techniczne jakim poddawane są testowane samochody, to szeroko pojęta działalność gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Na podstawie ust. 12 ww. artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W myśl ust. 13 tegoż artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do dzia¬łalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na pod¬stawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z analizy treści art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami dotyczy pojazdów będących własnością podatnika lub wykorzystywanych przez niego na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze w prowadzonej działalności gospodarczej, albo gdy są zaimportowane przez podatnika lub przez niego wytworzone na potrzeby prowadzenia tej działalności. Nie można za takie uznać pojazdów, które nie są własnością podatnika, ani do których nie posiada on tytułu prawnego (na podstawie np. umowy najmu, dzierżawy, leasingu), a jedynie zostały mu powierzone w celu wykonania określonych usług.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w przypadku samochodów osobowych oraz dostawczych, będących własnością kontrahenta Spółki, które wykorzystuje w celu wykonania badań i analiz technicznych, nie ma zastosowania art. 86a ustawy, bowiem okoliczności sprawy nie wskazują, aby Spółka posiadała tytuł prawny do ww. samochodów. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że od wydatków na zakup materiałów eksploatacyjnych takich jak: płyny, oleje, opony, części zamienne oraz zakupu paliwa do ich napędu, niezbędnych do przeprowadzenia ww. usług, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy. Należy zaznaczyć, że prawo to przysługuje pod warunkiem, że nie zajdą wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy. W konsekwencji, Spółka nie jest zobligowana do zgłoszenia tych pojazdów do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi #61485; Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach #61485; art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.