ITPP2/4512-537/16-1/PS - Ustalenie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego do wydatków związanych z samochodem służbowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2016 r. (data wpływu 3 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego do wydatków związanych z samochodem służbowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego do wydatków związanych z samochodem służbowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma Pana, zajmująca się produkcją oprogramowania oraz sprzętu elektronicznego wykorzystywanego między innym w branży rozrywki, zakupiła samochód firmowy. Pojazd został przekazany pracownikowi zajmującemu stanowisko asystenta administracyjno-technicznego. Pracownik ten odpowiada za bezpośredni nadzór nad produkcją produktów. Wymaga to od niego częstych wizyt w firmach zewnętrznych, nadzorowania produkcji oraz odbierania i dostarczania podzespołów do urządzeń. Zdarza się że pracownik pracuje poza biurem firmy, jeżdżąc do firm zewnętrznych oddalonych nawet o ponad 100 km od siedziby firmy, a jednocześnie znajdujących się dużo bliżej miejsca zamieszkania pracownika. Dodatkowo pracownik odpowiada za kontakt z klientem, którego lokale czynne są w godzinach wieczornych oraz w weekendy. Pracownik odpowiada za bieżący serwis sprzętu klientów, co wymaga od niego pełnej dyspozycyjności. Z powodu godzin pracy klientów spotkania z nimi odbywają się często w godzinach wieczornych. Dodatkowo firma posiada dwa miejsca prowadzenia działalności, co wymaga, z racji jego stanowiska, pełnej mobilności.

Aby zapewnić pracownikowi pełną mobilność oraz umożliwić wykonywanie obowiązków zawartych w umowie firma wyraziła zgodę na parkowanie samochodu w miejscu zamieszkania pracownika. Pracownik posiada zamknięty garaż w miejscu zamieszkania, co zabezpiecza samochód przed zniszczeniem. Z powodu późnych spotkań z klientami garażowanie samochodu firmowego w miejscu zamieszkania pracownika, zdaniem firmy, jest bezpieczniejszym rozwiązaniem niż późne powroty do firmy, gdyż spotkania zazwyczaj odbywają się około 30 km od siedziby firmy. Dodatkowo firma wprowadziła regulamin korzystania z samochodów służbowych, który wymaga prowadzenia pełnej ewidencji przebiegu samochodu oraz zakazuje w nim korzystania z samochodu służbowego do celów innych jak te związane z prowadzeniem działalności firmy. Dodatkowo pracownik posiada swój prywatny samochód, co zdaniem firmy zabezpiecza ją przed korzystaniem pracownika z samochodu służbowego do celów prywatnych. Zdaniem firmy garażowanie samochodu służbowego z miejscu zamieszkania pracownika nie wpływa na prawo do pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z samochodem służbowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy firma M. ma prawo do odliczenia VAT wynikającego z wydatków związanych z samochodem służbowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika nie wpływa na prawo do pełnego odliczenia VAT wynikającego z wydatków związanych z samochodem służbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 610, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem zgodnie z obowiązującymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Podkreśla się, że obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu dla pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy został wyłączony jedynie w przypadkach wskazanych w art. 86 ust. 5 ustawy.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdu samochodowego oraz wydatków związanych z jego eksploatacją w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu

Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również - określony w art. 86 ust. 12 ustawy - wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Biorąc zatem pod uwagę powołane przepisy w kontekście opisu sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do przedmiotowego pojazdu nie są spełnione, określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, w związku z ust. 3 pkt 1 tego artykułu, warunki dające prawo do odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tym samochodem. Przede wszystkim nie jest spełniona - wynikająca z art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy - przesłanka wyłącznego wykorzystania pojazdu do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Co prawda używanie samochodu przez pracownika do świadczenia pracy na rzecz Pana firmy stanowi wykorzystywanie pojazdu do działalności gospodarczej, jednakże aby skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tym samochodem, sposób jego użytkowania powinien wykluczać wykorzystywanie go w inny sposób przez pracownika w prowadzonej działalności.

Natomiast taki sposób użytkowania samochodu, jaki przedstawiono we wniosku, obiektywnie nie wyklucza możliwości wykorzystania samochodu do celów prywatnych pracownika. Pracownik może bowiem użytkować samochód do celów służbowych, jak i osobistych - prywatnych.

Fakt wprowadzenia regulaminu korzystania z samochodów służbowych, który wymaga prowadzenia pełnej ewidencji przebiegu samochodu oraz zakazuje korzystania z samochodu służbowego do celów innych jak te związane z prowadzeniem działalności firmy oraz posiadanie przez pracownika prywatnego samochodu nie jest wystarczające by uznać, że pojazd, o którym mowa we wniosku wykorzystywany jest wyłącznie do działalności gospodarczej. Garażowanie samochodu w prywatnym garażu pracownika po godzinach pracy skutkuje tym, że obiektywnie nie został wyeliminowanych użytek prywatny przedmiotowego samochodu.

W tak przedstawionych okolicznościach należy stwierdzić, że nie przysługuje Panu prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tym samochodem, ale prawo do odliczenia 50% tych kwot, o ile nie zachodzą wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.