ITPP2/4512-387/16/AJ - Ustalenie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z wykorzystywaniem samochodów dostawczych wyłącznie do działalności gospodarczej po wprowadzeniu w nich zmian konstrukcyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z wykorzystywaniem samochodów dostawczych wyłącznie do działalności gospodarczej po wprowadzeniu w nich zmian konstrukcyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z wykorzystywaniem samochodów dostawczych wyłącznie do działalności gospodarczej po wprowadzeniu w nich zmian konstrukcyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, w której przeważają usługi transportowe świadczone pojazdami dostawczymi poniżej 3,5 tony. Wszystkie samochody klasyfikowane są przez okręgowe stacje pojazdów do podrodzaju: wielozadaniowy, van. Samochody te spełniają tym samym wymagania określone w ustawie o podatku od towarów i usług - art. 86a ust. 9 pkt 1, gdyż są to pojazdy mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków trwałą przegrodą. Samochód wykorzystywany jest wyłącznie do działalności gospodarczej.

Największy procent usług świadczy Pan firmie kurierskiej. Kierowca dziennie zatrzymuje się kilkadziesiąt razy w celu dostarczenia paczek różnym klientom. Aby to uczynić, pracownik wysiada drzwiami kabiny kierowcy, okrąża samochód i tylnymi drzwiami ładowni wybiera żądaną paczkę. W celu optymalizacji czasu pracy i zwiększenia bezpieczeństwa kierowcy, zleceniodawca sugerował dokonanie technicznych zmian w Pana taborze. Zmiany miałyby polegać na zamontowaniu w trwałej przegrodzie oddzielającej kabinę od ładowni, zamykanych drzwi przejściowych. Zmiana ta spowodowałaby to, że kierowca z kabiny przechodziłby wprost do ładowni i po pobraniu paczki wychodziłby bocznymi drzwiami od strony chodnika. Nie narażałby się przez to na wychodzenie drzwiami od strony ulicy, gdzie mógłby zostać potrącony przez nadjeżdżający pojazd. Dzięki temu rozwiązaniu optymalizacji uległby również czas pracy kuriera.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy umiejscowienie zamykanych drzwi w trwałej przegrodzie pomiędzy kabiną kierowcy, a ładownią w opisanym powyżej samochodzie nie spowoduje utraty możliwości odliczania 100% podatku od towarów i usług "od paliwa i napraw".

Zdaniem Wnioskodawcy, umiejscowienie drzwi w trwałej przegrodzie pomiędzy kabiną a ładownią, nie spowoduje utraty przez samochód uprawnień do odliczania 100% podatku od towarów i usług "od paliwa i napraw". Drzwi te po zamknięciu nadal będą stanowiły z pozostałą częścią ściany trwałą przegrodę. Możliwość otwarcia drzwi w żaden sposób nie przyczyni się do zmiany przeznaczenia tego pojazdu. Nadal będzie on wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, nie ulegnie zwiększeniu również liczba osób, które będą mogły być przewożone w pojeździe. Drzwi umożliwią natomiast skrócenie czasu pracy kuriera, poprawę jego bezpieczeństwa i wzrost wydajności jego pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy.

Zgodnie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3.5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy).

W myśl art. 86a ust. 2 ww. ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Pojazdy samochodowe - zgodnie z ust. 4 powołanego przepisu - są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

#61485; - potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W świetle ust. 9 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van

Stosownie do art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Jak wynika z art. 86a ust. 11 ustawy, w przypadku gdy w pojeździe samochodowym, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2, uznaje się, że pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej:

- chyba że zachodzi przypadek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1.

Należy zauważyć, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z używaniem pojazdu samochodowego posiadającego trwałą przegrodę oddzielającą przestrzeń ładunkową od pozostałej części, skalsyfikowanego na podstawie o przepisów o ruchu drogowym do pojazdu wielozadaniowy, van.

Wskazać należy, że użyty w art. 86a ust. 9 pkt 1ustawy o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia trwała przegroda. Również przepisy o ruchu drogowym nie zawierają takiej definicji. Uznać należy, że w tym przypadku "trwały" oznacza taki sposób zamontowania przegrody, który nie jest przemijający, ale charakteryzuje się pewną trwałością. Przy czym przegroda jest trwała wówczas, gdy jej zdemontowanie wymaga pewnych specjalistycznych prac i narzędzi. Natomiast pojęcie "przegroda" oznacza w tym zwrocie coś co przedziela, jest rodzajem czegoś tak zamontowanego, że dzieli wnętrze pojazdu na część ładunkową oraz część składającą się z jednego rzędu siedzeń.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że jeżeli w wyniku zamontowania drzwi w przegrodzie oddzielającej w sposób trwały część ładunkową pojazdów, spełnione będą w dalszym ciągu warunki, o których mowa w art. 86 ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy (nie dojdzie do zmiany klasyfikacji pojazdu na podstawie przepisów o ruchu drogowym, a przegroda nie utraci przymiotu "trwale oddzielającej"), to będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa i napraw pojazdów.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.