ITPP2/4512-37/15/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania darowizny znaku towarowego wraz z prawami ochronnymi do tego znaku - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania darowizny znaku towarowego wraz z prawami ochronnymi do tego znaku.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, zarówno w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, jak również jako wspólnik spółki cywilnej. Spółka cywilna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca oraz Wnioskodawca jako prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą są czynnymi i zarejestrowanymi podatnikami VAT. Zapytanie dotyczy Wnioskodawcy jako prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, jako czynnego i zarejestrowanego podatnika VAT. Wnioskodawca zajmuje się produkcją lamp samochodowych. W ramach swojej działalności posługuje się m.in. znakiem towarowym słownym. Znak towarowy słowny (dalej: Znak Towarowy) został zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), jako wspólnotowy znak towarowy, chronionych prawem ochronnym na zasadach wynikających z rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U.UE.L z dnia 24 marca 2009 r., Nr 78, str. 1).

Jedyne koszty, jakie poniósł Wnioskodawca w związku ze znakiem to koszty rejestracji tego znaku w OHIM (opłata do OHIM i wynagrodzenie pełnomocnika występującego przed OHIM). Wnioskodawca nie poniósł żadnych innych kosztów, w tym w szczególności nikomu nie zapłacił wynagrodzenia za wymyślenie/opracowanie Znaku Towarowego - Znak Towarowy jest jego autorską koncepcją.

Obecnie Wnioskodawca planuje dokonać darowizny Znaku Towarowego, wraz z prawami ochronnymi do tego Znaku, na rzecz swojej żony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaka będzie podstawa opodatkowania dokonywanej darowizny Znaku Towarowego, wraz z prawami ochronnymi, przez Wnioskodawcę na rzecz żony.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania darowizny Znaku Towarowego, wraz z prawami ochronnymi, na rzecz żony będzie suma kosztów poniesionych związanych z rejestracją tego znaku (opłata do OHIM i wynagrodzenie pełnomocnika występującego przed OHIM).

Jak wskazano w wcześniej, Wnioskodawca z tytułu prowadzonej działalności, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. W związku z tym, że Znaki Towarowe, wraz z prawami ochronnymi do tych znaków, nie wypełniają definicji "towarów" wskazanej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, to darowizna takich Znaków Towarowych, wraz z prawami ochronnymi, winna być uznana za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przez odpłatne świadczenie usług rozumie się także nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

A zatem darowizna Znaków Towarowych, wraz z prawami ochronnymi do tych znaków, winna być, na gruncie ustawy o VAT, uznana za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Wobec tego po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług.

Podstawą opodatkowania w sytuacji świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT jest, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawodawca nie sprecyzował do jakich kosztów odnosi się omawiany przepis. Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisu tego wynika, że podstawą opodatkowania w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług jest suma wydatków rzeczywiście poniesionych w związku ze świadczoną usługą. Zatem w przypadku darowizny Znaku Towarowego, wraz z prawami ochronnymi do tego znaku, za koszty takie należy zatem uznać koszty poniesione na wytworzenie we własnym zakresie znaku towarowego (które w przypadku Wnioskodawcy nie wystąpią, gdyż Znak Towarowy został opracowany przez niego), czy też koszty związane z rejestracją Znaku Towarowego w OHIM (które to koszty u Wnioskodawcy wystąpiły), gdyż bez poniesienia tych kosztów nie byłoby możliwe dokonanie darowizny. Podobne stanowisko przedstawiono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 sierpnia 2013 r., sygn. ILPP2/443-590/13-3/PR.

Podkreślić również należy, że nie ma żadnej podstawy prawnej, aby, ustalając podstawę opodatkowania podatkiem, odwołać się do wartości innej, niż określona w sposób wskazany wyżej. W szczególności nie będzie to wartość rynkowa darowanego Znaku Towarowego, wraz z prawami ochronnymi do tego znaku, - nie istnieje podstawa prawna do określenia podstawy opodatkowania w takiej wysokości.

Stawka podatku od towarów i usług mająca zastosowanie dla przedstawionego stanu faktycznego, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 23%.

Reasumując należy stwierdzić, że z tytułu dokonanej darowizny Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej całkowitą kwotę wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaku towarowego, ustanowieniem oraz utrzymaniem prawa ochronnego znaku towarowego takie jak koszty jego rejestracji w OHIM, wynagrodzenie pełnomocnika występującego przed OHIM. Podstawą opodatkowania dla celów VAT z tytułu dokonania darowizny nie będzie inna wartość np. wartość rynkowa Znaku Towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Jak stanowi ust. 6 pkt 1 ww. artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Ww. przepis art. 29a ust. 1 ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tekst jedn.:m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że skoro znak towarowy oraz prawo ochronne do tego znaku będą nieodpłatnie przekazane (w formie darowizny) na rzecz żony a więc na cele niezwiązane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. W związku z powyższym czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który - jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego - obejmuje jedynie kwotę poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego do tego znaku, tj. koszty jego rejestracji w OHIM oraz wynagrodzenie pełnomocnika występującego przed OHIM.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii stawki podatku obowiązującej dla planowanej darowizny znaku towarowego oraz praw jego ochrony, gdyż w tym zakresie nie zadano pytania.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.