ITPP2/4512-360/15/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości i ruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości i ruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jako osoba fizyczna prowadzi działalność w zakresie:

* wesołych miasteczek i parków rozrywki, organizowania różnych atrakcji rozrywkowych i rekreacyjnych;

* sprzedaży artykułów motoryzacyjnych;

* sprzedaży samochodów używanych;

* wynajmu przyczepek samochodowych i samochodów;

* usług stacji kontroli pojazdów;

* naprawy samochodów.

Działalność w zakresie wesołych miasteczek i parków rozrywki wykonuje Pan w różnych (zmiennych) miejscach na terenie kraju, a pozostałe usługi i sprzedaż towarów wykonuje w stałych miejscach. W 2010 r. wybudował Pan w ramach własnej inwestycji na działkach stanowiących Pana własność budynek, który został organizacyjnie podzielony na pomieszczenia warsztatu samochodowego, stację kontroli pojazdów oraz sklep, w którym prowadzona była sprzedaż artykułów motoryzacyjnych. Po wybudowaniu budynku wykonywał Pan tam działalność gospodarczą w ww. zakresie. Teren zabudowanej nieruchomości czasem wykorzystywany był również do składowania i naprawy części Pana urządzeń do działalności rozrywkowej i garażowania przyczepek samochodowych i samochodów.

Prowadzona w firmie księgowość (podatkowa księga przychodów) nie pozwala na precyzyjne wyodrębnienie kosztów przyporządkowanych do poszczególnych rodzajów działalności (za wyjątkiem kosztów zakupu towarów handlowych, które można ustalić na podstawie zapisów księgi).

W 2015 r. dokonał Pan sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wraz z częścią wyposażenia warsztatu, sklepu i stacji kontroli pojazdów. Ponadto temu samemu nabywcy sprzedał jednocześnie dwa samochody osobowe, dwie przyczepki samochodowe i lawetę samochodową, przy czym, jeszcze przez okres około jednego miesiąca od sprzedaży, na podstawie zawartej umowy dzierżawy z nabywcą, nadal prowadził Pan na terenie tej nieruchomości działalność w zakresie obsługi stacji kontroli pojazdów (koncesja była nadal ważna, a nowy właściciel po nabyciu nieruchomości złożył wniosek o wydanie nowej koncesji). Część wyposażenia warsztatu, sklepu i stacji kontroli pojazdów (kasy fiskalne, sprzęt komputerowy, oprogramowanie komputerowe, towar handlowy, umeblowanie, drobne narzędzia) pozostała nadal Pana własnością, które po przeniesieniu do nowego miejsca prowadzenia działalności wykorzystuje Pan nadal do swojej działalności. Towary handlowe będące na stanie sklepu w dniu sprzedaży nieruchomości nie zostały sprzedane, a więc pozostały Pana własnością i zostały przeniesione do innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Wraz ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości nie przeniesiono na nowego nabywcę żadnych umów handlowych, pracowników, czy też zobowiązań i należności. Przedmiotem sprzedaży była więc zabudowana nieruchomość, wraz z większością wyposażenia oraz część posiadanych w przedsiębiorstwie samochodów i lawet. Po zrealizowaniu wyżej opisanej transakcji sprzedaży nie zlikwidował Pan działalności i aktualnie prowadzi ją nadal, głównie w zakresie działalności wesołych miasteczek i parków rozrywki, organizowania różnych atrakcji rozrywkowych i rekreacyjnych na terenie kraju i, w mniejszym zakresie, w ramach sprzedaży artykułów motoryzacyjnych i samochodów używanych oraz wynajmu przyczepek samochodowych i samochodów, oraz sporadycznie wykonuje naprawy samochodów. W swoich aktywach posiada Pan aktualnie między innymi dwa samochody, ciągnik DAF, agregaty prądotwórcze, przyczepki samochodowe, kasy fiskalne, narzędzia do naprawy, kolejki i inny sprzęt do usług w działalności wesołych miasteczek.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy odpłatna dostawa opisanej nieruchomości wraz z wyposażeniem, samochodami, przyczepami i lawetami, bez zobowiązań, środków pieniężnych, umów handlowych, pracowników i w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z dyspozycją art. 6 ust. 1, czy też do tej transakcji należy zastosować art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował co należy rozumieć pod pojęciem "transakcji zbycia". Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług, pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport), itp.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy, obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Należy wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, aby można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Podsumowując, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Ponadto nie można traktować jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części, będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych, w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem, wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych), powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jeżeli spełnione są wszystkie, następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt i ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Przedstawiony opis stanu faktycznego stanowi, że przedmiotem sprzedaży była nieruchomość zabudowana jednym budynkiem spełniającym rolę sklepu, warsztatu oraz stacji kontroli pojazdu, wraz z większością wyposażenia, trzy samochody osobowe, dwie przyczepki samochodowe i laweta. Towar będący na stanie u sprzedającego nie został sprzedany i pozostał własnością sprzedającego, który nadal dokonuje jego sprzedaży. Kupujący nie nabył oznaczenia przedsiębiorstwa, ani znaku firmowego, wierzytelności, praw, koncesji, licencji, zezwoleń, nie otrzymał ksiąg, ani dokumentów związanych z działalnością gospodarczą. Nabyty pawilon jest wykorzystywany przez kupującego do działalności gospodarczej w jego zakresie. Z posiadanej wiedzy wynika, że głównym PKD jego działalności jest 22.19Z, czyli produkcja pozostały wyrobów z gumy, ale też szeroko rozumiana hydraulika siłowa, zakuwanie węży hydrauliczno-przemysłowych, regeneracja starych, jak i produkcja nowych. Poza tym kupujący skupia się na działalności przemysłowej. W tym zakresie regeneruje siłowniki hydrauliczne, oferuje usługi w zakresie hydrauliki siłowej (montaż tych elementów w pojazdach ciężarowych oraz rolniczych) oraz zaopatruje klientów w pełną gamę asortymentu przemysłowo-rolniczego, takiego jak: oleje przemysłowe, złącza, przyłącza, zawory, rozdzielacze hydrauliczne, armatura do tynków przemysłowych oraz wszelkiego rodzaju uszczelniacze przemysłowe jak oringi, simeringi, pierścienie typu U. Zajmuje się również sprzedażą i naprawą myjek ciśnieniowych typu karcher, wykorzystywanych często w rolnictwie. W zakresie motoryzacji, obok sprzedaży części, dziedziną, którą wprowadził nabywca nieruchomości jest montaż i demontaż szyb samochodowych oraz naprawa odprysków na szybie. Jedyną kontynuacją Pana działalności przez kupującego jest prowadzenie warsztatu samochodowego (w poszerzonej ofercie opisanej wyżej) oraz po uzyskaniu nowej koncesji - prowadzenie stacji kontroli pojazdów.

Zatem wyłączenie ww. transakcji z opodatkowania VAT- na podstawie art. 6 pkt i ustawy - w analizowanej sprawie nie ma miejsca. Analiza definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa i opisu sprawy prowadzi do wniosku, że w tej sytuacji nie ma miejsca również transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że przedmiotem sprzedaży były składniki majątku przedsiębiorstwa, a nie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, ani też zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji art. 6 pkt 1 ustawy nie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie. Tym samym zbycie ww. składników majątku podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie transakcja jest sprzedażą składników majątkowych, prowadzącą do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi składnikami jak właściciel, a zatem stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Powyższe stanowisko potwierdza "obszernie cytowana w niniejszym wniosku interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lutego 2001 r., sygn. IBPP3/443-1288/ I4/KG".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, z którego wynika, że przedmiotem zbycia były jedynie nieruchomość i ruchomości niestanowiące przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.