ITPP2/4512-358/16/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nieodpłatnego przekazania na cele osobiste wspólników znaku towarowego za usługę podlegającą opodatkowaniu i ustalenia podstawy opodatkowania dla tej czynności - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nieodpłatnego przekazania na cele osobiste wspólników znaku towarowego za usługę podlegającą opodatkowaniu i ustalenia podstawy opodatkowania dla tej czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG: pod firmą "M." (dalej jako P. Działalność koncentruje się głównie na handlu (sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych). W ramach wykonywanej działalności prowadzona jest sieć supermarketów, w lokalach handlowo-usługowych stanowiących część przedsiębiorstwa.

Planuje Pan wdrożenie kompleksowego rozwiązania, mającego na celu uregulowanie kwestii sukcesji oraz reorganizację i restrukturyzację swojej działalności.

W pierwszym etapie restrukturyzacji, planuje Pan utworzenie spółki komandytowej (dalej Spółka), której będzie wspólnikiem, w celu objęcia zakresem jej działania, działalności wykonywanej dotychczas w ramach P.

Do majątku Spółki należeć będzie znak towarowy. Znak ten objęty będzie prawami ochronnymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 111 z późn. zm., dalej łącznie jako Znak)

Ww. Znak nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie amortyzowany.

Jednym z planowanych etapów jest wycofanie Znaku z majątku Spółki do majątków osobistych wspólników, proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku Spółki, w tym do Pana majątku osobistego.

Podstawą przeniesienia Znaku towarowego do majątków wspólników będzie uchwała wspólników Spółki (dalej uchwała) - w formie aktu notarialnego, wyrażająca zgodę wspólników na przekazanie składnika majątku Spółki (objętego współwłasnością łączną) do ich majątków osobistych.

Nie planuje Pan wykorzystywać Znaku towarowego w celach zarobkowych, nie ujawni go również w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie dokonywał od tego Znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych.

W trzecim etapie działań restrukturyzacyjnych, planuje Pan przeniesienie znaku towarowego z własnego majątku osobistego do majątku osobistego żony na podstawie umowy darowizny.

Może Pan ponosić jedynie koszty związane z rejestracją znaku towarowego i doradztwa w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, przekazanie przez Pana w formie darowizny Znaku towarowego do majątku osobistego żony będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej VAT)?

2. W przypadku uznania, że przekazanie przez Pana w formie darowizny Znaku towarowego będzie podlegać opodatkowaniu VAT, jak powinna być podstawa opodatkowania takiej czynności?

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, (nieodpłatne przekazanie) praw do zarejestrowanego Znaku towarowego na rzecz żony będzie podlegało opodatkowaniu VAT. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikiem VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne

zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Planowana przez Pana darowizna Znaku towarowego na rzecz żony będzie stanowiła działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Pan będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu.

W przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień wynikających z praw ochronnych do znaku towarowego, jest to zawsze cel związany z działalnością gospodarczą, a nie osobisty.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/4512-390/15-2/SM.

Ponieważ planowana przez Pana czynność jest nieodpłatna, w analizowanej sprawie rozważyć należy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Definicja przez negację zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Istnieją zatem dwie przestanki uznania danej czynności za usługę w rozumieniu tego przepisu. Pierwsza z nich ma charakter negatywny, tj. czynność ta nie może stanowić dostawy towarów. Nie może zatem polegać na przeniesieniu prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Druga z przesłanek, o charakterze pozytywnym, wymaga zaistnienia "świadczenia na rzecz" (Komentarz do ustawy VAT, 2014 Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda).

Wartość znaku towarowego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług.

Nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu VAT, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W świetle ww. przepisu, nieodpłatne przekazanie praw do znaku towarowego, może podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak tylko wówczas, gdy następuje ono w celach innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności, nie ma wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. To takie usługi, które nie stanowią pewnej działalności uzupełniającej, a główna działalność może być bez nich prowadzona co najmniej w takim samym zakresie.

W przedmiotowej sprawie dokona Pan darowizny Znaku towarowego na rzecz Żony. Czynność ta dla Pana będzie nieodpłatna, nie będzie się wiązała bowiem z jakimkolwiek przysporzeniem po jego stronie. Celem długoterminowym dokonania darowizny przez Pana na rzecz żony będzie, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego zwiększenie efektywności zarządzania znakiem towarowym, w tym jego promocji i ochrony. Główna działalność gospodarcza Pan nie będzie związana z wykorzystywaniem znaków towarowych dla celów zarobkowych.

Z uwagi na powyższe, należy uznać, że darowizna (nieodpłatne przekazanie) praw do zarejestrowanego Znaku towarowego na rzecz żony nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, a przez to czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/4512-390/15-2/SM.

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przekazaniem przez Pana w formie darowizny Znaku towarowego na rzecz żony podlegającej opodatkowaniu VAT, podstawę opodatkowania stanowić będą zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, koszty poniesione przez Pana związane z przedmiotowym Znakiem towarowym.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl powyższego przepisu, podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług - traktowanego jak odpłatne świadczenie usług jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Z literalnej wykładni ww. przepisu wynika zatem, że podstawą opodatkowania w analizowanym przypadku powinien być koszt rzeczywiście poniesiony w związku ze świadczeniem danej usługi.

Przy tak określanej podstawie opodatkowania nie jest istotna cena rynkowa danej usługi z dnia dokonania darowizny, lecz koszt związany ze Znakiem towarowym, powstały u Pana. Ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny Znaku towarowego należy uwzględnić jedynie koszty faktycznie poniesione przez podatnika w celu wytworzenia i rejestracji tego znaku np. koszty i opłaty związane z ewentualną rejestracją Znaku towarowego, koszty usług Rzeczników Patentowych, opłaty urzędowe i podobne opłaty.

Podstawą opodatkowania będzie zatem kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych związanych ze Znakiem towarowym, tj. ewentualną rejestracją znaku towarowego i doradztwa w tym zakresie. Do tak ustalonej podstawy opodatkowania nie wlicza się kosztów związanych z całokształtem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny Znaku towarowego, należy wziąć pod uwagę koszty faktycznie przez Pana poniesione w celu wytworzenia oraz utrzymania praw ochronnych do ww. Znaku towarowego będącego przedmiotem darowizny.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP1/443-701/13-2/AWa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto należy wskazać, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że opisane we wniosku czynności przekazania przypadającego Panu udziału w prawie własności Znaku towarowego, nie miały na celu - w świetle orzecznictwa TSUE (np. wyroku w sprawie C-255/02 Halifax; w sprawie C-167/07 Ampliscientifica Srl, Amplifin SpA; w sprawie C-504/10 Tanoarch s.r.o.; w sprawie C-326/11 J.J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV) - naruszenia klauzuli zakazu nadużycia prawa skutkującego uzyskaniem korzyści podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.