ITPP2/4512-309/16/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.), uzupełnionym w dniu 1 sierpnia 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowaniu czynności nabycia obligacji w celu lokowania wolnych środków pieniężnych, zarządzania tymi środkami oraz zapobiegania utraty ich wartości - jest prawidłowe.

W dniu 2 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 1 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowaniu czynności nabycia obligacji w celu lokowania wolnych środków pieniężnych, zarządzania tymi środkami oraz zapobiegania utraty ich wartości.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną będącą polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym w Polsce jako podatnik VAT czynny. Należy do grupy kapitałowej zajmującej się świadczeniem usług międzynarodowego transportu morskiego.

Wnioskodawca, posiadając wolne środki pieniężne, podjął działania polegające na ich lokowaniu na własne potrzeby, w celu zarządzania tymi środkami oraz zapobiegnięciu utraty ich wartości. W ramach powyższych działań, nabył obligacje, wyemitowane uprzednio przez inny podmiot z grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca. Przedmiotowe obligacje mają charakter obligacji kuponowych ze stałym oprocentowaniem naliczanym od ich wartości nominalnej, zaś okres ich wykupu wynosi maksymalnie jeden rok (dalej: "Obligacje").

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest międzynarodowy transport morski. Niezależnie od powyższego Wnioskodawca wskazuje, że w ostatnim czasie dokonywał poręczeń w związku z umowami kredytowymi zawieranymi przez podmioty z grupy kapitałowej, w której uczestniczy ("Grupa"), na cel budowy i zakupu przez te spółki morskich statków handlowych, w ramach realizowanego przez Grupę programu odnowy floty. Działalność Wnioskodawcy w tym obszarze wynika jednak z wymagań banków finansujących budowę i zakup morskich statków handlowych, a w konsekwencji - warunków umów kredytowych narzuconych spółkom z Grupy przez te banki i uzależniających zawarcie umowy kredytowej oraz następcze udzielenie kredytu od udzielenia poręczenia przez Wnioskodawcę.

W powyższym kontekście podkreślenia wymaga, że spółki z Grupy, uzyskujące poręczenie od Wnioskodawcy, posiadają siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej i nie dokonują na terytorium Polski dostawy towarów lub świadczenia usług. W tym stanie rzeczy należy wskazać, że zgodnie z art. 28I pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ("VatU"), miejscem świadczenia usług finansowych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę. Z kolei w świetle art. 86 ust. 9 VatU, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabywane przez niego towary i usługi dotyczą czynności zwolnionych od podatku na podstawie m.in. art. 43 ust. 1 pkt 39 VatU, wykonywanych na terytorium kraju, w przypadku gdy miejscem świadczenia tych usług, zgodnie z art. 28I VatU, jest terytorium państwa trzeciego, tj., co do zasady, państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej (vide: art. 2 pkt 5 VatU).

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca dla porządku wskazuje, że świadczenie przez niego usług w zakresie udzielania podmiotom z Grupy poręczeń w związku z zaciąganymi przez te podmioty kredytami na potrzeby budowy morskich statków handlowych w ramach programu odnowy floty, nie wpływa na prawo Wnioskodawcy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z nabyciem towarów i usług związanych z udzielonymi poręczeniami.

Dla porządku Wnioskodawca wskazuje także, że w ostatnich latach udzielił dwóch pożyczek, które miały charakter incydentalny i nie mieszczą się w czynnościach dokonywanych w ramach jego podstawowej działalności. Pierwsza z ww. pożyczek udzielona została w 2014 r. zaś druga - w 2015 r. Obecnie pobiera odsetki od pożyczki udzielonej w 1998 r., której kapitał spłacony został Wnioskodawcy przez dłużnika w 2004 r.

W przeszłości przeprowadzał transakcje polegające na nabywaniu obligacji. Obligacje te nabywane były w ramach 5-letnich programów emisji, realizowanych w latach 2005-2010, 2010-2015, 2011-2016. Transakcje te dokonywane były na własne potrzeby Wnioskodawcy, w celu ulokowania przez niego wolnych środków finansowych. Również te działania podjęte były wówczas w celu przeciwdziałania utracie wartości tych środków oraz zarządzania nimi. W ramach umowy dotyczącej nabycia obligacji objętych wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej nie zobowiązał się do wykonania na rzecz emitenta innych czynności niż nabycie obligacji. Wnioskodawca nie uczestniczy w zarządzaniu podmiotem zbywającym obligacje, w tym w zarządzaniu jego kapitałem obrotowym. Nie planuje nabywać obligacji w przyszłości w innym celu niż lokowanie wolnych środków pieniężnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym nabycie przez Wnioskodawcę Obligacji w celu lokowania wolnych środków pieniężnych na własne potrzeby, celem zarządzania tymi środkami oraz zapobiegnięcia utraty ich wartości, będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie Obligacji w celu lokowania wolnych środków pieniężnych na własne potrzeby, celem zarządzania tymi środkami oraz zapobiegnięcia utraty ich wartości, nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, zaś odsetki od Obligacji należne Wnioskodawcy nie będą stanowiły wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia przez niego usług, wobec czego nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Uzasadniając powyższe Wnioskodawca w pierwszej kolejności wskazuje, że w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ("VatU"), opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 VatU, przez dostawę towarów rozumieć należy przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zaś świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również: (1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, (2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, (3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Co istotne, z treści przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 VatU jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Jak z kolei przyznaje się w poglądach organów podatkowych (w tym tutejszego Organu) oraz orzecznictwie sądów administracyjnych, aby dane świadczenie uznać za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie - pomiędzy świadczoną usługą i uiszczonym za nią wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni związek (tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny (w:) wyrok z dnia 5 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 1540/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (w:) wyrok z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 281/13, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (w:) interpretacja indywidualna z dnia 14 września 2015 r., sygn. ITPP1/4512-774/15/RH, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (w:) interpretacja indywidualna z dnia 9 sierpnia 2013 r., sygn. IBPP2/443-399/13/IK). Powyższe oznacza, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia. W powyższym kontekście podkreślenia wymaga, że pojęcie "odpłatności" należy rozumieć jako prawo podmiotu dokonującego świadczenia do żądania od odbiorcy usługi zapłaty ceny lub jej ekwiwalentu, w konsekwencji czego opodatkowaniu VAT podlegało będzie jedynie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje ostateczny odbiorca odnoszący z przedmiotowego świadczenia choćby potencjalną korzyść. Z praktyki organów podatkowych oraz sądów administracyjnych wynika, że dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne, związane z danym świadczeniem korzyści o charakterze majątkowym, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu VAT.

Przedkładając powyższe rozważania na stan faktyczny objęty przedmiotowym wnioskiem, Wnioskodawca podkreśla, że fakt nabycia przez niego Obligacji nie będzie stanowić dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu VatU, wobec czego odsetki z tytułu oprocentowania Obligacji, które należne będą Wnioskodawcy, nie będą stanowiły wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług przez niego na rzecz emitenta Obligacji. Nabycie Obligacji dokonane zostało bowiem przez Wnioskodawcę w celu lokowania wolnych środków pieniężnych, w celu zarządzania tymi środkami oraz zapobiegania utraty ich wartości, co oznacza działanie we własnym interesie, w celu utrzymania własnego majątku oraz ochrony zgromadzonego kapitału. W świetle powyższego należy zaznaczyć, że w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę Obligacji nie istnieje odbiorca świadczenia, odnoszący z takiego świadczenia choćby potencjalną korzyść, w konsekwencji czego w przedmiotowej sprawie nie wystąpi świadczenie wzajemne o charakterze ekwiwalentnym. Zważywszy, że w świetle przepisów VatU dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie, wykazany powyżej brak ekwiwalentności świadczeń skutkuje brakiem zaistnienia w przedmiotowej sprawie przesłanek objęcia działalności Wnioskodawcy, polegającej na lokowaniu wolnych środków pieniężnych, zakresem opodatkowania VAT - czynności Wnioskodawcy związane z osiągnięciem odsetek z tytułu oprocentowania nabytych Obligacji nie będą wypełniać dyspozycji art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 VatU.

Pogląd powyższy podzielany był wielokrotnie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 sierpnia 2013 r., sygn. IBPP2/443-399/13/IK uznał, że otrzymane odsetki "związane z lokowaniem wolnych środków pieniężnych w obligacjach w celu zarządzania tymi środkami oraz zapobiegania utraty ich wartości nie będą stanowić wynagrodzenia za świadczenie usług", gdyż w przypadku tego rodzaju operacji nie istnieje "odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść, zatem w niniejszym przypadku (nabycia obligacji celem lokowania wolnych środków pieniężnych) nie wystąpi wzajemne świadczenie o charakterze ekwiwalentnym". Powyższe stanowisko zaaprobowane zostało w całości przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacjach indywidualnych z dnia 22 lipca 2013 r., sygn. ILPP1/443-362/13-4/NS oraz ILPP1/443-361/13-4/JSK, w których organ ten wskazał nadto, że odsetki otrzymane przez podatnika, który nabył obligacje w celu lokowania wolnych środków pieniężnych nie będą stanowić wynagrodzenia za świadczenie usług. Podkreślenia wymaga, że Tutejszy Organ w interpretacji indywidualnej dnia 7 października 2011 r., sygn. ITPP1/443-953/11/MN wskazał, że "podkreślić należy, iż tylko w sytuacji, gdy podmiot nabywa obligacje emitowanych przez inne podmioty celem lokowania wolnych środków pieniężnych, podmiot taki w zakresie tych czynności nie działa w charakterze podatnika". Istotnym, z punktu widzenia przedmiotowego wniosku, jest także stanowisko Tutejszego Organu, wyrażone w interpretacjach indywidualnych z dnia 15 lipca 2013 r., sygn. ITPP1/443-409/13/DM oraz z dnia 22 lipca 2013 r., sygn. ITPP1/443-408/13/TS, w których podniesione zostało, że "z przepisów normujących kwestie związane z opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług wynika, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę, a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę". Ponadto w przywołanych powyżej interpretacjach Tutejszy Organ podkreślił, że skoro lokowanie przez podatnika wolnych środków pieniężnych w obligacjach wyemitowanych przez inny podmiot ma na celu jedynie zarządzanie własnymi środkami finansowymi w celu zapobieżenia utraty przez nie wartości, to odsetki uzyskane z tytułu lokowania wolnych środków pieniężnych w obligacjach nie będą stanowiły wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług w rozumieniu VatU, wobec czego nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

W przedmiotowej sprawie nie bez znaczenia pozostaje fakt, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE"), dawniej Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który w wyroku z dnia 6 lutego 1997 r., sygn. akt C-88/95, w sprawie Harnas & Helm CV podniósł, że nabycie obligacji oraz ich posiadanie w celu lokowania wolnych środków pieniężnych, a także osiągnięte z tego tytułu przychody (odsetki), nie powinny być traktowane jako dokonywane w ramach działalności gospodarczej podatnika VAT ("the mere acquisition of ownership in and the holding of bonds, activities which are not subservient to any other business activity, and the receipt of income therefrom are not to be regarded as economic activities conferring on the person concerned the status of a taxable person"). Ponadto, TSUE w powyższym orzeczeniu podkreślił, że dochód z obligacji powstaje z samego faktu ich posiadania, które uprawnia nabywcę obligacji do otrzymania odsetek, wobec czego działalność nabywcy obligacji stanowi formę inwestycji, która nie wykracza poza zakres prostego zarządzania aktywami, a jeśli wiąże się ona osiąganiem przez podatnika przychodów w formie odsetek, to odsetki takie nie mogą być traktowane jako zwrot z działalności gospodarczej, czy z transakcji dokonanej przez nabywcę obligacji ("the activity of a bondholder may be defined as a form of investment which does not extend further than straightforward asset management and, if it gives rise to income in the form of interest, such interest cannot be regarded as a return on an economic activity or transaction carried out by its recipient").

Pogląd Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabycie Obligacji nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, wobec czego należne od nich odsetki nie stanowią wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług, jest tożsamy z poglądami jakie w przedmiotowym zakresie wyraził Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 7 grudnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 192/12) wskazał, że "nabycie na własność i posiadanie obligacji, które nie służą innej działalności przedsiębiorstwa oraz otrzymywanie z tego tytułu dochodu nie stanowi działalności gospodarczej, która przyznaje wykonawcy tych czynności status podatnika. W konsekwencji działalność posiadacza obligacji może być zdefiniowana jako forma lokaty kapitału mieszcząca się w pojęciu zwykłego zarządzania majątkiem i jeśli generuje ona dochód w postaci odsetek, to wynikają one ze zwykłego posiadania obligacji. Jednakże nie mogą być one uważane za wynagrodzenie w zamian za dokonanie czynności lub wykonywanie działalności gospodarczej przez tego, kto takie odsetki otrzymuje".

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca wskazuje, że pogląd zgodnie z którym nabycie przez niego Obligacji w celu lokowania wolnych środków pieniężnych na własne potrzeby, celem zarządzania tymi środkami oraz zapobiegnięcia utraty ich wartości, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, jest także uzasadniony istotą obligacji wynikającej z przepisów ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach ("ObligU") oraz charakteru prawnego odsetek w polskim porządku prawnym.

W powyższym kontekście podkreślenia wymaga, że w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ObligU, świadczenia wynikające z obligacji, sposób ich realizacji oraz związane z nimi prawa i obowiązki emitenta i obligatariuszy określają warunki emisji. Warunki te, według dyspozycji art. 6 ust. 1 pkt 6 ObligU, zawierają w szczególności opis świadczeń emitenta wynikających z obligacji, wysokość tych świadczeń lub sposób, w jaki będzie ustalana, oraz termin, miejsce i sposób ich spełniania. Ponadto, w przypadku, gdy w ramach świadczeń emitenta wynikających z obligacji przewidywane jest oprocentowanie, to w warunkach emisji określa się także wysokość tego oprocentowania lub sposób, w jaki będzie ustalana, datę, od której będzie naliczane oraz termin, miejsce i sposób jego wypłaty (vide: art. 6 ust. 2 pkt 1 ObligU). Wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że ustalenie świadczeń dodatkowych emitenta na rzecz nabywcy obligacji jest elementem obligatoryjnym warunków emisji, w konsekwencji czego wykup obligacji przez emitenta po cenie emisyjnej, nieuwzględniającej świadczeń emitenta wynikających z obligacji (np. w postaci odsetek), jest w polskim systemie prawnym niedopuszczalny. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że odsetek od Obligacji nabytych przez Wnioskodawcę w celu lokowania wolnych środków finansowych na własne potrzeby, celem zarządzania tymi środkami oraz zapobiegnięcia utraty ich wartości, nie należy utożsamiać z wynagrodzeniem z tytułu czynności opodatkowanej dokonanej na rzecz emitenta, gdyż ustalenie odsetek w warunkach emisji, jako świadczenia emitenta Obligacji na rzecz Wnioskodawcy - nabywcy Obligacji, stanowi jedynie realizację obowiązków nałożonych na emitenta Obligacji mocą przepisów prawa powszechnie obowiązującego, tj. art. 6 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 6 ust. 2 pkt 1 ObligU. Powyższe nie powinno zatem zmieniać dokonanej na gruncie VatU kwalifikacji prawnej działań Wnioskodawcy, który nabywając Obligacje w ramach lokowania wolnych środków finansowych, celem zarządzania nimi oraz zapobiegnięciu utraty ich wartości, w dalszym ciągu pozostaje podmiotem działającym na własne potrzeby, we własnym imieniu i na swoją rzecz - w przedmiotowej sprawie nie istnieje inny niż Wnioskodawca podmiot, który odnosiłby konkretne korzyści o charakterze majątkowym, wynikające z działań Wnioskodawcy jako nabywcy Obligacji.

Reasumując Wnioskodawca wskazuje, że nabycie przez niego Obligacji w celu lokowania wolnych środków pieniężnych na własne potrzeby, celem zarządzania tymi środkami oraz zapobiegnięcia utraty ich wartości, nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, zaś odsetki od Obligacji należne Wnioskodawcy nie będą stanowiły wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia przez niego usług, wobec czego nie będą podlegały opodatkowaniu VAT. Z przepisów VatU wynika bowiem, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę, a odbiorcą, zaś w zamian za wykonanie usług powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych i poglądach organów podatkowych (w tym Tutejszego Organu), powyższe oznacza, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Powyższe nie zachodzi jednak w przedmiotowym przypadku - Wnioskodawca podjął decyzję o nabyciu Obligacji jedynie w celu lokowania wolnych środków pieniężnych na własne potrzeby, celem zarządzania tymi środkami oraz zapobiegnięcia utraty ich wartości, co oznacza działanie Wnioskodawcy jedynie we własnym interesie, na własne potrzeby i na swoją rzecz. Ponadto z orzecznictwa TSUE wynika, że dochód z Obligacji nabytych przez Wnioskodawcę powstaje z samego faktu ich posiadania, które uprawnia go (jako nabywcę Obligacji) do otrzymania odsetek, wobec czego działalność Wnioskodawcy w zakresie nabycia Obligacji stanowi formę inwestycji, która nie wykracza poza zakres prostego zarządzania aktywami. W tym stanie rzeczy, w przedmiotowym stanie faktycznym nie doszło do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu VatU, wobec czego czynność nabycia Obligacji pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanego przepisu jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dokonując tej czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonej czynności można uznać, że nie ma znaczenia, czy rodzaj takiej działalności został wymieniony jako główny przedmiot działalności. Status podatnika podatku od towarów i usług jest kategorią obiektywną, niezależną od tego, jakim zakresem objęta jest główna działalność.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz. U. z 2015 r. poz. 238), obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji zwanego dalej "obligatariuszem" i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.

Należy zauważyć, że odnośnie uznania za podatnika podatku od towarów i usług podmiotu lokującego kapitał w obligacje wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 6 lutego 1997 r., w sprawie C-80/95 Harnas & Helm, w której wskazał, że " (...) nabycie na własność i posiadanie obligacji, które nie służą innej działalności przedsiębiorstwa oraz otrzymywanie z tego tytułu dochodu nie stanowi działalności gospodarczej, która przyznaje wykonawcy tych czynności status podatnika. W konsekwencji działalność posiadacza obligacji może być zdefiniowana jako forma lokaty kapitału mieszcząca się w pojęciu zwykłego zarządzania majątkiem i jeśli generuje ona dochód w postaci odsetek, to wynikają one ze zwykłego posiadania obligacji. Jednakże nie mogą być one uważane za wynagrodzenie w zamian za dokonanie czynności lub wykonywanie działalności gospodarczej przez tego, kto takie odsetki otrzymuje."

Analiza przedstawionego stanu faktycznego, powołanych regulacji prawnych oraz ww. orzeczenia prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia - Wnioskodawca nabywa obligacje wyłącznie w celu lokowania wolnych środków pieniężnych na własne potrzeby, celem zarządzania tymi środkami oraz zapobiegnięciu utraty ich wartości i nie uczestniczy w zarządzaniu podmiotem zbywającym obligacje, nie występują przesłanki do uznania, że w transakcji ich zakupu działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, nabycie to nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.