ITPP2/4512-25/16/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 5 stycznia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 25 lutego 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania dostawy nieruchomości.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. W ramach tej działalności posiada Pan i prowadzi:

* sklep spożywczy w miejscowości W. w lokalu własnym, na gruncie dzierżawionym,

* sklep z odzieżą używaną w miejscowości W. w kupionej na własność kamienicy,

* sklep przemysłowy w miejscowości W. w kupionej na własność kamienicy,

* budynek przemysłowy, jednokondygnacyjny, o powierzchni użytkowej 396 m. kw. w miejscowości Ch., zakupiony na własność i przeznaczony dla potrzeb działalności gospodarczej na wynajem,

* prawo wieczystego użytkowania gruntu pod budynkiem w miejscowości Ch. stanowiącego odrębną własność.

Budynek w miejscowości Ch. został zakupiony aktem notarialnym na własność Pana i Pana żony, z przeznaczeniem do prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, w dniu 12 września 2012 r. za kwotę łączną I69.000 zł, w tym wartość prawa wieczystego użytkowania gruntu 39.150 zł, a wartość budynku 129.850 zł. Zakup tej nieruchomości został dokonany od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, cena w związku z tym nie zawierała VAT naliczonego, który podlegałby odliczeniu.

Na podstawie zawartych umów w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2013 r. w budynku tym został przeprowadzony remont i adaptacja wraz z założeniem instalacji wodnej i kanalizacyjnej oraz centralnego ogrzewania. Łączna wartość remontu wyniosła 93.287,16 zł netto, a VAT naliczony wykazany w fakturach dokumentujących remont i adaptację został odliczony. Wartość remontu i adaptacji wyniosła ponad 30% wartości początkowej budynku.

Budynek ten został wynajęty z przeznaczeniem na działalność gospodarczą firmie, która prowadziła w nim produkcję słodyczy na własnych maszynach w okresie od dnia 1 października 2012 r. do dnia 31 grudnia 2014 r., a później nie znalazł Pan chętnego na wynajem. W związku z tym podjął Pan decyzję o sprzedaży ww. budynku.

Omawiany budynek z 1960 r. był w momencie zakupu zaopatrzony w media wodociągowe i kanalizacyjne z ujęć miejskich oraz energię elektryczną. Media te były w stanie tak dużego zniszczenia, zużycia i "starości", że dla prawidłowego i bezpiecznego użytkowania podjęta została decyzja o wykonaniu nowej instalacji wodnej i kanalizacyjnej oraz wykonaniu centralnego ogrzewania. W budynku przeprowadzone zostały prace modernizacyjne polegające na:

* wykonaniu sufitu podwieszanego,

* wykonaniu tynków ścian i stropów z malowaniem,

* naprawie i montażu nowych drzwi,

* wykonaniu instalacji hydraulicznej w pomieszczeniach sanitarnych,

* montażu urządzeń elektrycznych,

* skuciu istniejących posadzek i wylaniu chudziaka pod kafle.

Pana zdaniem przeprowadzone prace są ulepszeniem, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ podnoszą standard w pomieszczeniach i wpływają bezpośrednio na wartość budynku.

Budynek ten, przeznaczony na wynajem, jest odrębną nieruchomością, niczym nie związaną z pozostałą częścią prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Jest odrębną częścią Pana przedsiębiorstwa, która w żaden sposób nie wpływa na działalność w pozostałym zakresie. Budynek ten jest przystosowany do prowadzenia w nim samodzielnej działalności.

Działalność związana z wynajmem jest zupełnie osobną częścią Pana przedsiębiorstwa ponieważ:

* budynek znajduje się w innej miejscowości,

* przychody i koszty z najmu nie są zależne w żaden sposób od pozostałej części przedsiębiorstwa,

* administrowaniem nieruchomości zajmuje się Pan osobiście, a zatrudnieni pracownicy nie są potrzebni w części działalności związanej z wynajmem i nigdy nie byli przypisani do niej,

* przed kupnem budynku w miejscowości Ch. Pana przedsiębiorstwo realizowało swój podstawowy profil działalności - handel i po jej zbyciu będzie mogło nadal nieprzerwanie go realizować bez zakłóceń.

Na tym, według Pana, polega wyodrębnienie działalności związanej z wynajmem ww. budynku w miejscowości Ch. Na dzień dzisiejszy istnieją tylko i wyłącznie bieżące zobowiązania związane z tą nieruchomością w postaci podatku od nieruchomości, opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu, opłat za media. Innych zobowiązań nie ma - (nieruchomość kupiona ze środków własnych). Jeżeli będą występowały na dzień sprzedaży nieruchomości, będą one również przedmiotem tej transakcji.

Nie jest Pan w stanie przewidzieć, bo nie ma chętnego na kupno, w jakim celu zostanie nabyta nieruchomość. Wiadomo, że jest to budynek przemysłowy, przeznaczony do działalności gospodarczej, ale nie może Pan stanowczo stwierdzić kto i w jakim celu go nabędzie, co w nim będzie robił.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transakcja zbycia nieruchomości w miejscowości Ch. może zostać potraktowana jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa bez VAT, czy musi być potraktowana jako sprzedaż nieruchomości ze stawką 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomość w miejscowości Ch. stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, która nie będzie podlegać VAT w momencie zbycia. Jednocześnie nie będzie wymagała wystawienia na tę okoliczność faktury, tylko akt notarialny.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest wyłączone z opodatkowania "podatkiem VAT".

Na podstawie art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przedmiotowy budynek stanowi w pełni przygotowane miejsce do prowadzenia działalności gospodarczej. Został do tego przystosowany i wyremontowany. Posiada wszelkie instalacje niezbędne do produkcji, handlu czy świadczenia usług. Prowadzona przez Pana działalność nie wymagała ani nie wymaga posiadania tej nieruchomości. Jej wynajem mógł przynieść wymierne dochody z tego tytułu, zupełnie odrębne od prowadzonej działalności w pozostałych miejscach. Nieruchomość ta jest wyodrębniona w ewidencji środków trwałych, a przychody i przyporządkowanie do nich kosztów nie stanowi większego problemu, chociaż nie są prowadzone odrębne księgi podatkowe dla każdego sklepu z osobna.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ustawie o VAT została określona, a samo "przedsiębiorstwo" nie. Dlatego sięgając do kodeksu cywilnego, art. 55¹, "znajdujemy", że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmującym w szczególności:

* oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części,

* własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

* wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

* koncesje, licencje i zezwolenia,

* patenty i inne prawa własności przemysłowej,

* majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

* tajemnice przedsiębiorstwa,

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Wymienione powyżej składniki przedsiębiorstwa zostały wskazane w sposób przykładowy, a nie enumeratywny, czego dowodzi użyty w przepisie zwrot "w szczególności". Z przywołanej definicji wynika istotna cecha wskazanego zespołu składników - muszą one stanowić zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności. Poszczególne składniki majątkowe pozostają ze sobą w relacjach funkcjonalnych i organizacyjnych, które czynią z nich całość zdolną do realizacji określonej działalności.

Opisana nieruchomość niewątpliwie jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa i jest gotowa by w niej prowadzić działalność gospodarczą, prawie każdą, niezależnie od pozostałej części przedsiębiorstwa. U nabywcy mogłaby stanowić samodzielne przedsiębiorstwo. W świetle art. 55¹ k.c. chodzi przecież nie o wszelkie składniki przedsiębiorstwa lecz o minimum istotnych składników majątkowych, a więc takich, bez których prowadzenie działalności gospodarczej byłoby niemożliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby przedmiot jej był zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG Dz.Urz.UE z dnia 13 czerwca 1977 r. L 145 s.1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z przywołanych orzeczeń wynika, że wyodrębnienie organizacyjne i finansowe (wskazane przepisami ustawy) nie musi mieć charakteru bardzo sformalizowanego. Bardziej istotne jest wyodrębnienie stricte funkcjonalne, które pozwala na dalsze funkcjonowanie części przedsiębiorstwa w sposób niezależny po oddzieleniu jego od reszty przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

W myśl art. 552 ustawy - Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z cytowanego przepisu wynika, że aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części, do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Oznacza to, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt lub zmodernizuje go ponosząc przy tym nakłady na ulepszenie stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (po wybudowaniu lub ulepszeniu) zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu przepisów budowlanych i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych, nie jest to równoznaczne z jego zasiedleniem. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpi bowiem w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce, gdy nowowybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub oddany w dzierżawę, czy najem, gdyż nastąpi wówczas wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu.

Artykuł art. 29a ust. 8 ustawy stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że - co do zasady - grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu, w tym zbycie prawa wieczystego użytkowania, korzysta ze zwolnienia od podatku.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że skoro - jak wynika z treści wniosku - od dnia 1 stycznia 2015 r. przedmiotowy budynek nie jest przez Pana wynajmowany ani nie jest wykorzystywany w inny sposób to trudno uznać, że po sprzedaży nabywca będzie kontynuował działalność prowadzoną przez zbywcę (Pana). W związku z powyższym w świetle powołanego orzeczenia TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 nieruchomość ta nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, planowana dostawa nie będzie wyłączona spod działania powołanej ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym sprzedaż ta będzie dostawą towaru zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na fakt, że do dostawy budynku dojdzie po upływie dwóch lat od pierwszego jego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 powołanej ustawy (wynajmie) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem - uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy - sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym znajduje się przedmiotowy budynek, będzie również korzystała z ww. zwolnienia.

Ponadto informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii sposobu dokumentowania planowanej transakcji, gdyż w tym zakresie nie zadano pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.