ITPP2/4512-232/15/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 13 maja 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 maja 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W dniu 26 sierpnia 2006 r. nabył Pan dwie działki rolne w celu powiększenia gospodarstwa rolnego (1,88 ha i 0,12 ha) na podstawie umowy sprzedaży. Mniejsza z działek w okresie PRL miała być wykupiona i przeznaczona na drogę, jednak do tego nie doszło. Ponieważ działki stanowiły fizycznie jedną całość scalił je Pan. Działki wykorzystywał jako użytki zielone, jednak było to nieopłacalne, ponieważ mają V i VI klasę gruntów, dlatego wystąpił do Urzędu Gminy z pytaniem czy możliwy jest podział. W wyniku podziału 16 maja 2011 r. i 19 czerwca 2012 r. powstało na tym terenie 12 działek budowlanych i 3 działki pełniące funkcje dróg dojazdowych. Działki powstałe w wyniku podziału nie posiadają planu zagospodarowania przestrzennego jedynie decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Działki nie są uzbrojone. W dniu 30 grudnia 2014 r. sprzedał Pan jedną działkę za kwotę 20.000,00 zł.

W uzupełnieniu wniosku w odniesieniu do stanu faktycznego wskazał Pan, że na działce umieścił tablicę informacyjną, że działka jest na sprzedaż. O wydanie decyzji o warunkach zabudowy wystąpił Pan. Działka była działka rolną użytkowaną jako łąka.

Natomiast w odniesieniu do zdarzenia przyszłego wskazał Pan, że sprzedaż działek będzie oferował za pomocą tablicy informacyjnej umieszonej na działce. Nie podejmuje i nie zamierza uzbrajać działek. Od momentu podziału działki nie są, nie były i nie zamierza Pan ich wynajmować, czy wydzierżawiać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży musi Pan zapłacić VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien zapłacić podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią odzwierciedlenie przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). zgodnie z którym "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

"Teren budowlany" to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy).

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest każda osoba, która dokonuje czynności podlegających opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców lub/i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)>, który wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1386/12), z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11), z dnia 3 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1859/13) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11). Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do dokonanej sprzedaży działki, jak i planowanej dostawy pozostałych 11 działek nie można stwierdzić, aby miało dojść do rozporządzania majątkiem prywatnym. Zdaniem tut. organu, w tych przypadkach wystąpiły/wystąpią okoliczności, które łącznie wskazują, że ww. sprzedaż stanowiła/stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym sprzedaż ta podlegała/podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że to na wniosek Pana doszło do zmiany przeznaczenia gruntów z rolnych na budowlane, poprzez wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Decyzje takie, ze względu na treść art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199), w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określają przeznaczenie gruntu. Nie bez znaczenia dla podjętego rozstrzygnięcia jest również fakt, że podjął Pan działania związane z podziałem działki, w wyniku którego powstało 12 działek budowlanych i 3 działki pełniące funkcje dróg dojazdowych. Dokonał Pan sprzedaży 1 z nich i zamierza sprzedać pozostałe działki, a zatem wykonuje/zamierza wykonywać te czynności w sposób powtarzalny i zorganizowany. Ponadto podjął/podejmie działania informacyjne o sprzedaży działek poprzez umieszczenie na nich tablic. Tego typu działania - jak stwierdził we wskazanym wyroku z dnia 15 września 2011 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - są charakterystyczne dla działań handlowca. Podjęcie przez Pana ww. czynności wskazuje, że sprzedaż działki/działek nie nastąpiła/nie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym, lecz z uwagi na zorganizowany charakter, spełniała/spełniać będzie warunki do uznania jej/ich za realizowaną/realizowane przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że w podobnych sprawach w wyrokach z dnia 26 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1122/12 oraz z dnia 23 lipca 2013 r. sygn. akt I FSK 1386/12 Naczelny Sąd Administracyjny uznał zbycie gruntów za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedającego za podatnika tego podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.