ITPP2/4512-218/16/PS - Brak obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej ze względu na zbycie przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 mara 2016 r. (data wpływu 29 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej ze względu na zbycie przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej ze względu na zbycie przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, jako przedsiębiorca jednoosobowy prowadzi na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczpospolitej Polskiej działalność gospodarczą, opodatkowaną na zasadach ogólnych (księgi rachunkowe, podatek liniowy) i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W przyszłości zamierza wnieść do spółki komandytowej aport w postaci prowadzonego przez siebie, jako przedsiębiorcę jednoosobowego, przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Wnioskodawca jest jednym z komandytariuszy w spółce, do której ma być wniesiony przedmiotowy aport. Wniesienie aportu w postaci istniejącego i efektywnie działającego przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki komandytowej ma na celu rozwój działalności gospodarczej prowadzonej przez to przedsiębiorstwo w warunkach sprawniejszej organizacyjnie i bardziej wiarygodnej dla kontrahentów formy prawnej, jaką jest spółka prawa handlowego (spółka komandytowa) oraz ma na celu rozwój spółki komandytowej do której zostanie wniesiony aport.

Wniesienie przedmiotowego aportu w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej, jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej, powiązane będzie z przejęciem przez tę spółkę zobowiązań (długów związanych funkcjonalnie z działalnością gospodarczą) wnoszonego przedsiębiorstwa, ustalonych na dzień wniesienia. Po wniesieniu swojego przedsiębiorstwa, tytułem wkładu do spółki komandytowej, Wnioskodawca zamierza zaprzestać wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i zgłosić zaprzestanie działalności właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy w przedstawionym na wstępie zdarzeniu przyszłym, w związku z wniesieniem przez Wnioskodawcę swojego przedsiębiorstwa tytułem wkładu do spółki komandytowej nie będzie miał obowiązku sporządzenia spisu z natury towarów, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie prowadzonego przedsiębiorstwa nastąpi przed zaprzestaniem (likwidacją) działalności gospodarczej. W związku z tym, w momencie likwidacji działalności gospodarczej, zgłoszonej właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie wystąpią towary podlegające opodatkowaniu.

Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionym na wstępie zdarzeniu przyszłym na dzień likwidacji działalności nie będzie obowiązany do sporządzenia spisu z natury towarów, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółka komandytowa jest spółką osobową, mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W myśl art. 3 Kodeksu spółek handlowych, przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, poprzez współdziałanie w inny określony sposób. Wkłady wnoszone do spółek mogą mieć charakter pieniężny albo niepieniężny. Wkładami niepieniężnymi mogą być w szczególności prawo własności, inne prawa rzeczowe, prawa majątkowe na dobrach niematerialnych. Źródłem pochodzenia wkładów może być majątek w postaci przedsiębiorstwa wspólnika prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą. Kwestię sukcesji praw i obowiązków podatkowych, związanych z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej, jako wkładu niepieniężnego do spółki nie mającej osobowości prawnej, reguluje art. 93a § 1 i § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, osobowa spółka handlowa, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby fizycznej, wnoszącej przedsiębiorstwo. Zatem wniesienie aportu w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki osobowej, z punktu widzenia prawa podatkowego, nie jest rozumiane jako likwidacja działalności skutkująca wygaśnięciem źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza, tylko jako proces zmierzający do zmiany formy prawnej organizacji.

Należy przy tym wziąć pod uwagę, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług spółka komandytowa jest odrębnym podatnikiem.

Kwestia obowiązku podatkowego, jaki ewentualnie mógłby wystąpić w opisanym na wstępie zdarzeniu przyszłym, w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tytułem wkładu do spółki komandytowej i zakończeniem przez Wnioskodawcę czynności podlegających opodatkowaniu, należy rozpatrzeć w oparciu o przepis art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tym przepisem prawa materialnego, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, w przypadku:

Przepis ten odnosi się więc do towarów będących w posiadaniu podatnika w dniu zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca, zgodnie z opisanym na wstępie zdarzeniem przyszłym, zamierza wnieść do spółki komandytowej prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, jako wkład niepieniężny (aport).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będącej przedmiotem postawionego pytania. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem, nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.