ITPP2/4512-195/16/RS - VAT w zakresie uznania samochodów osobowych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 4 maja 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania samochodów osobowych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 maja 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania samochodów osobowych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą, w której występuje potrzeba przemieszczania się przez pracowników za pomocą pojazdów samochodowych. W ramach działalności ma zamiar wyleasingować samochód lub samochody osobowe, które będą wykorzystywane do realizacji celów w zakresie podstawowej jego działalności w całości opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Sposób wykorzystania tych samochodów będzie określony w zasadach ich używania do celów służbowych (regulamin używania samochodów służbowych), potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu. Pracownicy wykorzystujący pojazd będą mieć obowiązek dokonywania wpisów w ww. ewidencji. Ewidencje te będą zawierać odpowiednie dane wymagane ustawą o podatku od towarów i usług. Informację o tych pojazdach Wnioskodawca złoży każdorazowo do naczelnika urzędu skarbowego w ciągu 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem.

Dodatkowo Wnioskodawca zamierza odpłatnie udostępniać pracownikom pojazdy do ich celów prywatnych. Odpłatne udostępnianie wskazanych pojazdów będzie realizowane na podstawie umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a konkretnym pracownikiem, przedstawiającą warunki, zasady, opłaty dotyczące korzystania z pojazdu oraz regulaminu używania samochodów służbowych. Pracownicy poprzez akceptację regulaminu przyjmują na siebie obowiązek odpowiedniego doboru tras, braku załatwiania swoich spraw prywatnych w godzinach pracy przy wykorzystaniu samochodu.

Opłaty za udostępnianie pojazdów pracownikom Wnioskodawcy do ich celów prywatnych, będą kalkulowane w oparciu o sumę rocznych opłat leasingowych oraz wartości rocznego średniego zużycia paliwa.

Wnioskodawca i pracownik na podstawie tej umowy ustalą również, że nieprowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu lub prowadzenie jej w sposób niewłaściwy, jak również stwierdzenie, że pojazd był wykorzystany w celach prywatnych w godzinach pracy, skutkować będzie obciążeniem pracownika kwotą w wysokości wynikłej dla pracodawcy z tego faktu szkody, na którą składa się w szczególności: kwota ewentualnie nienależnie odliczonego podatku od towarów i usług na podstawie VATU, kwota odsetek od zaległości podatkowych z tego tytułu. Powyższa umowa nakładać będzie także na pracowników obowiązek przechowywania powierzonego pojazdu w bezpiecznym miejscu przeznaczonym do postoju samochodów, w tym w szczególności w takim jak parking strzeżony oraz garaż, w tym garaż wielostanowiskowy.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, które będą dodatkowo odpłatnie udostępniane na rzecz własnych pracowników, należy uznać, że samochody takie będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a VAT.

Leasingowane samochody, o których mowa we wniosku, będą wykorzystywane na dwa sposoby:

* w czasie wykonywania przez pracowników swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej, samochody wykorzystywane będą bezpośrednio do działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, albo

* w czasie, w którym pracownicy nie będą wykonywali swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, samochody będą odpłatnie udostępniane tym pracownikom.

Powyższe oznacza, że zawsze, kiedy pracownik nie będzie wykonywał swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej, samochód będzie jemu odpłatnie udostępniany. Warunki, zasady, opłaty dotyczące tego korzystania z pojazdu będą określone w umowach. Sposób wykorzystania tych samochodów będzie określony w zasadach ich używania do celów służbowych potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu. Pracownicy wykorzystujący pojazd będą mieć obowiązek dokonywania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu. Ewidencje te będą zawierać odpowiednie dane wymagane przez podatek od towarów i usług.

Model udostępniania samochodów pracownikom nie przewiduje sytuacji, w której samochody Wnioskodawcy nie będą albo wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej, albo odpłatnie udostępniane pracownikom. Innymi słowy, w czasie kiedy pracownik nie wykonuje swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej, leasingowany przez Wnioskodawcę samochód jest mu odpłatnie udostępniany. W odniesieniu do samochodów leasingowanych będzie istniał nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Wnioskodawca będzie monitorować ilość zużytego paliwa poprzez rozwiązania, które są powszechnie dostępne na rynku (np. poprzez karty paliwowe lub lokalizację GPS).

Opłaty będą skalkulowane w oparciu o wypadkową wolnorynkowej sumy rocznej opłat leasingowych oraz wartości rocznego zużycia paliwa i przebiegu pojazdu do celów prywatnych, powiększoną o zryczałtowane wynagrodzenie albo będą skalkulowane w oparciu o wypadkową wolnorynkowej sumy opłat leasingowych oraz wartości rocznego zużycia paliwa i czasu na jaki samochód został wynajęty pracownikowi do celów prywatnych, powiększoną o zryczałtowane wynagrodzenie. Opłata będzie uwzględniała fakt przejazdu pracownika z miejsca, w którym będzie przechowywany samochód do siedziby prowadzenia działalności, tj. po stronie pracownika w tym zakresie będą koszty. Ewentualnie samochód będzie przechowywany bezpośrednio w garażu znajdującym się w budynku, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą.

Ponadto, w czasie wykonywania przez pracowników swoich obowiązków służbowych korzystanie z samochodu/samochodów będzie wymagało każdorazowej zgody Wnioskodawcy lub osoby uprawnionej do dysponowania samochodem/samochodami. Na marginesie wskazuje Wnioskodawca, że w jego przekonaniu, niedopuszczalne jest, aby pracownicy w czasie pracy wykonywali działania dotyczące ich sfery prywatnej i działania takie traktuje jako naruszenie obowiązków pracowniczych. Stanowisko to dotyczy nie tylko korzystania z samochodu do celów prywatnych w godzinach pracy, ale również komputera, telefonu, ksera lub innych przedmiotów służących do wykonywania pracy. Za działania naruszające powołane zasady Wnioskodawca stosuje i będzie stosował kary przewidziane w art. 108 i nast. kodeksu pracy.

W zakresie, w którym samochód będzie pozostawiony odpłatnie do dyspozycji pracownika to możliwość monitorowania szczegółowego wykorzystania samochodu może naruszać prawo pracownika do prywatności i z tego powodu Wnioskodawca nie może kontrolować szczegółowo pracownika. Niezależnie od tego jednak pracownik będzie ponosił odpowiedzialność za powstałe w tym okresie zawinione uszkodzenia samochodu, zwiększenie kosztów ubezpieczenia, utratę gwarancji oraz ewentualnie koszty postępowań sądowych, w tym w sprawach o wykroczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej, które będą dodatkowo odpłatnie udostępniane na rzecz pracowników, należy uznać, że będą one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług. Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

A. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

B. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

C. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

Za pojazdy samochodowe uznaje się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

A. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

B. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie,

2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W powołanych wyżej normach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania, wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Przepisy ustawy nie określają przy tym w jaki sposób podatnik ma zapewnić w swoim przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Należy jednak wskazać, że przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej. Wnioskodawca podkreśla, że w czasie wykonywania przez pracowników swoich obowiązków służbowych samochody będą wykorzystywane bezpośrednio do działalności gospodarczej. Natomiast w czasie, w którym pracownicy nie będą wykonywali swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej samochody będą odpłatnie udostępniane tym pracownikom. Uszczegółowienie tej reguły oraz jej realizacja będzie dokonywane w oparciu o umowy zawierane z poszczególnymi pracownikami oraz regulamin. W umowach tych zostaną określone warunki, zasady i opłaty dotyczące korzystania z pojazdów. Sposób wykorzystania tych samochodów będzie określony w zasadach używania samochodów do celów służbowych (regulamin) potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu. Pracownicy wykorzystujący pojazdy będą mieli obowiązek dokonywania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu, zawierającej dane wymagane VATU. Wnioskodawca nadto będzie monitorować ilość zużytego paliwa.

Wnioskodawca jest zdania, za Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi, że "sporządzenie stosownych umów określających warunki, zasady i opłaty dotyczące korzystania z pojazdów, wprowadzenie zasad używania samochodów do celów służbowych oraz nałożenie na pracowników obowiązku dokonywania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu, zawierającej dane wymagane ustawą z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) oraz monitorowanie przez spółkę ilości zużytego paliwa - mogą stanowić wystarczające i obiektywne środki dla zabezpieczenia wykorzystania przedmiotowych pojazdów dla celów działalności gospodarczej." (wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 435/15).

Podobnie WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 1203/14; WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 35/15 oraz WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 września 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3851/14.

Tak też doktryna, patrz np. A. Bartosiewicz (w:) Samochody a VAT i podatki dochodowe, 2014. Ponadto wymaga wskazania, że z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2014 r., IPPP1/443-936/14-2/JL, wynika, że w sytuacji gdy pracodawca (spółka) udostępnia pracownikom samochody służbowe z przeznaczeniem na cele prywatne, bez wątpienia świadczy na ich rzecz usługę (odpłatną). Usługa ta służy celom prywatnym pracownika niewynikającym ze stosunku pracy. Ponadto usługa ta jest odpłatna (pracownik jest zobowiązany wpłacać comiesięczną opłatę z tytułu użytkowania samochodu do celów prywatnych). W konsekwencji odpłatne udostępnianie pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u. i spółka ma obowiązek naliczania podatku VAT z tego tytułu. W takiej sytuacji przepis art. 8 ust. 5 u.p.t.u. dotyczy nieodpłatnego wykorzystania pojazdów samochodowych, nie ma zatem zastosowania w analizowanej sprawie, podobnie jak przepis art. 8 ust. 2 pkt 1, który również dotyczy czynności nieodpłatnych.

Podobne wnioski płyną z interpretacji z dnia 17 września 2014 r., IPPP1/443-815/14-4/MP, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że w sytuacji gdy z tytułu oddania samochodu służbowego do korzystania spółka obciąża pracownika miesięczną opłatą, potrącaną z dołu każdorazowo z comiesięcznego wynagrodzenia netto pracownika korzystającego z samochodu służbowego dla celów prywatnych, odpłatne świadczenie usług udostępniania samochodów osobowych pracownikom do realizacji ich celów prywatnych stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. W związku z powyższym oddawanie samochodów pracownikom do odpłatnego korzystania należy uznać za wykorzystywanie samochodów przez spółkę do celów działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi są uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

A. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

B. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

C. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na mocy art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem zgodnie z obowiązującymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy występują jednakże wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z ust. 4 powołanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Z treści ust. 6 tegoż artykułu wynika, że ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

W świetle ust. 9 powołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

* jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Na podstawie ust. 12 ww. artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W myśl ust. 13 tegoż artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

W powołanych przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów - dla celów pełnego odliczania podatku naliczonego - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

Przy czym obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu dla powyższych pojazdów został wyłączony, ale jedynie w przypadkach wskazanych w art. 86 ust. 5 ustawy.

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. W tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Jak już wskazano, do uzyskania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od nabycia pojazdu samochodowego oraz wydatków związanych z jego utrzymaniem (np. koszty przeglądów, napraw, eksploatacyjne) nie jest wystarczający jakikolwiek związek z działalnością opodatkowaną podatnika, samochód ten bowiem musi być wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Co należy rozumieć przez wykorzystanie pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej ustawodawca wskazał w art. 86a ust. 4 ustawy.

Dla celów pełnego odliczania podatku naliczonego - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Należy zaznaczyć, że na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast, według art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z analizy powołanych przepisów wynika, że odpłatne udostępnienia Pana pracownikom samochodu służbowego/samochodów służbowych na ich prywatny użytek stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu. Fakt ten jednak nie powoduje, że - w świetle art. 86a ustawy - pojazd/y ten/te będzie/będą "automatycznie" uznany/e za wykorzystywany/e przez Pana wyłącznie do działalności gospodarczej.

Należy bowiem zauważyć, że w przypadku jednoczesnego użytku samochodu służbowego/samochodów służbowych do celów służbowych i prywatnych pracownika odpłatność ponoszona przez niego musi być ustalona na poziomie rynkowym, czyli być porównywalna z cenami ustalanymi przez podmioty profesjonalnie zajmującymi się wynajmem samochodów. Przede wszystkim zatem cena za udostępnienie samochodu służbowego pracownikowi powinna zostać skalkulowana tak, by obejmowała zysk udostępniającego. Co do zasady bowiem działalność gospodarczą prowadzi się w celu zarobkowym.

Skoro - jak wynika z opisu sprawy - z tytułu użycia samochodu służbowego/samochodów służbowych przez pracownika do celów prywatnych będzie Pan pobierać opłatę skalkulowaną w oparciu o wypadkową wolnorynkowej sumy rocznej opłat leasingowych oraz wartości rocznego zużycia paliwa i przebiegu pojazdu do celów prywatnych, powiększoną o zryczałtowane wynagrodzenie, albo w oparciu o wypadkową wolnorynkowej sumy opłat leasingowych oraz wartości rocznego zużycia paliwa i czasu na jaki samochód został wynajęty pracownikowi do celów prywatnych, powiększoną o zryczałtowane wynagrodzenie, a ustalone zasady będą gwarantowały, że samochód/samochody nie będzie/nie będą używany/e do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą w czasie godzin pracy oraz będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu/ów i zostanie złożona naczelnikowi urzędu skarbowego informacja o tym/tych pojeździe/pojazdach należy uznać, że pojazd/y ten/te będzie/będą wykorzystywany/e wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl