ITPP2/4512-187/16/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2016 r., przesłanym zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej Poznaniu (data wpływu 15 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 31 maja 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym budynków portierni oraz karuzeli dla koni - jest nieprawidłowe;

* zwolnienia od podatku sprzedaży działek gruntu - jest prawidłowe

W dniu 15 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 31 maja 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym niezabudowanych nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w S. prowadzi Pan egzekucję z nieruchomości gruntowej zabudowanej, obejmującej następujące działki ewidencyjne:

Działki nie leżą w jednym kompleksie. Tworzą one dwie grupy działek położonych blisko siebie i oddzielonych wałem przeciwpowodziowym, drogą dojazdową, rowem melioracyjnym lub inną działką. Są to: grupa działek nr 31 i 67/2 usytuowana w zachodniej części obrębu K. oraz grupa działek nr 21, 42, 86, 87, 209/1 i 209/2 usytuowana w środkowej części obrębu K. Działka nr 10 oddzielona jest od działki nr 31 wałem przeciwpowodziowym, a działka nr 31 oddzielona jest od działki nr 67/2 rowem melioracyjnym. Działka nr 21 oddzielona jest od działki nr 42 wałem przeciwpowodziowym; działka nr 42 oddzielona jest od działki nr 86 rowem melioracyjnym; działka nr 86 oddzielona jest od działki nr 87 inną działką; działka nr 87 oddzielona jest od działek nr 209/1 i 209/2 drogą relacji D. - K. Odległość pomiędzy dwoma ww. grupami działek wynosi ok. 1180 m w linii prostej.

Dla terenu, w którym położona jest przedmiotowa nieruchomość nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy D. działki mają następujące oznaczenie:

Z informacji uzyskanych od byłego pracownika Spółki W., budynki portierni oraz budowla służąca jako karuzela dla koni, posadowione na działce 87, były oddane do użytkowania w 2002 r. i od tego momentu wykorzystywane do działalności gospodarczej. Z uwagi na zbyt długi okres (14 lat) oraz z uwagi na nieobecności osoby, która ma dostęp do dokumentacji księgowej, pracownik nie jest w stanie wskazać dokładnej daty (dnia i miesiąca).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

* Czy przy sprzedaży niezabudowanych nieruchomości gruntowych o numerach 10, 21, 31, 42, 67/2, 85,86, 209/1, 209/2 należy zastosować stawkę VAT zw?

* Czy przy sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej o nr 87 należy odprowadzić podatek VAT w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2006 r. (sygn. akt III CZA 115/06) stwierdzono, że jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, w planie podziału sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości jako sumy ulegającej podziałowi (art. 1024 § 1 pkt 1 k.p.c.) wymienia zaś kwotę uzyskaną z egzekucji, pomniejszoną o podatek od towarów i usług. Stanowisko wyrażone w powyższej uchwale Sądu Najwyższego potwierdził Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 4 listopada 2010 (sygn. akt P 44/07) orzekł, że art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług w zakresie w jakim nakłada ma komorników sądowych obowiązek płatnika podatku od dokonanej w trybie egzekucji dostawy towarów, polegającej na sprzedaży nieruchomości będącej własnością dłużnika jest zgodny z Konstytucją. W sprawie istotne znaczenie ma czy na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy ze sprzedaży opisanej wyżej udziału 7/8 w nieruchomości zabudowanej. Aby ustalić stan faktyczny wystąpiono do dłużnika z następującymi pytaniami:

A. działka 10, 21, 31, 42.

1. W jaki sposób została nabyta nieruchomość gruntowa (darowizna, zakup itp)?

2. Została nabyta na cele osobiste, czy na działalność gospodarczą?

3. Jeżeli nieruchomość została nabyta w drodze zakupu, to czy na ta okoliczność została wystawiona faktura VAT i w jakiej stawce zawierała ona podatek?

4. Jeżeli faktura zawierała podatek VAT to czy został on odliczony w działalność gospodarczej?

5. Jakie miało być przeznaczenie powyższych działek ?

6. Czy działka były przedmiotem najmu lub dzierżawy, jeżeli tak podać które z nich?

B. działka nr 86.

1. W jaki sposób została nabyta nieruchomość gruntowa (darowizna, zakup itp)?

2. Została nabyta na cele osobiste czy na działalność gospodarczą?

3. Jeżeli nieruchomość została nabyta w drodze zakupu, to czy na ta okoliczność została wystawiona faktura VAT i w jakiej stawce zawierała ona podatek?

4. Jeżeli faktura zawierała podatek VAT to czy został on odliczony w działalność gospodarczej?

5. Jakie miało być przeznaczenie powyższych działek ?

6. Czy działka były przedmiotem najmu lub dzierżawy?

7. Czy na działce nr 86 oznaczonej jako Ps IV jest pozwolenie na budowę? Czy były plany przeznaczenia działki pod zabudowę inną niż jako teren sportowo-rekreacyjno-turystyczny?

C. działka nr 87.

1. w jaki sposób została nabyta nieruchomość gruntowa (darowizna, zakup itp)?

2. Została nabyta na cele osobiste czy na działalność gospodarczą?

3. Jeżeli nieruchomość została nabyta w drodze zakupu, to czy na ta okoliczność została wystawiona faktura VAT i w jakiej stawce zawierała ona podatek?

4. Jeżeli faktura zawierała podatek VAT to czy został on odliczony w działalność gospodarczej?

5. Jakie miało być przeznaczenie powyższych działek ?

6. Czy działka były przedmiotem najmu lub dzierżawy?

7. Czy budowle znajdujące się na działce 87 zostały nabyte czy wybudowane,?

8. Jeżeli nabyte to czy odliczono podatek VAT od ich nabycia oraz czy ponoszono nakłady na rozbudowę w kwocie wyższej niż 30% wartości początkowej oraz czy odliczono podatek VAT od kosztów? Kiedy taka rozbudowa miała miejsce?

9. Jeżeli nie zostały nabyte to czy zostały wybudowane przez dłużnika a od kosztów związanych z wybudowaniem powyższych budynków i budowli odliczono podatek VAT?

D. działka 209/1, 209/2.

1. W jaki sposób została nabyte nieruchomość gruntowa (darowizna, zakup itp)?

2. Została nabyte na cele osobiste czy na działalność gospodarczą?

3. Jeżeli nieruchomości zostały nabyte w drodze zakupu, to czy na ta okoliczność została wystawiona faktura VAT i w jakiej stawce zawierała ona podatek?

4. Jeżeli faktura zawierała podatek VAT to czy został on odliczony w działalność gospodarczej?

5. Jakie miało być przeznaczenie powyższych działek ?

6. Czy działki były przedmiotem najmu lub dzierżawy?

Odpowiedzi na powyższe pytania zostały udzielone w dniu 30 listopada 2015 r. data wpływu do kancelarii), zamieszone zostają poniżej.

Działki nr: 10, 21, 31,42, 86, 87, 209/1, 209/2 zostały zakupione na podstawie aktu notarialnego w celu prowadzenia działalności gospodarczej - rozbudowa Ośrodka. Nie wystawiono faktur VAT na zakup ww. działek, a tym samym nie było naliczonego podatku VAT do odliczenia. Ww. działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Działka 86 jest działką niezabudowaną, na której stały domki kempingowe dla studentów korzystających z obozów studenckich. Teren ten miał być przeznaczony na miasteczko studenckie z działalnością sportowo-rekreacyjną. Ponieważ koncepcja powstania miasteczka została zaniechana nie było potrzeby występowania o pozwolenie na budowę.

Budowle znajdujące się na działce 87 zostały wybudowane przez Spółkę W. Od kosztów poniesionych na budowę tych budowli był odliczony podatek VAT. Ponieważ likwidator spółki od dnia 23 listopada 2015 r. jest nie obecny ze względów zdrowotnych, a tylko on powinien podpisywać pisma wychodzące ze spółki, informacje te są przekazane przez Księgową spółki, aby został dotrzymany termin zawarty w zapytaniu.

" (...) Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Zgodnie z przytoczonymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź też zwolnienie od opodatkowania. Zakres zwolnienia został wpisany w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, który stanowi, że zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Tak więc opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647). Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Ust. 2 tego artykułu mówi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, o klasyfikacji danego terenu decydują zapisy zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

W przedmiotowej sprawie nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy D. działki:

Jak wynika z informacji uzyskanych od dłużnika nie odliczono podatku VAT od zakupu przedmiotowych nieruchomości gruntowych. Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych działek wymienionych powyżej, sklasyfikowanych według ewidencji gruntów odpowiednio jako łąki trwałe, lasy oraz jako grunty orne, lasy, nieużytki, dla których nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Warunki, które muszą być spełnione w celu zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług określone zostały również określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy o VAT. Stosownie do zapisu art. 43. ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków budowli lub ich części z wyjątkiem gdy: dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim; pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawa budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Z treści ww. przepisu wynika, że kluczowym jest ustalenie kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki czas upłynął od tego momentu. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi w budynków lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Zatem z przepisów powyższych wynika, że pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub oddany w dzierżawę, najem bowiem te czynności podlegają opodatkowaniu. Z powyższego przepisu wynika zatem, że do zaistnienia pierwszego zasiedlenia konieczne są trzy warunki:

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2014 r. (sygn. I FSK 1545/13). Za pierwsze zasiedlenie można uznać także odpłatne udostępnienie. Jak wskazał NSA w uzasadnieniu do wyroku: "Nie ma bowiem żadnych podstaw aby różnicować, pod względem skutków podatkowych w podatku VAT, sytuację podmiotu, który przez okres dłuższy niż dwa lata wynajmie parking w całości lub w części na podstawie umowy najmu, sytuacji od podmiotu, który udostępnia taki parking na podstawie abonamentu, czy jednorazowego wydruku z kasy rejestrującej, jeżeli w jednym i drugim przypadku następuje to w ramach czynności opodatkowanych. W jednym i drugim przypadku następuje bowiem wydanie nieruchomości w wykonywaniu czynności opodatkowanej." Choć wyrok dotyczył odpłatnego udostępnienia parkingu, wydaje się że te uwagi można odnieść także do innych sytuacji (np. udostępnienie hotelu gościom hotelowym). Jak wskazuje bowiem dalej NSA: "(...) już sama analiza przepisów ustawy o VAT pozwala uznać, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonywaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa art. 2 pkt 14 ustawy o VAT". Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z późn. zm.), które obowiązuje od dnia 6 kwietnia 2011 r., zbycie gruntu będzie opodatkowane taką stawką, jaką opodatkowane są budynki na nim postawione. Zatem jeśli budynki są zwolnione od opodatkowania, to także sprzedaż gruntu nie będzie opodatkowana.

Z informacji uzyskanych od dłużnika wynika, że budowle znajdujące się na działce 87 zostały wybudowane przez Spółkę W. Od kosztów poniesionych na budowę tych budowli był odliczony podatek VAT. Przedmiotowe działka nie stanowiła przedmiotu najmu ani dzierżawy.

Fakt budowy nowych obiektów na działce nr 87 skutkuje tym, że aby można było skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania ich sprzedaży należałoby doprowadzić do ponownego ich zasiedlenia poprzez oddanie do użytkowania, lub w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu. Z informacji uzyskanych od likwidatora dłużnika wynika, że działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Wobec czego, mając na uwadze powyższe, sprzedaż powyższej działki należy opodatkować stawką VAT 23%. Podsumowując działki niezabudowane o numerach 10, 21, 31, 42, 67/2, 86, 209/1, 209/2 należy sprzedać ze stawką VAT ZW, natomiast działkę zabudowaną o numerze 87 ze stawką VAT 23%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym budynków portierni oraz karuzeli dla koni;

* prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działek gruntu.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Pamiętać przy tym należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz krajowych sądów administracyjnych terminologia użyta dla określenia zwolnień przewidzianych zarówno w art. 135 Dyrektywy 112 jak i art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, powinna podlegać ścisłej wykładni, ponieważ stanowi wyjątek od ogólnej zasady, że VAT jest pobierany od każdej dostawy towarów i każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami do jakich dążą te zwolnienia oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której oparty jest wspólny system VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 2 pkt 33 cyt. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. W przeciwieństwie do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ((Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), nie definiuje tego pojęcia i nie wprowadza dodatkowych warunków określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112, państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat. Treść tego przepisu stanowi możliwość określenia przez państwo członkowskie szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, a mianowicie przebudowy budynków, co potwierdził w swoim wyroku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie J.J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV (sygn. akt. C-326/11).

Zgodnie z przepisami Dyrektywy 112 oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa TSUE, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Prawodawca unijny nie odnosi się przy definiowaniu tego terminu do oddania nieruchomości do używania w wykonaniu pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu.

Podobne stanowisko zarysowało się w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Na szczególną uwagę zasługują tezy wyrażone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14. W wyroku tym sąd stwierdził, że pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko jako użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku dostawy budynku lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa, a także tez wynikających z orzecznictwa prowadzi do stwierdzenia, że - wbrew Pana twierdzeniu - planowana dostawa budynków portierni oraz karuzeli dla koni nie będzie opodatkowana 23% stawką podatku, ale będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ będzie dokonana po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, które nastąpiło w 2002 r. Przy uwzględnieniu zapisów art. 29a ust. 8 ustawy, zwolniona od podatku będzie również dostawa gruntu, na którym posadowione przedmiotowe budynki i karuzela. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona od podatku będzie dostawę działek gruntu.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.