ITPP2/4512-181/15/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 6 maja 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności użyczenia prezesowi zarządu samochodu osobowego na cele prywatne - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 6 maja 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności użyczenia prezesowi zarządu samochodu osobowego na cele prywatne.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczona odpowiedzialnością, prowadząca działalność pod firmą: Z. z siedzibą w B., zwana dalej w skrócie wnioskodawcą, płatnikiem, Spółką lub stroną, prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie wykonywania usług księgowych. Jest podatnikiem VAT czynnym oraz w zakresie podatku od towarów i usług jest zobowiązana do składania deklaracji miesięcznych. Prowadząc działalność gospodarczą zatrudnia pracowników na umowę o pracę, w tym też od dnia 1 stycznia 2015 r. zatrudnia na umowę o pracę prezesa zarządu. W dniu 2 stycznia 2015 r. Zgromadzenie Wspólników Spółki postanowiło, że osobowy samochód służbowy o pojemności silnika powyżej 1600 cm#7583;, którego właścicielem jest wnioskodawca, wykorzystywany przez pracownika, prezesa zarządu, zwanego dalej pracownikiem lub prezesem zarządu, do wykonywania czynności służbowych przez czas niekreślony na podstawie zawartej umowy z ww. pracownikiem, będzie miał prawo prezes zarządu użytkować także do celów prywatnych. Umowa z prezesem zarządu w dniu 2 stycznia 2015 r. w imieniu Spółki, została podpisana przez pełnomocnika Wspólników. Strony umowy ustaliły, że w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych prezes zarządu będzie zobowiązany do nabywania paliwa z własnych środków finansowych. Po podpisaniu umowy, na postawie której ww. pracownik ma prawo użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych, zarząd Spółki wydając stosowne zarządzenie, mając za podstawę art. 12 ust. 2a pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 3161, z późn. zm.) ustalił, że jego zdaniem prezes zarządu, jako pracownik płatnika, uzyskuje miesięcznie nieodpłatne świadczenie z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych, zwane dalej w skrócie nieodpłatnym świadczeniem, w kwocie miesięcznej nie wyższej niż 400,00 zł (czterysta złotych), od wartości którego to świadczenia od miesiąca stycznia 2015 r. będą przez stronę naliczane oraz deklarowane składki na ubezpieczenia społeczne, w tym składki na ubezpieczenie rentowe oraz emerytalne. W wydanym zarządzeniu z dnia 2 stycznia 2015 r. zarząd Spółki wskazał jednoczenie, że w przypadku gdy samochód osobowy służbowy z powodów losowych np. choroba, urlop, itp, nie będzie wykorzystywany przez prezesa zarządu do celów prywatnych, wartość nieodpłatnego świadczenia, od którego będą naliczane w danym miesiącu składki na ubezpieczenia społeczne, będzie ustalana przez płatnika na zasadach określonych w art. 12 ust. 2b i ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółce z tytułu nabycia samochodu osobowego przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, za dany okres rozliczeniowy, podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie pojazdu. Spółka nie zawierała w związku z użytkowaniem przy prowadzeniu działalności samochodu osobowego umów najmu, dzierżawy, leasingu lub też innych umów o podobnym charakterze, co skutkuje, że nie przysługiwało prawo odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego związanego z jego używaniem na podstawie ww. umów.

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązujących przed dniem 1 kwietnia 2014 r., Spółce przysługiwało prawo odliczenia od podatku należnego za dany okres rozliczeniowy podatku naliczonego w wysokości 50%, ale w kwocie nie wyższej niż 5.000,00 zł wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie samochodu osobowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na Spółce, z uwagi na fakt użyczenia przez stronę prezesowi zarządu zatrudnionemu na umowę o pracę służbowego samochodu osobowego do celów prywatnych od miesiąca stycznia 2015 r., spoczywa obowiązek naliczenia oraz zaewidencjonowania w ewidencjach dla celów podatku od towarów i usług, podatku należnego od podstawy jego naliczenia nie niższej niż wartość uzyskanego przez pracownika w danym miesiącu kalendarzowym nieodpłatnego świadczenia pracowniczego w wysokości nie wyższej niż określona w art. 12 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych, tj. w wysokości nie mniejszej niż 400,00 zł miesięcznie.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt użyczenia przez stronę prezesowi zarządu, zatrudnionemu na umowę o pracę, służbowego samochodu osobowego do celów prywatnych od miesiąca stycznia 2015 r. nie spoczywa obowiązek naliczenia oraz zaewidencjonowania w ewidencjach prowadzonych przez stronę dla celów podatku od towarów i usług, podatku należnego od podstawy jego naliczenia nie niższej niż wartość uzyskanego w danym miesiącu kalendarzowym przez danego pracownika nieodpłatnego świadczenia pracowniczego w wysokości nie wyższej niż określona w art. 12 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jest od kwoty 400,00 zł miesięcznie. Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlega między innymi odpłatna sprzedaż usług. Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się też nieodpłatne użycie towarów, w tym pojazdów, przez podatnika na cele inne niż prowadzona działalność gospodarcza. Wskazać należy, że realizacja celu osobistego polega na zaspokajaniu własnej (prywatnej) potrzeby osoby, która ten cel realizuje, a potrzeby osobiste pracownika, to takie potrzeby, do których zaspokojenia pracodawca nie jest zobowiązany przepisami prawa, więc przekraczające zakres obowiązków pracodawcy. W przedmiotowej jednak sprawie, Spółka nie realizuje celu osobistego pracownika, gdyż nie jest "zrywany" związek z prowadzeniem przez nią przedsiębiorstwa. Użytkowanie osobowego samochodu służbowego przez pracownika, który jest własnością Spółki nie jest bowiem świadczeniem zaspokajającym wyłącznie osobiste potrzeby pracownika, gdyż jest to forma uzyskiwanego przez pracownika wynagrodzenia za pracę, a Spółka jest zobowiązania od wartości nieodpłatnego świadczenia pracowniczego do naliczania oraz opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się - w świetle dyspozycji art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Na podstawie ust. 5 powyższego artykułu, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

Z treści powołanego art. 8 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 5 pkt 1 ustawy wynika, że w przypadku nieodpłatnego użycia pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w sytuacji gdy przysługiwało mu, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego pojazdu, czynności tej nie można zrównać z odpłatnym świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 8 ust. 6 ustawy - w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika przed dniem wejścia w życie ww. ustawy, przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

* nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, na potrzeby ust. 1 przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że czynność nieodpłatnego przekazania prezesowi Spółki do używania, m.in. do celów prywatnych, samochodu osobowego, przy nabyciu którego przysługiwało przed dniem 1 kwietnia 2014 r. prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego nie więcej niż 5.000 zł, nie jest traktowana - na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - jako nieodpłatne świadczenie usług opodatkowane ww. podatkiem. Zatem Spółka - jak słusznie wskazała w stanowisku - nie jest zobowiązana do opodatkowania ww. czynności i tym samym do naliczenia z tego tytułu podatku należnego oraz zaewidencjonowania tego podatku w ewidencjach prowadzonych dla potrzeb podatku od towarów i usług. Jednakże nie można zgodzić się ze Spółką, że powyższa czynność nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że " (...) Spółka nie realizuje celu osobistego pracownika, gdyż nie jest "zrywany" związek z prowadzeniem przez stronę przedsiębiorstwa. Użytkowanie osobowego samochodu służbowego przez pracownika, który jest własnością wnioskodawcy, nie jest bowiem świadczeniem zaspokajającym wyłącznie osobiste potrzeby pracownika, gdyż jest to forma uzyskiwanego przez pracownika wynagrodzenia za pracę (...)". Należy bowiem zauważyć, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania czynności użyczenia przez Spółkę samochodu za odpłatane świadczenie usług ma znaczenie w jakim celu czynność ta została dokonana (w przedmiotowej sytuacji, na potrzeby prywatne pracownika). W tych okolicznościach nie można zgodzić się, że nastąpiło ono do celów działalności gospodarczej Spółki, pomimo, że został w podatku dochodowym od osób fizycznych zwiększony przychód podlegający podatkowaniu.

W konsekwencji oceniając stanowisko Spółki całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.