ITPP2/4512-1120/15/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2015 r. (data wpływu 1 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. Gmina Miasto jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (w okresie od lipca 2003 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług był Urząd Miasta). Celem realizacji zadań własnych wynikających z art. 7 ust. 1 pkt 3 i w związku z art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1515) w latach 1996-1999 z dotacji i pożyczki z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz dochodów własnych, wybudowano oczyszczalnię ścieków. W 2000 r. wybudowany obiekt wraz z całą siecią kanalizacji sanitarnej na podstawie uchwały Zarządu Miasta wydzierżawiono spółce z o.o. - M. - która została utworzona dnia 15 kwietnia 1997 r. przez Gminę Miasto (Miasto posiada w niej 100% udziałów) do realizacji zadań własnych, w tym z zakresu gospodarki wodno-ściekowej. Od lutego 2001 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Miasto pobierało czynsz od wydzierżawionego majątku, tj. budynku i budowli oczyszczalni ścieków. Od stycznia 2014 r. budynek oczyszczalni wraz z urządzeniami i budowlami spółka z o.o. użytkuje nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia. Grunty, na których znajduje się użyczony majątek, od dnia 2 stycznia 2014 r. pozostają w odpłatnej dzierżawie Spółki. Z umowy dzierżawy gruntu i umowy użyczenia budynku i infrastruktury technicznej wynika, iż Spółka zobowiązana jest do bieżącej konserwacji i pokrycia kosztów eksploatacji majątku objętego ww. umowami. Spółka pobiera dochody z tytułu świadczenia usług związanych z poborem odprowadzanych ścieków. W okresie od wybudowania obiektu, do dnia dzisiejszego, Gmina Miasto nie ponosiła żadnych kosztów związanych z utrzymaniem i modernizacją oczyszczalni. Gmina Miasto zamierza wnieść aportem do Spółki nieruchomość zabudowaną budynkiem oczyszczalni ścieków oraz pozostałymi budowlami, tj. obiektami, które przez cały okres i obecnie są we władaniu Spółki, służącymi do prowadzenia gospodarki ściekowej. Budowle, o których mowa we wniosku posiadają - według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) - klasyfikację: 2 22 222 2223. Przedmiotowa działka gruntu stała się własnością Gminy Miasto na podstawie aktu notarialnego, na podstawie którego Gmina Miasto wykupiła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości pozostającej w użytkowaniu wieczystym od 1997 r. Zarówno w przypadku nabycia nieruchomości gruntowej, jak i budowy obiektów, Gminie nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność prawna wniesienia aportem nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem i budowlami na niej położonymi, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% wartości aportu.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane wniesienie aportem budynku, budowli stanowiących oczyszczalnię ścieków oraz nieruchomości gruntowej zabudowanej, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług "W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu." Wobec powyższego do dostawy gruntów stosuje się taką stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z nim związanych. W ocenie Gminy na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, Gmina może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w stosunku do obiektów, które miały by być przedmiotem aportu Gminie, podmiotowi dokonującemu ich dostawy, nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Natomiast aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe). Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wnoszącemu aport.

W świetle wskazanych przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, gdyż wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów, praw i obowiązków w spółce, a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie wyniosą co najmniej 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że planowane zbycie w formie aportu budynku i budowli oczyszczalni ścieków wraz z obiektami służącymi do prowadzenia gospodarki ściekowej, które - jak wskazano we wniosku - od lutego 2000 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. były przedmiotem dzierżawy, będzie zwolnione od podatku. Podstawą zwolnienia będzie nie - jak wskazała Gmina - art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, lecz art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem zbycie to będzie dokonane po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy oraz po upływie dwóch lat od tego zasiedlenia, o ile strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania, na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, przy spełnieniu warunków, o których mowa w ww. przepisach.

W konsekwencji - uwzględniając treść art. 29a ust. 8 ustawy - dostawa gruntu, na którym są posadowione ww. budynek i budowle, również będzie zwolniona od podatku.

Końcowo należy wskazać, że co prawda Gmina prawidłowo stwierdziła, że zbycie ww. budynku i budowli oczyszczalni ścieków, będzie zwolnione od podatku, jednak ze względu na podanie błędnej podstawy prawnej - art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy - stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.