ITPP2/4512-1091/15/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.), uzupełnionym w dniu 26 stycznia 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze szczególnej procedury opodatkowania marży przy dokonywaniu sprzedaży domków kempingowych - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 stycznia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze szczególnej procedury opodatkowania marży przy dokonywaniu sprzedaży domków kempingowych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzona działalność składa się z działalności handlowej polegającej na sprzedaży mobilnych domków kempingowych oraz z działalności usługowej - usługi turystyczne.

Prowadząc działalność gospodarczą nabywane są mobilne domki kempingowe jako towary handlowe do dalszej odsprzedaży. Część z nich nabywana jest na podstawie umów kupna-sprzedaży i na podstawie faktur VAT-marża (w procedurze VAT-marża) zarówno w Polsce jak i w krajach Unii Europejskiej.

Po nabyciu przedmiotowych mobilnych domków, część z nich:

* przyjmowana jest do magazynu jako towar handlowy;

* przyjmowana jest i używana jako środki trwałe, a w z związku z tym amortyzowana;

* przyjmowana jest do magazynu jako towar handlowy i w razie potrzeby przekazywana do użytkowania w firmie jako środek trwały i amortyzowana.

Nabywane mobilne domki kempingowe spełniają definicję towaru używanego określoną w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, są wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych oraz mimo, iż część z nich używana jest w działalności gospodarczej jako środki trwałe, wszystkie nabywane są z zamiarem dalszej odsprzedaży.

Domki mobilne, które wykorzystywane są w działalności gospodarczej, a następnie zbywane - w momencie sprzedaży nadają się do dalszego użytku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając mobilne domki kempingowe ma Pan prawo opodatkować sprzedaż w procedurze VAT-marża, zarówno w zakresie towarów handlowych jak i środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe domki mogą być "towarami używanymi", o których mowa w art. 120 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z treścią przywołanego artykułu, przez towary używane rozumie się dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne.

Przepis art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług zastrzega, iż w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Opodatkowanie w systemie marży jest opodatkowane do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, (...), które podatnik nabył od:

Reasumując, nabywane mobilne domki kempingowe, zarówno na podstawie umowy-kupna sprzedaży od osób fizycznych, jak i w systemie VAT- marża od uprawnionych podmiotów (bez możliwości odliczenia VAT), mogą być sprzedane z majątku firmy w systemie VAT-marża, zgodnie z art. 120 ustawy, we wszystkich przypadkach przedstawionych w opisie stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowe, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecinie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.