ITPP2/443-998/11/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 13 lipca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 30 września 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek - jest prawidłowe.

W dniu 12 lipca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 30 września 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1990 r. rodzice przekazali Pani, na podstawie nieodpłatnego przeniesienia prawa własności, grunty rolne o powierzchni 6 ha 8.617 m ^2. W 2002 r. wraz z mężem nabyła Pani od Agencji Rolnej, w drodze przetargu, działkę rolną oznaczoną nr 60 o powierzchni 0,27 ha, w celu powiększenia nieruchomości gruntowych. Działka ta posiadała dostęp do drogi jedynie przez sąsiadującą działkę, należącą do Pani. W ewidencji gruntów figuruje jako "rola".

W 2010 r., chcąc polepszyć swoje warunki bytowe, podjęła Pani decyzję o sprzedaży ww. działki oraz jednej z działek, przekazanych przez rodziców, tj. działki 61/1 o powierzchni 0,25 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów jako "rola". Działki te sąsiadują ze sobą tworząc całość. Planowała Pani budowę siedliska na tych działkach, lecz ze względów finansowych plany te nie zostały zrealizowane i nie podjęła Pani żadnych działań związanych z uzyskaniem zezwoleń na budowę. Postanowiła natomiast zbyć nieruchomości, aby kupić mieszkanie, którego nie posiada. Osoba zainteresowana ich nabyciem, chcąc sprawdzić, czy będzie można wybudować na tych gruntach siedlisko, wystąpiła do urzędu gminy o wydanie warunków zabudowy. W związku z powyższym otrzymała Pani do wiadomości decyzję o warunkach zabudowy dla działek 60 i 61/1 wydaną dla ww. osoby. Wówczas zrezygnowała Pani ze sprzedaży tych gruntów.

W roku bieżącym chce Pani zbyć ww. działki. Stanowią one grunty niezabudowane i jako takie zostaną zbyte. Nie istnieje dla nich plan zagospodarowania przestrzennego. Będą przedmiotem jednej transakcji sprzedaży.

Posiadane grunty, w tym te przeznaczone do sprzedaży, stanowią Pani majątek osobisty, wykorzystywany na potrzeby własne, tj. do produkcji płodów rolnych (np. warzywa, ziemniaki) konsumowanych we własnym gospodarstwie domowym. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, ani rolniczej. Pracuje Pani i jest podatnikiem podatku od osób fizycznych. Nie dokonywała Pani podziału działek rolnych i nie sprzedawała działek budowlanych, ani z warunkami zabudowy. W przeszłości nie nabywała żadnych nieruchomości, a w 2001 r. sprzedała grunt rolny. Obecnie nie planuje dokonywać zbycia innych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży ww. działek o nr 60 i 61/1 stanie się Pani "płatnikiem podatku od towarów i usług".

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie "płatnikiem VAT" po sprzedaży tych działek. Podniosła Pani, że grunty te są Jej i męża majątkiem osobistym, nie były nigdy przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy. Dodała, że zarówno Pani, jak i mąż, nie jesteście podatnikami podatku od towarów i usług oraz nie prowadzicie działalności gospodarczej, jak również działalności rolniczej. Nie dokonywaliście Państwo podziału i nie przekształcali tych gruntów, a Wasze działania są okazjonalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - w myśl postanowień art. 2 pkt 6 ww. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 06. 347/1 z późn. zm.) stanowi, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości gruntowej, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z zamiarem przeznaczeniem np. do działalności handlowej.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan, czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba chce osiągnąć. W efekcie, aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy w sposób jednorazowy, jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonania tych czynności, ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar ich wykonania w sposób częstotliwy. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy więcej lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie jej wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego. W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że zamierza Pani dokonać zbycia 2 działek (o powierzchni 0,27 ha przekazanej nieodpłatnie przez rodziców w 1990 r. oraz o powierzchni 0,25 ha nabytej w 2002 r. od Agencji Rolnej w celu powiększenia posiadanych nieruchomości gruntowych), które sąsiadują ze sobą tworząc całość. Planowała Pani budowę siedliska na tych działkach, lecz ze względów finansowych plany te nie zostały zrealizowane. Są to działki niezabudowane i jako takie zostaną przez Panią zbyte. Wydano dla nich decyzję o warunkach zabudowy. Będą przedmiotem jednej transakcji sprzedaży. Posiadane grunty (w sumie ok. 7,13 ha), w tym przeznaczone do sprzedaży, stanowią Pani majątek osobisty, wykorzystywany na potrzeby własne, tj. do produkcji płodów rolnych (np. warzywa, ziemniaki) konsumowanych we własnym gospodarstwie domowym. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, ani rolniczej. W przeszłości nie nabywała Pani innych nieruchomości poza wymienionymi we wniosku, w 2001 r. sprzedała grunt rolny, a obecnie nie planuje dokonywać zbycia innych nieruchomości.

W oparciu o powołane przepisy stwierdzić należy, że jeżeli - jak wynika z treści wniosku-dokona Pani zbycia części swojego majątku prywatnego w postaci 2 działek, a czynności te zostaną wykonane okazjonalnie (może wystąpić 1 transakcja), w okolicznościach wskazujących, iż nie są czynione z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nadania im stałego charakteru, to transakcje te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Pani nie uzyska statusu podatnika w rozumieniu ust. 1 tego artykułu. Sprzedając opisane we wniosku nieruchomości skorzysta Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, który nie był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, w tym rolniczej, a zatem czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Informuje się, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Pani. Jeżeli mąż zamierza uzyskać interpretację indywidualną, obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), pytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.