ITPP2/443-98a/11/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 25 marca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług budowlanych wykonywanych na nieruchomościach położonych w Niemczech oraz sposobu wykazania tych usług w deklaracji - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 25 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług budowlanych wykonywanych na nieruchomościach położonych w Niemczech oraz sposobu wykazania tych usług w deklaracji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność w zakresie wykonywania usług budowlanych: wykonywanie stanów surowych budynków, prace remontowe, wykonywanie pokryć dachowych, więźb dachowych. Od miesiąca maja 2011 r. zamierza Pan wykonywać usługi pokryć dachowych i więźb dachowych na terenie krajów Unii Europejskiej - Niemiec. Usługi te będą wykonywane wyłącznie dla budownictwa mieszkaniowego i dla osób niebędących podatnikami. Jest Pan podatnikiem VAT i dokona zgłoszenia VAT UE do wewnątrzwspólnotowych transakcji nabyć i dostaw towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak będzie wyglądało opodatkowanie podatkiem od towarów i usług wykonywania usług - dla budownictwa mieszkaniowego i dla osób niebędących podatnikami - na nieruchomościach położnych na terenie Niemiec.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie wystawienia faktury dla osoby niebędącej podatnikiem za usługę budowlaną wykonaną na nieruchomości położonej na terytorium Niemiec, nie powstaje wobec Pana obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług na terenie Polski. Wskazał Pan, że jest zdania, iż kwotę usługi wpisze w poz. 20 deklaracji VAT-7 jako dostawa towarów i usług w kraju zwolnione. Stwierdził Pan, iż obowiązek podatkowy powinien zgłosić w urzędzie podatkowym na terenie Niemiec i tam dokonać rozliczenia podatku VAT według stawek tam obowiązujących, co - w Pana ocenie - jest zgodne z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Świadczenie usług, na podstawie art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, stanowi każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy ustawy wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami, w tym usługi świadczone przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego. Na podstawie art. 28e cyt. ustawy, miejscem świadczenia ww. usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższego przepisu wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługobiorcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "nieruchomości", zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze m.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.), Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji VAT-7. Powyższe rozporządzenie zostało zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2009 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 222, poz. 1763). Załącznik nr 1 tego rozporządzenia stanowi wzór deklaracji VAT-7, natomiast w załączniku nr 4 zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Z objaśnień tych wynika, iż podatnik dokonujący transakcji poza terytorium kraju jest obowiązany do wykazania ich wartości w poz. 21 deklaracji VAT-7. W pozycji tej bowiem wykazuje się dostawę towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. Nie uwzględnia się natomiast wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Należy dodać, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. wskazane wyżej rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. zostało zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 250, poz. 1681). Rozporządzenie zmieniające nie wprowadziło zmian w zakresie kwestii dotyczącej obrotu, który należy wykazywać w poz. 21 deklaracji VAT-7.

Z treści złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność w zakresie usług budowlanych. Od miesiąca maja 2011 r. zamierza wykonywać usługi pokryć dachowych i więźb dachowych na terenie Niemiec. Usługi te będą wykonywane wyłącznie dla budownictwa mieszkaniowego i dla osób niebędących podatnikami. Jest Pan podatnikiem VAT i dokona zgłoszenia VAT UE do wewnątrzwspólnotowych transakcji nabyć i dostaw towarów.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro będzie Pan świadczył usługi budowlane na nieruchomościach położonych w Niemczach - miejscem świadczenia tych usług, a tym samym miejscem ich opodatkowania, zgodnie z art. 28e ustawy będzie miejsce położenia nieruchomości, czyli Niemcy. Wobec powyższego usługi te nie będą opodatkowane w Polsce.

W takim przypadku wartość usługi należy wykazać, nie w poz. 20, jak błędnie Pan wskazał, lecz w polu 21 deklaracji VAT-7. Jeżeli jednak świadczenie usług będzie dokonywane w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej przez Pana w Niemczech, pola 21 deklaracji VAT-7 nie wypełnia się.

Wprawdzie słusznie wywiódł Pan, iż w przypadku świadczenia usług na nieruchomościach położonych w Niemczech nie powstaje wobec Pana obowiązek w zakresie podatku od towarów i usług na terenie Polski, jednakże Pana twierdzenie, że kwotę usługi należy wykazać w poz. 20 deklaracji VAT-7 jako dostawę towarów i świadczenie usług w kraju zwolnione, nie jest prawidłowe. Wobec powyższego stanowisko Pana należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo informuje się, iż kwestię dotyczącą prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów na terenie Polski, wykorzystywanych do świadczenia usług budowlanych w Niemczech, rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej znak ITPP2/443-98b/11/EK.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.