ITPP2/443-984/10/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2010 r. (data wpływu 22 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 6 grudnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę letniskową - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 6 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę letniskową.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1996 r. w drodze umowy kupna-sprzedaży nabył Pan do wspólnego majątku osobistego dwuhektarową działkę rolną w celu budowy siedliska. Następnie z powodu separacji i pozwu o rozwód, w 2002 r. dokonał Pan - wspólnie z ówczesną małżonką - podziału majątku dorobkowego i nabył wtórnie prawo własności do ww. nieruchomości, w wyniku majątkowej umowy małżeńskiej, zawartej przed notariuszem.

Po rozwodzie, który wiązał się z podziałem majątku wspólnego i spłatą byłej małżonki, zmuszony był Pan sprzedać część nieruchomości. W 2003 r. podzielił Pan więc działkę rolną na 9 działek (plus droga wewnętrzna) o powierzchni ok. 2000 m^2, gdyż w całości nie udało jej zbyć, a taki podział "wymusił" plan zagospodarowania przestrzennego. W 2004 r. sprzedał Pan 3 działki, a dwie kolejne w 2007 r. w drodze jednej transakcji.

Ww. nieruchomość przed i po podziale nie była nigdy wykorzystywana do zarobkowej działalności gospodarczej: rolniczej i pozarolniczej, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Była jedynie uprawiana na potrzeby własne Pana rodziny. Nie nabywał, ani nie zbywał Pan jakichkolwiek nieruchomości w przeszłości, poza zakupem działki pod budowę domu, w którym do dzisiaj Pan zamieszkuje i działki rekreacyjnej nad morzem pod budowę domku letniskowego. Nigdy nie nabywał i nie zbywał Pan żadnych nieruchomości w celach handlowych i nie prowadził działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami.

Przedmiotowe działki nigdy nie były i nie są oferowane na rynku nieruchomości, jedynie w 2004 r. ukazało się ogłoszenie o sprzedaży działek w gazecie "Kontakt". Sprzedał Pan połowę wspólnego majątku z powodu ustaleń o jego podziale. Sprzedaż nie miała więc charakteru zarobkowego. Nie nabywał Pan gruntu z zamiarem sprzedaży i nie zamierza sprzedawać działek w przyszłości. Nie prowadził Pan, ani nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej w przedmiocie handlu nieruchomościami. Zbył Pan część mienia osobistego, nie nabytego celem dalszej odsprzedaży. Sytuacja osobista zmusiła Pana do zmiany planów związanych z nabytym gruntem, a zmiana planu zagospodarowania przestrzennego nie była "po Pana myśli i nie był Pan jej wnioskodawcą".

Ze względu na charakter gruntu (podmokła łąka torfowa), teren nie nadawał się pod budownictwo. W ewidencji gruntów, w latach 1996 - 2004, teren ten sklasyfikowany był jako rolny. Mimo zmiany planu zagospodarowania przestrzennego w 2004 r., który przewiduje budownictwo letniskowe, grunt ma nadal charakter rolny (o czym świadczy decyzja w sprawie wymiaru podatku rolnego, którą corocznie Pan otrzymuje) i ze względu na swoje położenie oraz warunki geologiczne nadal nie nadaje się pod zabudowę.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży przedmiotowych działek zobowiązany jest Pan odprowadzić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku odprowadzenia podatku od towarów i usług od sprzedaży ww. nieruchomości. Wskazał Pan, że gdyby miał inne stanowisko, powiększyłby cenę sprzedaży o ten podatek, jak to czynią podmioty trudniące się handlem nieruchomościami, do których się nie zalicza.

Według znanej Panu, interpretacji sprzedaż części podzielonego gruntu w odstępie kilku lat (nie zamierza Pana sprzedać całości, czy też reszty gruntu), nie jest czynnością powtarzającą się, ani częstotliwą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), a więc nie jest zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług od tej sprzedaży. Jako przykład podał Pan interpretację indywidualną z dnia 31 marca 2009 r. nr IPPP1/443-142/09-2/AW.

Podniósł Pana, że już dość liczne orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące spraw podobnych do niniejszej, nie pozostawia wątpliwości, iż czynności takie - jak przedstawiono wyżej - pozostają poza "jurysdykcją" przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (np. uchwała Naczelnego Sąd Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r. (I FPS 3/07). Wskazał Pan, że w uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd stwierdził, iż podatkiem od towarów i usług mogą zostać opodatkowane czynności wykonane jednorazowo, jeżeli z całości zaistniałych okoliczności w sprawie wynika, iż zamiarem podatnika było dokonanie takich czynności w sposób częstotliwy. Jednakże, jak podkreślił Sąd, przy ocenie czy czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług branie pod uwagę tylko samego faktu kilkakrotnej sprzedaży nieruchomości jest chybione. Musi bowiem wystąpić druga z przesłanek, iż czynność jednorazowa zostanie podjęta przez podmiot, który działa w charakterze podatnika VAT, tj. producenta, usługodawcy lub handlowca, itp.

Stwierdził Pan, że w niniejszym przypadku sprzedaż części gruntu rolnego po podziale majątku nie miała charakteru zarobkowego. Ponownie wskazał, że nie nabywał gruntu z zamiarem jego sprzedaży i nie zamierza sprzedawać działek w przyszłości, nie prowadził i nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej w przedmiocie handlu nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod tym pojęciem należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanych regulacji wynika, że od chwili wejścia ich w życie, tj. od 1 maja 2004 r. zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (...) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary, czy usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (np. działki gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to czynność taka nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1996 r. w drodze umowy kupna-sprzedaży nabył Pan (bez zamiaru dalszej odsprzedaży) do wspólnego majątku osobistego dwuhektarową działkę rolną w celu budowy siedliska. W 2002 r. z powodu separacji i pozwu o rozwód, dokonał Pan - wspólnie z ówczesną małżonką - podziału majątku dorobkowego i w wyniku zawartej majątkowej umowy małżeńskiej, nabył wtórnie prawo własności do ww. nieruchomości. Po rozwodzie zmuszony był Pan sprzedać część nieruchomości. W 2003 r. podzielił Pan ww. działkę rolną na 9 działek (plus droga wewnętrzna) o powierzchni ok. 2000 m^2, gdyż w całości nie udało jej zbyć, a taki podział "wymusiła" zmiana planu zagospodarowania przestrzennego w 2004 r., w którym na tym terenie przewidziano zabudowę letniskową. W tym samym roku sprzedał Pan 3 działki, a dwie kolejne w 2007 r. w drodze jednej transakcji. Grunt nigdy nie był wykorzystywany do jakiejkolwiek działalności gospodarczej, był jedynie uprawiany na potrzeby własne Pana rodziny.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby sprzedając działki gruntu (nawet przeznaczonego pod zabudowę letniskową), działał Pan w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że nabył Pan (jako współwłaściciel) grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Ponadto przedmiotowy grunt (wydzielone działki) nigdy nie był związany z działalnością gospodarczą (w tym rolniczą), jak również nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. W konsekwencji sprzedając te działki korzysta Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec tego w powyższym zakresie brak jest normatywnych podstaw, aby uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, skoro ww. działki nie były wykorzystywane przez Pana w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług), należy uznać, mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowoadministracyjne, że ich sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (nie był Pan zobowiązany do "odprowadzenia" tego podatku), gdyż brak jest normatywnych podstaw, aby uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.