ITPP2/443-97C/07/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy Ł., przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2007 r. (data wpływu 8 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu rolnego przeznaczonego pod zabudowę - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 października 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży gruntów rolnych przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina w drodze przetargu sprzedaje działkę o łącznej powierzchni 0,2715 ha stanowiącą grunt orny, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego został przeznaczony pod mieszkalnictwo jednorodzinne oraz teren zabudowy usługowej i drobnej wytwórczości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki stanowiących grunt orny, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczony pod mieszkalnictwo jednorodzinne i teren zabudowy usługowej i drobnej wytwórczości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż działki stanowiącej grunt orny przeznaczony pod zabudowę będzie zwolniona od podatku z uwagi na fakt, iż wnioskodawca nie jest podatnikiem i nie prowadzi działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jako argument przemawiający za słusznością swojego stanowiska powołano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/WA 4176/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami w rozumieniu ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy.

Zatem opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będzie dostawa gruntów zabudowanych i gruntów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

W przepisach podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę, nie są również wskazane kryteriów, jakimi należy kierować się przy ocenie danego gruntu. W związku z tym charakter gruntu należy ustalać w oparciu o przepisy prawa miejscowego tj. lokalne przepis zagospodarowania przestrzennego.

Mając na uwadze przeznaczenie działek wskazane przez Gminę Ł. (mieszkalnictwo jednorodzinne, zabudowa usługowa i drobnej wytwórczości) stwierdzić należy, że dostawa działek nie będzie zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dotyczy dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Zgodnie § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2007 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina stosownie do treści art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność, posiada więc jako jednostka zasadniczego podziału terytorialnego osobowość prawną i zdolność do działania we własnym imieniu.

Jednostka samorządu terytorialnego jaką jest gmina może zaciągać zobowiązania, posiada osobowość prawną, przysługuje jej prawo własności oraz inne prawa majątkowe, tak więc posiada ona status podatnika podatku od towarów i usług.

Takie uregulowanie statusu podatkowego Gminy skutkuje tym, że przepisy podatku od towarów i usług winny mieć do niej zastosowanie przez specjalny status podatnika wynikający wprost z ustawy i wydanego na jej podstawie przepisu wykonawczego. Gmina może więc korzystać ze zwolnień bądź mogą jej również dotyczyć przypadki gdy będzie dokonywała czynności podlegających opodatkowaniu mimo realizacji celów statutowych. Statusu podatnika nadanego jednostkom samorządu terytorialnego nie można porównywać do działalności gospodarczej między innymi handlowców i producentów.

Częstotliwość dokonywanej transakcji oraz fakt, iż grunt nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży w niniejszej sprawie nie ma zastosowania. Gmina sprzedaje własny majątek jako podatnik podatku od towarów i usług, a dostawa gruntów dokonana przez podatnika podlega co do zasady opodatkowaniu. Jedynym istotnym elementem w niniejszej sprawie jest przeznaczenie gruntu, a jak wynika z wniosku jest on przeznaczony na cele budowlane.

Podsumowując, w oparciu o zaistniały stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawna należy stwierdzić, że czynność sprzedaży działki stanowiącej grunt orny przeznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednostka samorządu terytorialnego dokonująca dostawy gruntu niezabudowanego działając we własnym imieniu na własną rzecz, na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej jest podatnikiem podatku od towarów i usług i w związku z tym dostawa taka podlega opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń