ITPP2/443-975/08/MD - Moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usługi dozoru mienia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2008 r. (data wpływu 7 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 27 stycznia 2009 r. oraz z dnia 4 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do stosowania szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usługi dozoru mienia, jako usługi głównej, realizowanej łącznie z czynnościami dodatkowymi - jest prawidłowe.

W dniu 16 października 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 27 stycznia 2009 r. oraz z dnia 4 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do stosowania szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usługi dozoru mienia, jako usługi głównej, realizowanej łącznie z czynnościami dodatkowymi.

W przedmiotowym wniosku, oraz pismach stanowiących jego uzupełnienie, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1999 r. i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowe rodzaje jego działalności to:

Wnioskodawca zawarł umowę z kontrahentem o świadczenie usług:

Ww. usługi wykonywane są w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy oraz w innych miejscach ustalonych przez strony. Wynagrodzenie za wymienione usługi ustalone jest w jednorodnej stawce godzinowej, bez dokonywania podziału na rodzaje czynności. Zgodnie z umową, Wnioskodawca wystawia fakturę na koniec każdego miesiąca. Czynności kierowcy są ściśle związane z usługą dozoru. Korzystając z udostępnionego samochodu Wnioskodawca przemieszcza się do miejsc dozoru wyznaczonych przez zleceniodawcę, innych niż jego siedziba. Koszty związane z transportem, czyli paliwo, naprawy, opłaty OC i AC ponosi zleceniodawca.

W związku z powyższym, w piśmie z dnia 4 lutego 2009 r., zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, przy ustalaniu momentu powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z terminem obowiązującym dla usług dozoru.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji usługa dozoru stanowi usługę główną, natomiast pozostałe czynności wymienione w umowie z kontrahentem, które mają ścisły związek z usługą dozoru, wspierają jej wykonanie.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, charakter usłudze złożonej nadaje usługa główna. Wnioskodawca wskazał wyrok ETS z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, w którym stwierdzono, że jeżeli "dwa lub więcej niż dwa świadczenia, lub czynności (...) są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej".

Wnioskodawca prostując - pismem z dnia 4 lutego 2009 r. - swoje stanowisko w sprawie zaznaczył, że usługi kierowcy w opisanej sytuacji nie występują, gdyż jako zleceniobiorca nie ponosi żadnych kosztów związanych z eksploatacją samochodu, nie przewozi towarów ani osób. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż ma prawo skorzystać z 19 ust. 13 pkt 4 celem ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera przede wszystkim art. 19 ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z ust. 1 tego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy, stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy, powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl przepisu art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług dozorowania obiektów, sprawdzania zgodności wywożonych towarów z dokumentami magazynowymi, sprawdzania zabezpieczenia technicznego obiektów zleceniodawcy oraz usługę kierowcy (usługa kierowcy nie jest aktualnie przez Wnioskodawcę wykonywana). Przedmiotowe usługi świadczone są w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy oraz innych miejscach ustalonych przez strony w umowie. Wynagrodzenie za wymienione usługi ustalone jest w jednorodnej stawce godzinowej. Zgodnie z ww. umową, fakturę dokumentującą wykonanie usług Wnioskodawca wystawia na koniec każdego miesiąca.

Z uwagi na kompleksowy charakter czynności wynikających z umowy zawartej przez Wnioskodawcę, które są funkcjonalnie ze sobą związane i których docelowy skutek byłby trudny do zrealizowania, przy założeniu ich odrębności, należy uznać, że są one świadczeniem jednej zasadniczej usług, wspomaganej wykonywaniem niezbędnych czynności dodatkowych.

Świadczenie składające się co najmniej z dwóch czynności, które z ekonomicznego punktu widzenia tworzy jedną całość, nie powinno być w sposób nieuzasadniony dzielone. Należy ustalić zasadnicze cechy transakcji w celu określenia, czy w danym przypadku ma miejsce świadczenie kilku odrębnych usług zasadniczych, czy też jednej takiej usługi. Pojedyncze świadczenie ma miejsce przede wszystkim wtedy, gdy jedną lub więcej czynności uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi głównej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego zrealizowania (wykorzystania) usługi zasadniczej.

Opierając się na wskazanych we wniosku zapisach umowy zawartej przez Wnioskodawcę, a przede wszystkim faktycznym charakterze czynności wykonywanych na rzecz zleceniodawcy (usługi dozorowania obiektów, sprawdzania zgodności wywożonych towarów z dokumentami magazynowymi, sprawdzania zabezpieczenia technicznego obiektów zleceniodawcy) oraz regulacjach ustawy o podatku od towarów i usług, należy potwierdzić Jego stanowisko co zasadności traktowania wykonywanych czynności, jako jednorodnej usługi dozoru mienia. W konsekwencji przy ustalaniu momentu powstania obowiązku podatkowego zastosowanie ma przepis art. 19 ust. 13 pkt 4 tej ustawy, który odracza ten moment m.in. dla usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, do chwili otrzymania przez świadczącego całości lub części zapłaty.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości potraktowania usług kierowcy, jako usług ściśle związanych z usługą dozoru, a tym samym zasadności zastosowania do nich art. 19 ust. 13 pkt 4 ww. ustawy, gdyż usługi te - jak wskazał Wnioskodawca - nie są aktualnie przez niego świadczone i nie wskazano na czym usługi te polegają.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń