ITPP2/443-952a/10/MD - Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na podstawie posiadanych dokumentów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2010 r. (data wpływu 14 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na podstawie posiadanych dokumentów - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na podstawie posiadanych dokumentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest przedsiębiorstwem produkującym konstrukcje, elementy maszyn i podzespołów, wykonanych ze stali węglowej, nierdzewnej oraz aluminium. Prowadzi sprzedaż produkowanych przez siebie towarów na rynku polskim, jednak większość z nich dostarczana jest do kontrahentów posiadających siedzibę za granicą, w tym na terenie Unii Europejskiej.

W związku z tym, że w odniesieniu do transakcji realizowanych w ramach UE, Spółka rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, gromadzi odpowiednie dokumenty pozwalające zastosować 0% stawkę podatku od towarów i usług.

Spółka nie zawarła umów z przewoźnikami - zwykle działają oni na zlecenie Jej kontrahentów. Z uwagi na wielość kontrahentów i współpracujących z nimi firm spedycyjnych, transakcje te dokumentowane są m.in. w następujący sposób. Spółka posiada:

* fakturę dokumentującą sprzedaż,

* specyfikację sprzedawanych towarów,

* list przewozowy CMR, potwierdzający przekazanie przewoźnikowi towarów.

Ponadto przesłany faksem lub drogą elektroniczną dokument CMR, w którym w pozycji 24 (potwierdzenie otrzymania przesyłki) widnieje podpis i pieczątka przewoźnika działającego na zlecenie kontrahenta. Towar sprzedawany przez Spółkę zajmuje cały środek transportu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy posiadane przez Spółkę w opisanym powyżej przypadku dokumenty są wystarczające dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i uprawniają do zastosowania preferencyjnej stawki 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji posiadane dokumenty nie są wystarczające dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W takiej sytuacji spedytor winien wystawić odpowiednie oświadczenie zawierające datę przyjęcia zlecenia transportu, nazwę nadawcy i jego adres, datę doręczenia, numer listu przewozowego lub faktury, której transport dotyczy, wagę, nazwę i adres odbiorcy.

Zdaniem Spółki, takie oświadczenie wraz z posiadanymi przez Spółkę dokumentami byłoby wystarczające dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy i pozwoliłoby zastosować 0% stawkę podatku.

Wskazała, że Jej stanowisko wynika z następujących argumentów:

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem posiadania przez podatnika dokonującego tej dostawy odpowiednich dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy, jeśli łącznie potwierdzają one dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. W celu udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy podatnik powinien posiadać:

* fakturę,

* specyfikację ładunku,

* wydany przez przewoźnika dokument potwierdzający dostarczenie do miejsca ich przeznaczenia poza terytorium polski.

Spółka posiada fakturę dokumentującą dostawę oraz specyfikację ładunku.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, podatnik dokonujący WDT poza fakturą i specyfikacją ładunku obowiązany jest posiadać dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Spółka podniosła, że ustawa nie wskazuje o jakiego rodzaju dokumenty chodzi, a jedynie podkreśla ich funkcję - udowodnienie dostarczenia towarów do kontrahenta poza terytorium Polski.

W ocenie Spółki, list przewozowy, na którym przewoźnik podpisuje się w miejscu przeznaczonym dla odbiorcy ładunku, nie dowodzi jednoznacznie faktu dostarczenia towaru do Jej kontrahenta. Spółka nie jest stroną umowy przewozowej, która miałaby określać dopuszczalność potwierdzenia odbioru towaru przez przewoźnika w zastępstwie kontrahenta. Z punktu widzenia Spółki, podpisanie listu przewozowego przez przewoźnika nie daje pewności dostarczenia ładunku do odbiorcy, na rzecz którego dokonywana jest dostawa.

Wobec tego posiadane przez Spółkę dokumenty (tekst jedn. faktura, specyfikacja ładunku oraz list przewozowy z podpisem przewoźnika) są niewystarczające dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku, jako że nie dowodzą jednoznacznie dostarczenia towarów do kontrahenta poza granice Polski. Spółka stwierdziła, że stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych. Tytułem przykładu wskazała interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 kwietnia 2010 r. nr IBPP3/443-82/10/PH.

W związku z powyższym - w ocenie Spółki - dopiero pozyskanie przez nią oświadczenia przewoźnika potwierdzającego fakt dostarczenia towaru do odbiorcy poza terytorium Polski (na terenie UE), będzie stanowiło dokument wystarczający dla udowodnienia wywiezienia towaru z Polski i zastosowanie preferencyjnej stawki podatku.

Spółka stwierdziła, że dokumenty potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o ile to możliwe, winna posiadać w oryginałach, jednakże jeśli jest to niemożliwe, również ich kopie stanowią dowody dokonania dostawy.

Jej zdaniem, oświadczenie spedytora może być przesłane faksem, bądź w formie elektronicznej, co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tytułem przykładu powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1210/07), w którym sąd wskazał, że "nie ma (...) podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie elektronicznej lub przesłanemu faxem". Podniosła, że analogiczne stanowisko zajął WSA w Warszawie w wyroku z dnia 11 kwietnia 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 155/08) oraz w wyroku z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1009/08). Zdaniem Sądu dopuszczalna jest każda forma np. elektroniczna lub przesłany faks. Musi być jednak uprawdopodobniona autentyczność tych dokumentów. WSA wskazał, że z przepisów regulujących dokumentowanie WDT nie wynika warunek, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę papierową.

Po powołaniu treści art. 42 ust. 11 stwierdziła, że ponieważ ustawa nie wskazuje na żadne cechy dokumentu potwierdzającego odbiór przez kontrahenta towaru uznać należy, że może to być każdy dokument, jeśli tylko potwierdza on taką czynność. Wskazała, że według M. może to być "kopia faktury ze stosowną adnotacją potwierdzającą otrzymanie towarów przez nabywcę, jak również jakikolwiek inny dokument potwierdzający w sposób precyzyjny i niebudzący wątpliwości, że towar został otrzymany na terytorium innego państwa członkowskiego".

Podkreśliła. że dowody te nie są rozwiązaniem alternatywnym dla wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy, a jedynie mają je uzupełnić, na wypadek gdyby te nie były jednoznaczne.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty Spółka stwierdziła, że w przypadku, gdy nie posiada listu przewozowego z podpisem odbiorcy towarów, potwierdzającego ich dostarczenie, może udowodnić dostarczenie towaru posiadając oświadczenie przewoźnika. Oświadczenie takie powinno zawierać essentialia negotii umowy przewozu, jak również wskazać, że towar został dostarczony do odbiorcy, poza terytorium Polski.

Dokumenty potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy może posiadać zarówno w oryginale, jak też w formie elektronicznej. Przewoźnik, bądź kontrahent może je również dostarczyć przesyłając faksem. Na wypadek gdyby uzyskanie od przewoźnika, czy kontrahenta takiego dokumentu okazało się niemożliwe, Spółka może - w celu udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - posiłkować się innymi dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 (ust. 6 ww. artykułu).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Stosownie do ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Z powyższych uregulowań wynika, że prawo podatnika do zastosowania do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa UE. Istotą powołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w odniesieniu do transakcji realizowanych w ramach UE, Spółka rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, gromadząc następujące dokumenty:

* fakturę dokumentującą sprzedaż,

* specyfikację sprzedawanych towarów,

* list przewozowy CMR, potwierdzający przekazanie przewoźnikowi towarów.

Ponadto posiada przesłany faksem lub drogą elektroniczną dokument CMR, w którym w pozycji 24 (potwierdzenie otrzymania przesyłki) widnieje podpis i pieczątka przewoźnika działającego na zlecenie kontrahenta. Sprzedawany przez Spółkę towar zajmuje cały środek transportu przewoźnika.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą prawa do zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na podstawie posiadanych dokumentów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim treść art. 42 ust. 3 w zw. z ust. 11 ustawy, należy stwierdzić, że dokumenty, którymi Spółka dysponuje w związku ze zrealizowaną sprzedażą wewnątrzwspólnotową (tekst jedn. faktura, specyfikacja sprzedawanych towarów, list przewozowy CMR, potwierdzający przekazanie towarów przewoźnikowi), nie potwierdzają jednoznacznie przemieszczenia towaru do innego kraju Unii Europejskiej. Zatem za słuszne - dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku - uznać należy stanowisko Spółki, dotyczące konieczności ich uzupełnienia dokumentacją dodatkową. Żadna z regulacji nie wyklucza w tym zakresie możliwości zastosowania oświadczenia wystawionego przez przewoźnika, który działa na zlecenie nabywcy wewnątrzwspólnotowego. Ustawa podaje bowiem w art. 42 ust. 11 tylko przykładowy katalog dokumentów, poprzez użycie zwrotu "w szczególności". Wobec tego do takich dokumentów - w ocenie tut. organu - zaliczyć można oświadczenia sporządzone przez spedytora - w przypadku wypracowania przez zainteresowane strony takiego trybu potwierdzania dostarczenia towarów.

Zatem do momentu uzyskania ww. dokumentu, Spółka nie ma prawa do zastosowania 0% stawki podatku w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, będącej przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Ponadto zauważyć należy, iż powołane wyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów określonych w art. 42 ust. 11 ustawy. Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była jego autentyczność. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej, czy faksem.

Podkreślić należy, że to czy posiadane przez Spółkę dokumenty - w tym oświadczenia wystawione przez przewoźnika - rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może być ocenione jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.