ITPP2/443-952/12/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2012 r. (data wpływu 1 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 12 października 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wpłat na fundusz remontowy - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 12 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wpłat na fundusz remontowy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółdzielnią, w zasobach której znajdują się zarówno spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, jak i użytkowych oraz prawa odrębnych własności takich lokali (tekst jedn.: mieszkalnych i użytkowych). W zasobach Spółdzielni znajduje się również samodzielny, wyodrębniony lokal niemieszkalny - garaż podziemny - w stosunku do którego, na zasadach współwłasności ułamkowej, przysługują poszczególnym osobom wyłączne prawa do korzystania z określonych miejsc postojowych. Spółdzielnia pobiera odpisy na fundusz remontowy od swych członków, właścicieli lokali niebędących członkami oraz osób niebędących członkami Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali. Ww. fundusz utworzony został na mocy art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, który stanowi: "Spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi". Zgromadzone w funduszu środki finansowe przeznaczane są na pokrycie kosztów remontów i konserwacji nieruchomości i urządzeń wspólnych, nie zaś poszczególnych lokali. Podstawą uiszczania odpisów są faktury VAT wystawiane przez Spółdzielnię w cyklach miesięcznych na rzecz zobowiązanych, obejmujące opłaty eksploatacyjne oraz odpisy na ww. fundusz, w części dotyczącej przysługującego danej osobie lokalu mieszkalnego lub użytkowego, w tym także ułamkowego prawa współwłasności w wielostanowiskowym garażu podziemnym.

W związku z powyższym we wniosku zadano następujące pytanie.

Czy faktury wystawiane na poszczególnych zobowiązanych (tekst jedn.: członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, użytkowych lub udziału w samodzielnym lokalu niemieszkalnym - garażu podziemnym), w części dotyczącej odpisów na fundusz remontowy, winny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność dokonywania wpłat odpisów na fundusz remontowy, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym faktury wystawiane na poszczególnych zobowiązanych (tekst jedn.: członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, użytkowych lub udziału w samodzielnym lokalu niemieszkalnym - garażu podziemnym), w części dotyczącej odpisów na fundusz remontowy, nie powinny być opodatkowane. Spółdzielnia, po powołaniu treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 i art. 2 pkt 6, art. 8 ust. 1, art. 19 ust. 1 i ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) wskazała, iż zgodnie z art. 4 ust. 1-2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności. Jak wskazuje natomiast art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, do katalogu opłat obciążających poszczególne kategorie osób wchodzą m.in. koszty związane z eksploatacją i utrzymaniem lokali, nieruchomości wspólnych, nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni. Spółdzielnia podniosła, iż zdaniem "komentatorów" prawa spółdzielczego "biorąc pod uwagę zasadę samodzielności finansowej spółdzielni mieszkaniowej, należy przyjąć, że w skład kosztów eksploatacji i utrzymania nieruchomości wchodziły będą wszystkie koszty usług dostarczanych do nieruchomości (dostawy wody, energii, odbioru ścieków, oczyszczania, itp.), koszty bieżącej konserwacji, napraw i remontów (wraz z kosztami odpowiedniej dokumentacji i odpowiednimi kosztami administracyjnymi, opłatami lub podatkami), koszty utrzymania i konserwacji urządzeń technicznych położonych w obrębie nieruchomości, zieleni i urządzeń małej architektury, konserwacji i oczyszczania dróg, placów i chodników, podatek od nieruchomości, opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów oraz koszty zarządzania nieruchomością (które nie są tożsame ze wszystkimi kosztami funkcjonowania administracji spółdzielni)". Spółdzielnia stwierdziła, iż na tym tle powstała wątpliwość, czy do opłat, o których mowa w powołanym art. 4 ww. ustawy, a zatem i powstania obowiązku podatkowego na mocy art. 19 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, należy zaliczyć także odpisy na fundusz remontowy. Podniosła, iż powyższe wątpliwości wynikają zarówno z podstawy prawnej przedmiotowego świadczenia, jak i jej charakteru. Spółdzielnia zauważyła, iż w świetle powołanego wyżej przepisu art. 4 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, znowelizowanego w 2002 r. od członka będącego właścicielem lokalu, niezależnie od jego obowiązków w zakresie pokrywania kosztów zarządu nieruchomością wspólną, spółdzielnia mogła żądać wpłat na fundusz remontowy, o którym mowa w art. 6 ust. 3. W 2007 r. treść tego przepisu uległa zmianie i usunięto z niej fragment dotyczący wpłat na fundusz remontowy, dokonując jednocześnie zmiany treści art. 6 ust. 3 tej ustawy. Spółdzielnia podniosła, iż aktualnie odpisy na fundusz remontowy pobierane są na podstawie art. 6 ust. 3 cytowanej ustawy, tym samym nie mieszczą się w katalogu opłat, o których mowa w art. 4 tej ustawy. Spółdzielnia stwierdziła, iż abstrahując od faktu odmiennego nazewnictwa tego rodzaju świadczenia, podstawą jego pobierania jest inna norma prawna. W związku z powyższym, zdaniem Spółdzielni obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, nie dotyczy odpisów na fundusz remontowy. Wskazała, iż należy zastanowić się, czy dokonywane przez członków Spółdzielni i inne podmioty, wpłaty na fundusz remontowy nie wypełniają przesłanek określonych w art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług jako "zaliczki" lub "przedpłaty". Stwierdziła, iż ze względu na brak definicji zaliczki i przedpłaty, w celu dookreślenia ww. pojęć należy posłużyć się definicją ze Słownika języka polskiego (PWN), zgodnie z którą: zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Podniosła, iż zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Przez przedpłatę należy zaś rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Spółdzielnia zauważyła, iż stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności, muszą być powiązane z konkretną transakcją. Zgodnie ze specyfiką funduszu remontowego, wpłaty środków pieniężnych na fundusz remontowy nie są związane z nabyciem określonego towaru lub usługi. Przyszłe świadczenie (dostawa) nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określone - nieznany jest przedmiot sprzedaży, rodzaj usługi, ilość zamówionego towaru, jak i cena usługi lub towaru. Spółdzielnia uważa, że wpłaty na fundusz remontowy nie stanowią zaliczki ani przedpłaty, bowiem Spółdzielnia nie dokonuje dostawy towarów ani świadczenia usług, w związku z powyższym art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania w tej sytuacji. Powyższe wnioski per analogiam potwierdzają m.in. interpretacje indywidualne nr IBPP4/443-1531/11/AZ z dnia 25 października 2011 r. oraz nr ITPP1/443-41/10/MN z dnia 9 kwietnia 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział jednak opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Natomiast w myśl § 13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.).

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Stosownie do ust. 11 cytowanego artykułu, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Członkowie spółdzielni, którzy oczekują na ustanowienie na ich rzecz spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego albo prawa odrębnej własności lokalu, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów budowy lokali przez wnoszenie wkładów mieszkaniowych lub budowlanych. Od chwili postawienia im lokali do dyspozycji uiszczają oni opłaty określone w ust. 1 albo 2 (art. 4 ust. 3 ustawy).

Właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5 (art. 4 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ww. ustawy, spółdzielnia tworzy fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebedących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług odnosi się do czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni. Muszą być oni właścicielami lokali mieszkalnych lub musi im przysługiwać spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Rodzaje opłat wymienione w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych dotyczą wszelkich opłat. Jednakże przepisy art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz § 13 ust. 1 pkt 16 cyt. wyżej rozporządzenia, wyraźnie wskazują na właścicieli lokali mieszkalnych, członków spółdzielni i osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa lub prawa własności do lokali mieszkalnych.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z nim samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Natomiast w myśl ust. 4 powyższego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ponadto rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) w § 3 pkt 14 określa lokal użytkowy jako pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że samodzielny wyodrębniony lokal niemieszkalny - garaż podziemny - nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym stanowi lokal użytkowy.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia pobiera opłaty na fundusz remontowy od swoich członków, właścicieli niebędących członkami oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, lokali użytkowych lub udział w wyodrębnionym lokalu niemieszkalnym - garażu podziemnym. Ww. fundusz utworzony został na mocy art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Zgromadzone na funduszu środki finansowe przeznaczane są na pokrycie kosztów remontów i konserwacji nieruchomości i urządzeń wspólnych, nie zaś poszczególnych lokali. Podstawą uiszczania opłat są miesięczne faktury VAT wystawiane przez Spółdzielnię na rzecz zobowiązanych, obejmujące opłaty eksploatacyjne oraz wpłaty na ww. fundusz, w części dotyczącej przysługującego danej osobie lokalu mieszkalnego lub użytkowego, w tym także ułamkowego prawa współwłasności w wielostanowiskowym garażu podziemnym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że czynności, za które pobierane są opłaty na fundusz remontowy zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 w związku z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych - wbrew twierdzeniu Spółdzielni - mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Należy jednak wskazać, że czynności, za które pobierane są przez Spółdzielnię wpłaty na ww. fundusz w części dotyczącej lokali mieszkalnych korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., natomiast w części dotyczącej lokali użytkowych, w tym także udziału w lokalu niemieszkalnym - garażu podziemnym - podlegają opodatkowaniu stawką 23% podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Końcowo należy wskazać, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego, gdyż w tym zakresie nie zadano pytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.