ITPP2/443-918/13/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - ¬przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.), uzupełnionym w dniu 20 listopada 2013 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego - jest prawidłowe.

W dniu 2 września 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 20 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu niezabudowanego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 14 grudnia 2004 r. Spółka nabyła w trybie art. 113 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe, m.in. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, na którą składają się 2 działki o nr... i.... Na działkach tych w księdze wieczystej ujawniono budynek świetlicy z częścią administracyjną i budynek kuchni. Stan techniczny obiektów budowlanych nie pozwala na ich użytkowanie i kwalifikują się jedynie do wyburzenia. Spółka nie poniosła nakładów na ich ulepszenie. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje, że na ww. działkach powstanie zabudowa rekreacji indywidualnej, boisko sportowe, parking, ośrodek rekreacyjno-szkoleniowy i plaża. Spółka zamierza sprzedać ww. nieruchomość kontrahentowi, który jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako sposób korzystania z działki nr... w księdze wieczystej podano "teren zabudowy innej", na którą składają się ww. obiekty budowlane z zawalonymi dachami i stąd w myśl art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) nie stanowią one budynków, ani budowli. Nie były one wynajmowane, ani dzierżawione i nadają się tylko do rozbiórki. Spółka nie wystąpiła jeszcze o wydanie decyzji o rozbiórce. Jako sposób korzystania z działki nr... podano "tereny zielone" i nie ujawniono na niej w księdze wieczystej jakichkolwiek budynków lub budowli. Spółka nie posiada decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego ww. działek, jako nieruchomości faktycznie niezabudowanych, które według planu miejscowego zagospodarowania przeznaczono są pod zabudowę, należy w całości opodatkować stawką podatku w wysokości 23%, czy uwzględniając fakt, że są na nich posadowione budynki sprzedaż tę potraktować jako zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa transakcja powinna być w całości opodatkowana 23% stawką podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 pkt 3 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 14 grudnia 2004 r. Spółka nabyła, w trybie art. 113 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe, m.in. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości zbudowanej budynkiem świetlicy z częścią administracyjną i budynkiem kuchni (działka nr... oraz niezabudowanej (działka nr...). Przedmiotowe obiekty budowlane kwalifikują się do wyburzenia. Nie stanowią budynków, ani budowli w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego. Spółka nie wystąpiła jeszcze o wydanie decyzji w sprawie rozbiórki tych obiektów. Z miejscowy planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że na działkach tych powstanie zabudowa rekreacji indywidualnej, boisko sportowe, parking, ośrodek rekreacyjno-szkoleniowy i plaża. Spółka nie posiada decyzji o warunkach zabudowy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro naniesienia na przedmiotowym gruncie nie stanowią budynków w rozumieniu ustawy Prawa budowlanego, to przedmiotem planowanej dostawy nie będzie prawo użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych. Wobec tego, że przedmiotem tej transakcji nie będzie prawo użytkowania wieczystego gruntów przeznaczonych na cele rolnicze dostawa ta podlegać będzie - zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy - opodatkowaniu stawką 23%.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym niniejszej interpretacji udzielono przy założeniu, że obiekty, o którym mowa we wniosku, nie stanowią budynków w rozumieniu ww. ustawy - Prawo budowlane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.