ITPP2/443-905/09/12-S/PS - Określenie stawki VAT obowiązującej przy dostawie sprzętu pożarniczego na rzecz gminy.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 18 kwietnia 2012 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-905/09/12-S/PS Określenie stawki VAT obowiązującej przy dostawie sprzętu pożarniczego na rzecz gminy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2011 r. sygn. akt I FSK 1285/10 (data wpływu wyroku 16 marca 2012 r.) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 27 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 259/10 (data wpływu prawomocnego wyroku 23 marca 2012 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 29 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy dostawie sprzętu pożarniczego na rzecz Gminy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy dostawie sprzętu pożarniczego na rzecz Gminy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza kupić samochód specjalistyczny dla działającej na Jej terenie jednostki OSP, który będzie wykorzystywany na cele ochrony przeciwpożarowej. W związku z tym złożono wniosek o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. Zakup samochodu sfinansowany zostanie w całości ze środków Gminy oraz dotacji z UE (nie przewiduje się współfinansowania ze środków ZG OSP RP). Po zrealizowaniu projektu Wójt Gminy wyda decyzję o przekazaniu samochodu jednostce OSP, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak stawka podatku powinna być zastosowana przy sprzedaży sprzętu pożarniczego na rzecz Gminy, która jest płatnikiem, jeżeli faktycznym odbiorcą sprzętu będzie jednostka OSP, czy powinna być to stawka 7%, czy 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup sprzętu dla OSP jest wykonywany w ramach zadań własnych Gminy. Z treści art. 29 i 32 ustawy o ochronie przeciwpożarowej wynika, iż koszty funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, koszty ich wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienie gotowości, pokrywane są z budżetu jednostki samorządu terytorialnego. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku dostawy samochodu specjalistycznego, przeznaczonego na cele ochrony przeciwpożarowej i kupowanego dla jednostki OSP przez Gminę, stawka podatku od towarów i usług na fakturze oraz w wybranej ofercie powinna wynosić 7%, jeśli odbiorcą sprzętu będzie wskazana jednostka OSP (protokół zdawczo-odbiorczy), a Gmina będzie tylko płatnikiem.

W interpretacji indywidualnej z dnia 13 stycznia 2010 r. znak ITPP2/443-905/09/PS oceniono stanowisko Gminy jako nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Gmina złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem z dnia 27 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 259/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, podzielając stanowisko Gminy, uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wydanego wyroku WSA stwierdził, że stanowisko zajęte przez organ podatkowy narusza prawo materialne. Niedopuszczalne jest bowiem odrywanie wykładni art. 41 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług od przepisów art. 29 i art. 32 ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Sąd podniósł, że przepisy ustawy o ochronie przeciwpożarowej określają, że ciężar finansowania działalności jednostek ochrony przeciwpożarowej ochotniczych straży pożarnych spoczywa na samorządzie gminnym. Skoro z ww. ustawy wynika jakie jednostki organizacyjne są jednostkami ochrony przeciwpożarowej i kto ponosi koszty ich funkcjonowania, nie można, jak to uczynił organ podatkowy, dokonywać wykładni przepisu art. 41 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług jedynie w oparciu o wykładnię językową i niepełną (z pominięciem art. 29 i art. 32 ustawy o ochronie przeciwpożarowej) wykładnię systemową. Dokonana przez organ podatkowy wykładnia doprowadza do sprzeczności w systemie prawa podatkowego, polegającą na tym, iż ignoruje się obligatoryjne nakazy finansowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, wynikające z ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Zdaniem Sądu, postulat ścisłego trzymania się wykładni językowej uniemożliwiłby realizację dostaw na cele ochrony przeciwpożarowej. Przy proponowanej wykładni niemożliwe byłoby w niektórych przypadkach realizowanie celów ww. ustawy z przyczyn podatkowych. Sąd zauważył, że powyższe stanowisko było już prezentowane w orzecznictwie sądowym, w wyrokach NSA z dnia 28 października 2008 r., sygn. akt I FSK 1322/07; WSA w Gliwicach z dnia 9 maja 2007 r., sygn. akt III SA/Gl 568/07. Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Skarżącą jest zasadne.

Nie zgadzając się z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie w skardze kasacyjnej z dnia 28 lipca 2010 r. tut. organ podatkowy zakwestionował stanowisko Sądu pierwszej instancji.

W wydanym w dniu 20 grudnia 2011 r. wyroku sygn. akt I FSK 1285/10 Naczelny Sąd Administracyjny, podzielając argumentację zawartą w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 27 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 259/10, oddalił skargę kasacyjną.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Ustęp 10 cyt. artykułu stanowi, że stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostaw na terytorium kraju towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy, dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej.

W załączniku tym, w poz. 129 pkt 1 wymieniono sprzęt przewozowo-samochodowy: pożarnicze samochody specjalne i specjalistyczne (gaśnicze, rozpoznawcze, drabiny samochodowe, techniczne, chemiczne, ekologiczne, dźwigi i podnośniki, cysterny, sanitarki) oraz fabrycznie wykonane i oznakowane pojazdy straży pożarnej,

Na podstawie art. 41 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, stosowanie obniżonej stawki podatku przy dostawie towarów, o których mowa w tym przepisie, jest uzależnione od spełnienia łącznie następujących warunków:

* towar będący przedmiotem dostawy musi być wymieniony w poz. 129-134 załącznika do ustawy,

* dostawa jest dokonana na terytorium kraju dla jednostek ochrony przeciwpożarowej,

* towary będące przedmiotem dostawy są przeznaczone na cele ochrony przeciwpożarowej.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380 z późn. zm.), jednostkami ochrony przeciwpożarowej są:

1.

jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej;

1a) jednostki organizacyjne Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej;

2.

zakładowa straż pożarna;

3.

zakładowa służba ratownicza;

4.

gminna zawodowa straż pożarna;

4a) powiatowa (miejska) zawodowa straż pożarna;

5.

terenowa służba ratownicza;

6.

ochotnicza straż pożarna;

7.

związek ochotniczych straży pożarnych;

8.

inne jednostki ratownicze.

Jak stanowi art. 29 ww. ustawy, koszty funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej pokrywane są z:

1.

budżetu państwa,

2.

budżetów jednostek samorządu terytorialnego,

3.

dochodów instytucji ubezpieczeniowych, ubezpieczających osoby prawne i fizyczne,

4.

środków własnych podmiotów, o których mowa w art. 17, które uzyskały zgodę ministra właściwego do spraw wewnętrznych na utworzenie jednostki ochrony przeciwpożarowej.

W myśl art. 32 ust. 1 cyt. ustawy, koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8, ponoszą podmioty tworzące te jednostki.

Stosownie do art. 32 ust. 2 powołanej ustawy, koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina planuje nabyć samochód specjalistyczny, który następnie przekaże, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, na rzecz jednostki OSP.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów, stwierdzić należy, iż dostawa przedmiotowego samochodu specjalistycznego przeznaczonego dla jednostki OSP do dnia 31 grudnia 2010 r. podlegała opodatkowaniu 7% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie wskazać należy, że od dnia 1 stycznia 2011 r. dostawa samochodu specjalistycznego przeznaczonego dla jednostki OSP podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 2 w związku art. 146a pkt 2 ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl