ITPP2/443-900/11/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania usług polegających na pośrednictwie w wymianie walut - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania usług polegających na pośrednictwie w wymianie walut.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na obrocie walutami obcymi za pośrednictwem portalu internetowego. Powyższą działalność będzie realizowała poprzez:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak ustalić podstawę opodatkowania, na potrzeby podatku od towarów i usług, w obrocie walutami obcymi w przedstawionym wyżej stanie faktycznym, tj.:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku pośrednictwa w sprzedaży walut obcych, z którego czerpie korzyści w postaci prowizji, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, są pomniejszone o kwotę podatku kwoty prowizji pobranych od obu stron transakcji, bądź od jednej strony transakcji, jeśli jej drugą stroną jest Spółka, która zawiera ją we własnym imieniu i na własny rachunek.

Natomiast w przypadku zakupu/sprzedaży walut przez Spółkę we własnym imieniu i na własny rachunek, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w danym okresie rozliczeniowym, w świetle art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, stanowi pomniejszony o kwotę podatku ogólny dodatni wynik na wszystkich transakcjach wymiany walut obcych osiągnięty w danym okresie rozliczeniowym, który należy obliczyć jako nadwyżkę sumy sprzedaży wszystkich walut obcych nad sumą zakupów wszystkich walut obcych. W przeciwnym razie, tj. gdy ogólny wynik będzie ujemny, tj. suma zakupów wszystkich walut obcych jest wyższa niż suma sprzedaży wszystkich walut obcych, to różnica pomiędzy tymi wartościami nie powinna być wykazywana (tj. podstawa opodatkowania z tytułu obrotu wszystkimi walutami obcymi w danym okresie rozliczeniowym będzie miała wartość 0). W następnym okresie rozliczeniowym, w ocenie Spółki, należy konsekwentnie stosować powyższy schemat z uwzględnieniem transakcji dokonanych tylko w tym następnym okresie rozliczeniowym.

Spółka wskazała, iż w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Natomiast zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do owego zastrzeżenia, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Spółka podkreśliła, iż przyjęta w Polsce definicja podstawy opodatkowania (określona w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT) jest zbieżna z regulacjami artykułu 11 część A ust. 1 lit. a) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145, s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym na terytorium kraju podstawę opodatkowania stanowi, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż wymienione w punktach (b), (c) i (d) poniżej - wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu tych czynności, włączając subwencje bezpośrednio związane z ich ceną.

Podobne regulacje zawarte zostały też w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z tym przepisem, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Spółka przywołała wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie C-172/96 Commissioners of Customs Excise przeciwko First National Bank of Chicago (Wielka Brytania). Zgodnie z tym wyrokiem, art. 11 część A ust. 1 lit. a) Szóstej Dyrektywy (art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE) należy interpretować w ten sposób, że w transakcjach wymiany dewiz, za które nie zostały naliczone żadne opłaty ani prowizje w odniesieniu do określonych transakcji, podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie.

Odnosząc tezy zawarte w wyroku TSUE do sytuacji przedstawionej we wniosku, w ocenie Spółki, różnica pomiędzy ceną kupna a ceną sprzedaży walut obcych jest jedynym odpowiednikiem ceny, jaką Spółka uzyskałaby, gdyby miała zawrzeć w tej samej chwili i na takich samych warunkach dwie odpowiadające sobie transakcje kupna i sprzedaży tych samych kwot w tym samych walutach. W przypadku świadczenia usług wymiany walut nie powinna bowiem podlegać doliczeniu do podstawy opodatkowania ta część kwoty należnej (w rozumieniu prawa cywilnego) z tytułu sprzedaży walut, która stanowi równowartość ceny ich nabycia przez Spółkę. Obrotem (podstawą opodatkowania) z tytułu świadczenia tego rodzaju usług powinna być zatem wyłącznie kwota rzeczywistego wynagrodzenia za wyświadczoną usługę, tj. ogólny wynik uzyskany na zawieranych transakcjach w danym okresie rozliczeniowym pomniejszony o kwotę podatku.

Zdaniem Spółki, prawidłowa wykładnia art. 29 ust. 1 oraz art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług powinna prowadzić do wniosku, że wynagrodzeniem Spółki z tytułu transakcji polegających na kupnie i sprzedaży walut obcych i w konsekwencji podstawą opodatkowania VAT jest kwota wyniku finansowego zrealizowanego w danym okresie rozliczeniowym, tj. różnica pomiędzy ceną sprzedaży a ceną nabycia walut w danym okresie. Podstawę opodatkowania takich usług stanowi zatem wyłącznie równowartość tego wyniku pomniejszona o kwotę podatku.

Spółka wskazała, iż teza ta została również przedstawiona m.in. w następujących interpretacjach: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 lipca 2010 r. sygn. ITPP1/443-430/10/KM oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 lutego 2011 r. sygn. IPPP2-443-915/10-2/TZ, z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. IPPP3/443-929/10-2/MPe, z dnia 13 października 2010 r. sygn. IPPP1-443-732/10-2/AS oraz z dnia 15 lipca 2009 r. sygn. IPPP2/443-552/09-2/PW.

Jednocześnie Spółka wskazała na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 481/08), w którym stwierdzono, iż: "Bank powinien w miesięcznych deklaracjach VAT-7 w pozycji 20 wykazywać ogólny dodatni wynik na transakcjach wymiany walut osiągnięty w danym miesiącu". Podobnie wypowiedział się skład Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 21 stycznia 2010 r. (I FSK1847/08): "Uznanie natomiast, że podstawą opodatkowania w odniesieniu do transakcji walutowych stanowi marża spread skutkuje również tym, że za zasadne należy uznać stanowisko Sądu I instancji, że Bank powinien w miesięcznych deklaracjach VAT-7 wykazać ogólny wynik na transakcjach wymiany walut osiągnięty w danym miesiącu."

Natomiast w odniesieniu do wynagrodzenia Spółki otrzymywanego w postaci prowizji stanowiącej określony procent transakcji pobieranej od ich stron/strony, zastosowanie znajdzie również art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy. Stosownie bowiem do tego przepisu, podstawę opodatkowania w przypadku wynagrodzenia pobieranego w postaci prowizji będzie stanowiła jej kwota pomniejszona o kwotę podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać jednak należy, iż z dniem 1 kwietnia 2011 r., art. 29 ust. 1 ustawy, na mocy art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 18 marca 2011 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) uzyskał brzmienie: podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.