ITPP2/443-893/13/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2013 r. (data wpływu 27 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 29 października 2013 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania transakcji nabycia towarów od kontrahenta norweskiego za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów - jest prawidłowe,

* obowiązku wykazania transakcji w informacji podsumowującej - jest nieprawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 29 października 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji nabycia towarów od kontrahenta norweskiego za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, obowiązku wykazania jej w informacji podsumowującej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą od 2007 r., jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym również dla potrzeb nabyć i dostaw wewnątrzwspólnotowych.

Działalność operacyjna Spółki koncentruje się na sprzedaży usług w zakresie kompleksowego stolarskiego wyposażania wnętrz (w tym izolacji i szalunków blaszanych) na nowych oraz przebudowywanych jednostek pływających.

W 2010 r. i 2011 r. dokonała transakcji kupna materiałów na potrzeby zawartych kontraktów (miejsce świadczenia usług - Polska). Przedmiotem zakupu były materiały budowlane oraz części wyposażenia stolarskiego. Materiały zostały wykorzystane na potrzeby usług:

* opodatkowanych stawką 0% - usługi polegające na remoncie, przebudowie, konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 oraz ich części składowych - art. 83 ust. 1 pkt 15 ustawy;

* opodatkowanych stawką podstawową 22%/23% - usługi wykonane na nowych jednostkach pływających.

Część sprowadzonych do kraju materiałów, mimo że bezpośrednim sprzedającym był kontrahent norweski, dostarczonych było do Polski z krajów należących do Unii Europejskiej.

Kontrahent Spółki jest podatnikiem podatku od towarów i usług w Norwegii, nie jest jednak zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Kierując się zapisami ustawy, w szczególności art. 5, art. 9, art. 20, art. 25, art. 100 ust. 1 pkt 2, Spółka uznała przedmiotowe transakcje za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, ustaliła i ujęła w deklaracji VAT-7 podatek należny, a o wartości transakcji wewnątrzwspólnotowych poinformowała urząd skarbowy deklaracją VAT-UE.

W deklaracji VAT-7, w części "rozliczenia podatku naliczonego", Spółka nie ujęła naliczonego podatku należnego, omyłkowo przyjmując, że skoro dostawca towarów nie jest podatnikiem zarejestrowanym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, takie prawo Spółce nie przysługuje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

* Czy opisane transakcje stanowią wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

* Czy naliczony podatek należny od przedmiotowych transakcji, gdzie:

* dostawca towarów jest podatnikiem podatku od towarów i usług, ale nie jest zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (WNT, WDT);

* nabywane przez Spółkę towary służą działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od wartości dodanej,

stanowi podatek naliczony do odliczenia zgodnie z zapisem art. 86 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawy od kontrahenta norweskiego rodziły obowiązek naliczenia i ujęcia w deklaracji VAT-7 podatku należnego z tytułu WNT oraz złożenia informacji podsumowującej VAT-UE.

Spółka wskazała, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Czynność ta podlega opodatkowaniu niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Stwierdziła, że pojęcie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zdefiniowane zostało w art. 9 ustawy. Rozumie się przez nie nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Warunkiem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest to, aby nabywcą towarów był podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary miały służyć działalności gospodarczej podatnika.

W opinii Spółki, warunki uznania opisanych transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) zostały spełnione:

* zakupiony towar został przetransportowany z jednego państwa do drugiego państwa, w ramach terytorium Wspólnoty Europejskiej,

* nabywcą towaru był podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy.

Zgodnie z zasadą określoną art. 25 ust. 1 ustawy, WNT uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Spółka wskazała, że, co do zasady, podatek należny (WNT) stanowi jednocześnie podatek naliczony, jeżeli nabyte towary związane są ze sprzedażą opodatkowaną. W deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy podatek "salduje się" do zera. Wyjątki stanowią towary, co do których ustawodawca wprowadził ograniczenia lub wykluczenia w odliczeniu podatku naliczonego (art. 86 ust. 2 pkt 4c ustawy).

Stwierdziła, że aby mówić o "pełnoprawnym" wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, strony transakcji powinny być podatnikami podatku od wartości dodanej oraz podatnikami zarejestrowanymi w systemie VIES (VAT Information Exchange System).

Zdaniem Spółki, brak rejestracji VAT-UE jednej ze stron nie zmienia stanu faktycznego, tzn. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów miało miejsce a zakup towarów dokonany był na potrzeby sprzedaży opodatkowanej. Powinna zatem była ująć w deklaracji VAT-7 podatek należny (WNT), jak i miała prawo do odliczenia (w tej samej kwocie) podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w zakresie uznania transakcji nabycia towarów od kontrahenta norweskiego za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,

* nieprawidłowe - w zakresie obowiązku wykazania transakcji w informacji podsumowującej,

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez terytorium kraju - zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 - zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy - rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów, do których miałyby odpowiednio zastosowanie przepisy art. 45 ust. 1 pkt 9, art. 80, art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, z uwzględnieniem warunków określonych w tych przepisach (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Z przywołanej wyżej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji.

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi ust. 2 pkt 4 lit. c tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4, 6 i 7 - art. 100 ust. 3 ustawy.

Artykuł 100 ust. 8 ustawy stanowi, że informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

Jak wynika z powołanego art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy, w przypadku informacji o dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, powinna ona zawierać m.in. właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Z treści wniosku wynika, że w latach 2010 i 2011 Spółka dokonała transakcji kupna materiałów budowlanych oraz części wyposażenia stolarskiego. Część z nich, mimo że bezpośrednim sprzedającym był kontrahent norweski, dostarczonych było do Polski z krajów należących do Unii Europejskiej. Kontrahent Spółki jest podatnikiem podatku od towarów i usług w Norwegii, nie jest jednak zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że przemieszczenia towarów dokonywane z krajów członkowskich Unii Europejskiej na terytorium Polski - jak słusznie wskazano we wniosku - spełniały przesłanki wynikające z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i tym samym stanowiły dla Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów pomimo braku numeru VAT-UE kontrahenta norweskiego. Nadmienić przy tym należy, że kwestie dotyczące obowiązku rejestracji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych regulują przepisy kraju, z którego dokonywana jest dostawa.

Wbrew jednak stanowisku Spółki, w sytuacji, gdy dokonujący dostawy nie posiadał numeru VAT-UE, transakcji tej nie należało wykazywać w informacji podsumowującej. Przepisy wyraźnie bowiem wskazują, że w informacji podsumowującej wykazuje się wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów od podatników podatku od wartości dodanej zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej. Skoro kontrahent Spółki nie posiada numeru VAT-UE, czyli nie jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, to takiej transakcji nie wykazuje się w składanej do urzędu skarbowego informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach VAT-UE.

Jednocześnie, w zakresie w jakim przedmiotowe towary wykorzystywane są do czynności opodatkowanych, kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy - stanowi kwotę podatku podlegającą odliczeniu. Wobec tego Spółce przysługuje prawo do odliczenia, o ile nie zachodzą okoliczności wyłączające to prawo, wynikające z art. 88 ww. ustawy.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii stawki podatku obowiązującej dla świadczonych przez Spółkę usług, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska, jak również nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/16, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.