ITPP2/443-885/10/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu 26 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 8 listopada 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na terytorium Polski usług na ruchomym majątku rzeczowym, wykonywanych dla kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Szwecji - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 8 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na terytorium Polski usług na ruchomym majątku rzeczowym, wykonywanych dla kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Szwecji.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka mająca siedzibę w Polsce, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce, świadczy usługi na rzecz kontrahenta zagranicznego, tj. podmiotu mającego siedzibę w Szwecji, posługującego się numerem identyfikacyjnym nadanym w Szwecji. Usługa polega na szyciu ubrań przeciwdeszczowych z materiału powierzonego przez kontrahenta zagranicznego. Wytworzone wyroby Spółka wysyła za granicę. Z uwagi na to, że materiał do produkcji wyrobów jest powierzony, faktura opiewa tylko na wartość usługi szycia, którą Spółka traktuje jako usługę na ruchomym majątku rzeczowym, świadczoną przez polskiego podatnika na rzecz zagranicznego podatnika, mającego siedzibę w Szwecji, posługującego się numerem identyfikacyjnym nadanym w Szwecji. W tym przypadku podatek opłaca nabywca usługi, tj. kontrahent szwedzki.

Wystąpiły jednak sytuacje, że wytworzone w ten sam sposób co powyżej wyroby nie opuściły kraju. Faktury za usługę wystawiono na kontrahenta szwedzkiego (z siedzibą w Szwecji), który zlecił Spółce usługę i powierzył materiał, ale towar pozostał w kraju, ponieważ miejsce dostawy wskazane przez zagranicznego kontrahenta, jest w Polsce. Na fakturze zamieszczono dodatkowo informację, z której wynika kto jest odbiorcą tego towaru. W tych przypadkach usługę opodatkowano 22% stawką podatku, gdyż usługę wykonano w kraju i powierzony materiał, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy nie został wywieziony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo zastosowała 22% stawkę podatku za świadczoną usługę dla kontrahenta zagranicznego, jeżeli towary, na których wykonano usługę pozostały w kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo opodatkowała 22% stawką podatku z uwagi na to, że usługa została wykonana w kraju, a towary wytworzone z powierzonych materiałów nie opuściły kraju, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy. Jednocześnie ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera szczegółowego przepisu w stosunku do art. 28b ustawy, która wskazywałaby jak postąpić w podobnym przypadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług, dla określenia miejsca ich opodatkowania i zastosowania odpowiedniej stawki podatku, należy ustalić miejsce ich świadczenia.

Stosownie do art. 28b ust. 1 cyt. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. I tak z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika rozumie się:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy na towarach mają zostać na terytorium kraju wykonane usługi na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia wykonania usługi, z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

Z art. 11 ust. 1 powołanej ustawy wynika, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "usługi na ruchomym majątku rzeczowym", w związku z czym należy zwrot ten interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego. Z założenia wykonywane usługi prowadzą do przekształcenia cech towarów będących ich przedmiotem po to, by nadać im nową postać, zgodnie z zamówieniem zleceniodawcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi na rzecz kontrahenta mającego siedzibę w Szwecji. Usługa polega na szyciu ubrań z materiału powierzonego, które następnie wysyłane są za granicę. Usługę szycia Spółka traktuje jako usługę na ruchomym majątku rzeczowym. Po wykonaniu usługi wyroby czasami nie opuszczają kraju, ponieważ miejsce dostawy wskazane przez zagranicznego kontrahenta jest w Polsce. Również w tych przypadkach Spółka wystawia fakturę za usługę na kontrahenta szwedzkiego. Na fakturze zamieszcza dodatkowo informację, z której wynika kto jest odbiorcą towaru.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, iż w opisanej sytuacji, miejscem świadczenia ww. usług, a tym samym miejscem ich opodatkowania - przy uwzględnieniu treści art. 28b ust. 1 i ust. 2 i art. 28a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - będzie terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę, tj. terytorium Szwecji. Z treści wniosku nie wynika bowiem, żeby usługobiorca posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Jednocześnie należy wskazać, iż na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu powołany przez Spółkę art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, gdyż reguluje on kwestię dotyczącą wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, która w przypadku Spółki świadczącej jedynie usługę nie wystąpiła.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.