ITPP2/443-870/11/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2011 r. (data wpływu 16 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 26 sierpnia 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu polegającego na budowie obiektu (widowni), przeznaczonego do organizacji widowisk plenerowych, będącego przedmiotem oddania w bezpłatne użyczenie - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 26 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu polegającego na budowie obiektu (widowni), przeznaczonego do organizacji widowisk plenerowych, będącego przedmiotem oddania w bezpłatne użyczenie.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto, w ramach projektu unijnego, wybudowało obiekt (widownię), przeznaczony do organizacji widowisk plenerowych. W związku z tym podpisało oświadczenie, że:

* stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma możliwości odzyskania poniesionego podatku od towarów i usług,

* projekt nie jest wykorzystywany na cele działalności opodatkowanej,

* zobowiązuje się do zwrotu zrefundowanej, w ramach projektu, części poniesionego podatku od towarów i usług, jeżeli zaistnieją przesłanki umożliwiające odzyskanie podatku (tu wskazano art. 91 ust. 7 ww. ustawy), w tym jeżeli projekt zostanie wykorzystany przez Miasto na cele działalności opodatkowanej tym podatkiem.

Miasto nie dokonywało odliczeń podatku naliczonego, jak również nie dokonywało sprzedaży w związku z przedmiotowym projektem.

Obiekt (widownia) został oddany w bezpłatne użyczenie jednostce - instytucji kultury (która ma osobowość prawną i jest odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług). Jednostka ta będzie pobierała opłaty za bilety wstępu na organizowane na terenie obiektu imprezy.

Inwestycja, o której mowa we wniosku, została rozpoczęta przez Miasto z zamiarem przekazania obiektu (widowni) w nieodpłatne użyczenie Miejskiemu Domowi Kultury. Decyzja o zamiarze przekazania została zawarta we wniosku o dofinansowanie projektu oraz w studium wykonalności (aneks nr 1 z dnia 8 października 2010 r. do wniosku o dofinansowanie projektu). Pierwotny "montaż finansowy" wniosku o dofinansowanie inwestycji zakładał poziom dofinansowania w wysokości 75%. Po opublikowaniu wyników Komisji oceny projektów, dofinansowanie przyznano na poziomie 57,96%. Uległo ono zmniejszeniu po rozstrzygnięciu przetargu na wykonawstwo, gdyż koszty inwestycji były znacznie wyższe niż oszacowano we wniosku. W związku z tym Miasto zdecydowało się na wprowadzenie pomocy publicznej do projektu (ww. aneks nr 1). Fakt ten nie wiąże się ze sprzedażą opodatkowaną prowadzoną przez Miasto na żadnym etapie realizacji inwestycji, ponieważ cała inwestycja zostanie przekazana w nieodpłatne użyczenie MDK.

Realizacja inwestycji została podzielona na II etapy, z których pierwszy obejmuje budowę widowni stałej oraz zakup telebimu i sceny, natomiast drugi dotyczy zakupu widowni mobilnej. Zakończenie realizacji projektu zostało przewidziane na II kwartał 2014 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania sprowadzające się do treści:

Zdaniem Wnioskodawcy, oddanie ww. obiektu w bezpłatne użyczenie na rzecz instytucji kultury, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowane jest odpłatne świadczenie usług. Miasto wskazało, że skoro obiekt został oddany w bezpłatne użyczenie, stanowiące typowe nieodpłatne świadczenie usług, to czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż zasadą jest opodatkowanie wyłącznie płatnego świadczenia usług. Nawiązując do art. 86 ust. 1 ww. ustawy, Miasto wskazało, iż z tytułu realizacji ww. projektu, nie mogło odliczyć podatku od towarów i usług, bowiem poniesiony koszt tego podatku nie dotyczył czynności opodatkowanej. Miastu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ obiekt (widownię) oddało bezpłatnie, więc projekt nie został wykorzystany na cele działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wcześniej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które w przypadku dostawy towarów zostały zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy, a w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. A zatem świadczenie usług w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa - nieodpłatnie - daje podstawę do traktowania tych usług jako niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o zapisy art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W art. 6 ust. 1 tej ustawy wskazano, iż do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy z dnia 8 marca 1990 r., zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Z powyższego przepisu wynika, że użyczenie jest nieodpłatnym oddaniem rzeczy do używania.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Powyższy przepis wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Miasto, w ramach projektu unijnego, wybudowało obiekt (widownię), przeznaczony do organizacji widowisk plenerowych. W związku z przedmiotowym projektem, Miasto nie dokonywało odliczeń podatku naliczonego. Obiekt (widownia) został oddany w bezpłatne użyczenie Miejskiemu Domowi Kultury, który będzie pobierał opłaty za bilety wstępu na imprezy organizowane na terenie obiektu. Inwestycja, o której mowa we wniosku, została rozpoczęta przez Miasto z zamiarem przekazania obiektu (widowni) w nieodpłatne użyczenie na rzecz ww. instytucji kultury. Decyzja o zamiarze dokonania przekazania w tej formie, została zawarta we wniosku o dofinansowanie projektu oraz w studium wykonalności.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy zauważyć, iż czynność przekazania na rzecz instytucji kultury w nieodpłatne użyczenie widowni służącej do organizacji widowisk plenerowych, wybudowanej w trakcie realizacji przez Miasto opisanego projektu unijnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na to, iż nie znajduje w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Treść wniosku wskazuje bowiem, że nieodpłatne przekazanie inwestycji dokonane jest w związku z prowadzoną przez Miasto działalnością.

W efekcie, z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Miastu nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związaną z realizacją ww. projektu, ponieważ wydatki poniesione na budowę widowni będą służyły czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pomimo, że w niniejszej interpretacji potwierdzono stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania czynności przekazania widowni w nieodpłatne użyczenie, za niepodlegającą opodatkowaniu, a w związku z tym - braku prawa do odliczenia podatku naliczonego, to w świetle powołanego art. 8 ust. 2 ww. ustawy, trudno zgodzić się ze stanowiskiem Miasta, iż zasadą jest opodatkowanie wyłącznie odpłatnego świadczenia usług. Wobec powyższego, oceniając stanowisko całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.