ITPP2/443-858/10/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2010 r. (data wpływu 17 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 29 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podatnikiem VATUE. Prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje importu towarów handlowych z Japonii. Towar zostaje dopuszczony do obrotu na terytorium Unii Europejskiej. Odprawa celna dokonywana jest w Niemczech przez przedstawiciela fiskalnego, który obciąża Spółkę za transport towarów i pobiera prowizję za dokonanie odprawy celnej. Przedstawiciel działa jako pośrednik w imieniu i na rzecz Spółki, nie nabywa przedmiotowych towarów. Zgłoszenie celne towaru oraz uiszczenie należności celnych ma miejsce w Niemczech. Po dopuszczeniu do obrotu na terytorium Unii Europejskiej w Niemczech, towar transportowany jest do Polski. Kosztem należności celnych przedstawiciel fiskalny obciąża Spółkę poprzez ujęcie na fakturze sprzedaży za swoją usługę. Tak samo jak przedstawiciel, Spółka podała numer, pod którym zarejestrowana jest na potrzeby podatku od wartości dodanej. Pośrednik zastosował procedurę dopuszczenia do obrotu z jednoczesnym wywozem towaru poza obszar podatkowy Niemiec. W świetle art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, zastosowanie ww. procedury nadaje towarowi status towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a przede wszystkim po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno-podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej. Dostawa towaru do innego państwa członkowskiego, w tym przypadku Polski, odprawionego wg tej procedury korzystała ze zwolnienia od podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki dodatkowe, którymi przedstawiciel fiskalny obciąża podmiot polski, jak koszt transportu, prowizja za dokonaną odprawę celną (za wyjątkiem cła i podatków) wchodzą w podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 31 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w omawianym przypadku wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest bezpośrednio związane z importem towaru z kraju trzeciego. W przypadku przemieszczenia do Polski towarów handlowych odprawionych w innym kraju Unii, podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 31 ust. 5 powołanej ustawy. Spółka stwierdziła, że oznacza to, iż wydatki, którymi obciąża podatnika przedstawiciel fiskalny, tj. koszty transportu, prowizje za dokonaną odprawę celną, z wyjątkiem podatków i cła, nie wchodzą do podstawy opodatkowania WNT, gdyż nie są pobierane przez dostawcę towarów. Do ww. podstawy należy włączyć cło uiszczone w Niemczech w związku z importem towarów. Z kolei wszystkie koszty uboczne pobierane przez przedstawiciela fiskalnego, nie będą powiększały tej podstawy. Podsumowując Spółka wskazała, że uważa, iż przy określeniu podstawy opodatkowania dla WNT, ze względu na jego bezpośredni związek z importem, należy uwzględnić cenę zakupu należną dostawcy z kraju trzeciego, powiększoną o cło wykazane na fakturze od przedstawiciela fiskalnego w Niemczech.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z treści art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), wynika, że przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z brzmieniem art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Z treści ust. 2 powołanego wyżej artykułu wynika, że podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, przy ustaleniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do ust. 5 tegoż artykułu, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka, jako podatnik podatku od towarów i usług oraz podatnik VATUE, prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje importu towarów handlowych z Japonii. Odprawa celna dokonywana jest w Niemczech przez przedstawiciela fiskalnego, który obciąża Spółkę za transport towarów i pobiera prowizję za dokonanie odprawy celnej. Dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec towar transportowany jest do Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że przemieszczenie na terytorium Polski przedmiotowego towaru, uprzednio dopuszczonego do obrotu z terytorium Niemiec, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ustawy. Zatem podstawą opodatkowania ww. wewnątrzwspólnotowego nabycia - zgodnie z art. 31 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług - jest cena nabycia towarów od kontrahenta z Japonii powiększona o wartość cła zapłaconego w Niemczech z tytułu importu. Podstawa opodatkowania nie obejmie kosztów transportu oraz prowizji za dokonanie odprawy celnej, gdyż opłaty te nie były pobierane przez dostawcę towarów, lecz przez przedstawiciela fiskalnego Spółki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.