ITPP2/443-837a/10/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2010 r. (data wpływu 12 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 9 listopada 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży towarów znajdujących się w składzie celnym na rzecz podmiotów z Unii Europejskiej i sposobu wykazania jej w deklaracji podatkowej - jest prawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 9 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży towarów znajdujących się w składzie celnym na rzecz podmiotów z Unii Europejskiej i sposobu wykazania jej w deklaracji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje sprzedaży towarów pochodzenia pozaunijnego (z Chin), ze składu celnego położonego w Polsce, zarówno do krajów unijnych, jak i pozaunijnych. Sprzedawane towary nie są przed tą sprzedażą dopuszczane do obrotu na terenie Polski. Wystawiana jest faktura sprzedaży, a Urząd Celny potwierdza wywóz towarów ze składu celnego dokumentem T-1, dokument przekazywany do ostatecznej odprawy celne w urzędzie wewnątrz Unii Europejskiej. W tym przypadku nie powstaje dług celny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż towarów ze składu celnego do krajów unijnych podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym, czy Spółka zobowiązana jest wykazywać te transakcje w deklaracji VAT-7.

Wnioskodawca wskazał, że z przepisu art. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż przez terytoriom kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli chodzi o pojęcie "terytorium Rzeczypospolitej Polskiej" w ustawie nie zostało zdefiniowane to pojęcie. W tej sytuacji należy posiłkować się innymi ustawami określającymi je w sposób szczegółowy. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej, granicą państwową jest powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną, oddzielającą terytorium państwa polskiego od terytoriów innych państw i od morza pełnego, natomiast zgodnie z art. 6 ww. ustawy, Rzeczypospolita Polska wykonuje swoje zwierzchnictwo nad terytorium lądowym oraz wnętrzem ziemi znajdującym się pod nim, morskimi wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym oraz dnem i wnętrzem ziemi znajdującymi się pod nimi, a także w przestrzeni powietrznej znajdującej się nad terytorium lądowym, morskimi wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym. Wobec braku w ustawie szczególnych unormowań skład celny położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest na potrzeby tej ustawy traktowany jako terytorium kraju.

Skład celny jest instytucją stanowiącą jeden z elementów wspólnotowej procedury celnej. Zgodnie z art. 98 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (odpowiednio art. 102 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - K.cel.), składem celnym jest każde miejsce uznane przez organy celne i podlegające ich kontroli, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami. Jak wynika z treści art. 99 ww. rozporządzenia, procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie celnym: towarów niewspólnotowych, które w czasie tego składowania nie podlegają należnościom celnym przywozowym, ani środkom polityki handlowej; towarów wspólnotowych, którym odrębne przepisy wspólnotowe dają możliwość korzystania, w związku z ich umieszczeniem w składzie celnym, ze środków zwykle stosowanych przy wywozie tego rodzaju towarów. Przywóz towarów z krajów trzecich do składu celnego znajdującego się na terytorium Polski, pomimo tego, iż towary te objęte są procedurą składu celnego, powoduje, iż znajdują się one na terytorium kraju - w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W ustawie tej nie przewiduje się szczególnych uregulowań w rozliczaniu transakcji dotyczących towarów znajdujących się w składzie celnym, które nie zostały dopuszczone do obrotu na terytorium kraju, a także nie traktuje się składu celnego eksterytorialnie. W konsekwencji dostawę towarów w obrębie składu celnego należy uznać za dokonaną na terytorium kraju. Podlega ona tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, z zastosowaniem stawek obowiązujących dla konkretnej sprzedaży.

Reasumując Spółka wskazała, że skład celny traktowany jest jako terytorium kraju, dlatego dostawa towarów ze składu celnego na rzecz kontrahentów z terytorium krajów UE jest traktowana jako WDT. Tym samym transakcje te winny zostać uwidocznione w rejestrach sprzedaży i w deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Rozstrzygnięcie kwestii zasad opodatkowania dostawy towarów realizowanej w składzie celnym, wymaga przede wszystkim określenia jak powinno być traktowane terytorium składu celnego.

Skład celny jest instytucją stanowiącą jeden z elementów wspólnotowej procedury celnej. Zgodnie z art. 98 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) NR 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (odpowiednio art. 102 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks Celny, t. j. z 2001 r. Dz. U. Nr 75, poz. 802 z późn. zm.), składem celnym jest każde miejsce uznane przez organy celne i podlegające ich kontroli, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami.

Wyróżnia się składy celne publiczne i prywatne. Składem celnym publicznym jest skład, z którego może korzystać każda osoba w celu składowania towarów, a prywatnym skład celny przeznaczony do składowania towarów przez prowadzącego skład - art. 99 Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

Na podstawie art. 98 ust. 1 ww. Kodeksu, procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie celnym:

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) pod pojęciem "terytorium kraju" należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawodawca nie doprecyzowuje jednak terminu "terytorium Rzeczypospolitej Polskiej". W tej sytuacji koniecznym będzie odwołanie się do innych przepisów, regulujących przedmiotową kwestię, a w szczególności do ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1944 z późn. zm.). Brak ustawowej definicji terminu "terytorium Rzeczypospolitej Polskiej" pozwala bowiem na uznanie, iż ustawodawca posługuje się tym pojęciem w znaczeniu określonym w innych normach prawnych. Zgodnie z art. 1 ustawy o ochronie granicy państwowej, granicą państwową jest powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną, oddzielającą terytorium państwa polskiego od terytorium innych państw i od morza pełnego. Obszary, nad którymi Rzeczypospolita sprawuje swoje zwierzchnictwo stanowią - w rozumieniu ww. ustawy o ochronie granicy państwowej - jej terytorium.

Zatem skład celny, w świetle powołanej wyżej definicji terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest traktowany jako terytorium kraju. Przywóz towarów z krajów trzecich do składu celnego znajdującego się na terytorium Polski, pomimo, iż towary te objęte są procedurą składu celnego, powoduje, iż znajdują się one na terytorium kraju, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie przewiduje się szczególnych uregulowań w rozliczaniu transakcji dotyczących towarów znajdujących się w składzie celnym, które nie zostały dopuszczone do obrotu na terytorium kraju, a także nie traktuje się składu celnego eksterytorialnie. W konsekwencji dostawę towarów w obrębie składu celnego należy uznać za dokonaną na terytorium kraju. Podlega ona tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, z zastosowaniem stawek obowiązujących dla konkretnej sprzedaży.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

Przepis ust. 1 - zgodnie z ust. 2 pkt 1. tego artykułu - stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do treści ust. 6 ww. artykułu, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

W świetle powyższego, sprzedaż towaru w składzie celnym na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju może zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu cyt. wyżej przepisów art. 13 ustawy.

Dla zakwalifikowania danej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie ma znaczenia, że towar objęty jest procedurą składu celnego i nie został dopuszczony do obrotu w Polsce.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 cyt. ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Zgodnie z ust. 3 cyt. artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Stosownie do art. 42 ust. 11 ww. ustawy w przypadku gdy dokumenty, o których mowa wyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonuje sprzedaży towarów pochodzenia pozaunijnego, ze składu celnego położonego w Polsce, do krajów unijnych. Sprzedawane towary obejmowane są procedurą składu celnego, a następnie wywożone do innego kraju wchodzącego w skład Unii, bez dopuszczenia do obrotu na terenie Polski. Sprzedaż dokumentowana jest fakturą, a urząd celny wywóz poświadcza dokumentem T-1, tj. dokumentem przekazowym do ostatecznej odprawy celnej w urzędzie wewnątrz UE. W związku z dokonanym przywozem nie powstaje dług celny.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Spółka prawidłowo wskazała, że skład celny traktowany jest jako terytorium kraju, dlatego dostawę towarów znajdujących się w składzie celnym na rzecz kontrahentów z innych krajów członkowskich UE winna traktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę, opodatkowaną - przy spełnieniu warunków zawartych w powołanych przepisach art. 42 ustawy - 0% stawką podatku. Sprzedaż ta powinna zostać ujęta w ewidencji sprzedaży i w deklaracji VAT-7.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.