ITPP2/443-819/14/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od wydatków na paliwo poniesionych na terytorium Szwecji - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od wydatków na paliwo poniesionych na terytorium Szwecji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, zgodnie z wpisem do Centralnej Ewidencji Działalności (usługi transportowe) z siedzibą w Polsce. Obowiązek podatkowy reguluje w Polsce (podatek VAT, podatek dochodowy od osób fizycznych). Na stałe zameldowany jest w Polsce. Świadczy Pan usługi dla kontrahenta w Szwecji. Dokonuje zakupu paliwa na terytorium Szwecji, obrót jest uzyskiwany w Szwecji i w Polsce. Tymczasowo zameldował się Pan na terenie Szwecji w związku z tym, że większość czasu spędza w trasie, gdyż jest kierowcą ciężarówki. Czasami zdarza się kurs zlecony Szwecja-Polska, wówczas nocuje Pan w Polsce, a poza tym pomieszkuje w Szwecji, gdzie wynajął mieszkanie. Posiada Pan "person numer" i dowód szwedzki ID-KORT wymagany przez szwedzkiego kontrahenta. Na stałe nie przebywa w Szwecji, centrum życiowym jest Polska, gdzie jest na stałe zameldowany. Podstawą prawa do zamieszkania w Szwecji jest posiadanie wystarczających środków na utrzymanie z pracy lub innych źródeł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

* Czy może Pan ubiegać się o zwrot szwedzkiego podatku VAT dla przedsiębiorcy zagranicznego za zakup paliwa i innych środków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

* Czy jest Pan w ww. sytuacji nadal podatnikiem zagranicznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, należy się zwrot szwedzkiego podatku VAT od nabytych środków, gdyż ponosi koszty na terenie Szwecji. Zameldowanie na terenie Szwecji nie ma znaczenia. Koszty ponoszone na terytorium Polski odliczane są w Polsce (paliwo, leasing), podatek dochodowy od osób fizycznych oraz VAT. Siedziba działalności gospodarczej znajduje się w Polsce, a miejsca prowadzenia działalności w Polsce i Szwecji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według ust. 2 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi:

Stosownie do ust. 8 ww. artykułu, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą:

Według art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 2 pkt 11 ustawy, przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Stosownie do art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy, w odniesieniu do podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju, mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w ust. 1a-1g oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5.

Na podstawie ust. 1a ww. artykułu, podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą ubiegać się o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nie na terytorium kraju towarów i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli te towary i usługi były przez te podmioty wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozliczają one podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju.

Ustęp 1b powołanego artykułu stanowi, że w przypadku gdy towary lub usługi, od których podatnik podatku od wartości dodanej lub innego podatku o podobnym charakterze ubiega się o zwrot podatku, były wykorzystywane tylko częściowo do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozlicza on podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju - podatnikowi przysługuje zwrot podatku w proporcji, w jakiej towary lub usługi związane są z wykonywaniem czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podatnik ubiegający się o zwrot podatku jest obowiązany w składanym wniosku przy określaniu wnioskowanej kwoty zwrotu podatku uwzględnić proporcję obliczoną zgodnie ze zdaniem pierwszym.

Podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie przysługuje zwrot podatku w odniesieniu do kwot podatku:

Powyższe przepisy art. 89 ustawy stanowią implementację do polskiej ustawy art. 170 i art. 171 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.).

W myśl art. 170 ww. Dyrektywy, wszyscy podatnicy, którzy, w rozumieniu art. 1 dyrektywy 86/560/EWG, art. 2 pkt 1 i art. 3 dyrektywy 2008/9/WE oraz art. 171 niniejszej dyrektywy, nie mają siedziby w państwie członkowskim, w którym nabywają towary i usługi lub importują towary podlegające VAT, mają prawo otrzymać zwrot tego podatku, o ile te towary i usługi są wykorzystywane do celów następujących transakcji:

Stosownie do art. 171 ust. 1 powołanej Dyrektywy, zwrot VAT podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim, w którym nabywają towary i usługi lub importują towary podlegające VAT, lecz którzy mają siedzibę w innym państwie członkowskim, dokonywany jest zgodnie z procedurą określoną w dyrektywie 2008/9/WE.

Na podstawie ust. 2 ww. artykułu, zwrot VAT podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty, odbywa się zgodnie ze szczegółowymi przepisami wykonawczymi określonymi w dyrektywie 86/560/EWG.

Podatnicy, o których mowa w art. 1 dyrektywy 86/560/EWG, a którzy w państwie członkowskim, w którym nabywają towary i usługi lub importują towary podlegające VAT, dokonali wyłącznie dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz osoby, w odniesieniu do których odbiorca został wyznaczony jako osoba zobowiązana do zapłaty VAT zgodnie z art. 194-197 i art. 199, są również uznawani, do celów stosowania powyższej dyrektywy, za podatników niemających siedziby na terytorium Wspólnoty.

Według ust. 3 powyższego artykułu, dyrektywa 86/560/EWG nie ma zastosowania do:

Z treści wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych (jest kierowcą ciężarówki). Obowiązek podatkowy reguluje w Polsce (podatek VAT, podatek dochodowy od osób fizycznych). Na stałe zameldowany jest w Polsce. Świadczy usługi dla kontrahenta w Szwecji. Obrót uzyskuje w Szwecji i w Polsce. Na terytorium Szwecji nabywa paliwo.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że nie ma Pan prawa do odliczenia lub zwrotu "szwedzkiego" podatku z tytułu nabycia na terytorium Szwecji paliwa oraz innych "środków" służących eksploatacji samochodu ciężarowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej, bez względu na to, że uzyskuje Pan obrót również na terytorium Polski. Prawo do odliczenia/zwrotu przysługuje bowiem wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast "szwedzki" podatek wynikający z dokumentów wystawianych przez szwedzkie podmioty jest - zgodnie z definicją określoną w art. 2 pkt 11 ustawy - podatkiem od wartości dodanej. Dodatkowo należy podkreślić, że podstawą odliczenia/zwrotu jest kwota podatku naliczonego wynikająca z otrzymanych faktur, do których wystawiania - w myśl art. 106b ust. 1 ustawy - obowiązani są podatnicy, zdefiniowani w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem dokumenty wystawiane przez podmioty szwedzkie nie stanowią faktur, o których mowa w przepisach o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy stwierdzić, że nie ma Pan możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w art. 89 ust. 1 pkt 3 i następnych ustawy, ponieważ przepis ten dotyczy podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju oraz podatku naliczonego w Polsce, natomiast Pan - jak wskazał we wniosku - posiada w Polsce stałe miejsce zamieszkania i w Polsce reguluje obowiązek podatkowy, a podatek dotyczący zakupów paliwa i środków eksploatacyjnych do samochodu nie stanowi naliczonego podatku od towarów i usług (jest to podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług).

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii miejsca świadczenia wykonywanych przez Pana usług transportowych, gdyż treść wniosku nie wskazuje, aby Pana intencją było uzyskanie rozstrzygnięcia w tym zakresie. Nie rozstrzyga również kwestii, czy jest Pan "podatnikiem zagranicznym", gdyż kwestie ewentualnego obowiązku podatkowego oraz ewentualnego prawa do odliczenia/zwrotu podatku na terytorium Szwecji rozstrzygają przepisy obowiązujące w tym kraju.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.