ITPP2/443-805/13/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie windykacji należności - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie windykacji należności.

W złożonym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie windykacji należności. Działania polegają głównie na prowadzeniu negocjacji i korespondencji z dłużnikami, ustalaniu majątku dłużników, a także warunków spłaty zadłużenia. Klienci udzielają Pani pełnomocnictwa do windykacji należności, negocjacji z dłużnikami i odbioru należności. Nie świadczy Pani usług prawniczych, ani usług w zakresie doradztwa. Nie dysponuje pracownikami, którzy posiadaliby kompetencje i wiedzę w tym zakresie. Nie jest Pani zarejestrowanym "płatnikiem podatku VAT". Rozpoczęła Pani działalność w 2012 r. Przewidywana wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł. Celem osób zlecających usługi jest uzyskanie świadczenia od dłużników bez względu na przyjęte metody działania. W umowach z klientami zlecającymi świadczenie usług windykacyjnych zamierza Pani wskazać, że nie świadczy usług prawniczych. W przypadku konieczności dochodzenia należności na drodze sądowej klient będzie zobowiązany udzielić pełnomocnictwa wskazanemu przez Panią radcy prawnemu. W takiej sytuacji Pani będzie pokrywać koszty usług prawnych zewnętrznej kancelarii prawnej. Radca prawny będzie działał bezpośrednio na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez osobę zlecającą dochodzenie należności. Pani nie będzie uczestniczyć w wykonywaniu usług prawniczych. Uzyskuje Pani wynagrodzenie wyłącznie w sytuacji, gdy uda się wyegzekwować należność. Cena za świadczone usługi windykacyjne stanowi ustalony procent od wyegzekwowanej należności. W przypadku konieczności wytoczenia powództwa lub złożenia wniosku o wszczęcie egzekucji cena za usługi windykacyjne będzie powiększana o wyegzekwowane koszty zastępstwa prawnego. Jeżeli nie uda się Pani wyegzekwować należności, nie dostanie żadnego wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, świadczący wyłącznie usługi windykacyjne, który w umowach z klientami zamierza wprowadzić postanowienie, że w przypadku konieczności dochodzenia należności na drodze sądowej będzie pokrywał koszty usług prawnych zewnętrznej kancelarii prawnej i który wyłącznie w przypadku wyegzekwowania należności będzie otrzymywał wynagrodzenie za świadczone usługi windykacyjne, których cena będzie stanowiła ustalony procent od wyegzekwowanej należności i wyegzekwowane koszty zastępstwa prawnego, będzie mógł nadal korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dotyczącego drobnych przedsiębiorców, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako osobie świadczącej wyłącznie usługi windykacyjne, po wprowadzeniu do umów z klientami ww. zapisów, nadal będzie przysługiwało na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienie od podatku dotyczące drobnych przedsiębiorców, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Stwierdziła Pani, że nie znajdzie zastosowania wyłączenie zawarte w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, ponieważ nie będzie świadczyć usług prawniczych, ani usług w zakresie doradztwa. W związku z powyższym nie będzie obowiązana do opodatkowania świadczonych usług windykacyjnych podatkiem od towarów i usług i dokumentowania ich fakturami VAT.

Uzasadniając przedstawione stanowisko podniosła Pani, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towaru i usług, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Z kolei z ust. 2a przywołanego przepisu wynika, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W świetle art. 113 ust. 1 ustawy, drobni przedsiębiorcy, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W oparciu ust. 13 pkt 2 powołanego artykułu, zwolnienia nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze lub usługi w zakresie doradztwa.

Zaznaczyła Pani, że celem klientów jest odzyskanie należności. Płacą oni wynagrodzenie wyłącznie w sytuacji, gdy dojdzie do spłaty. Nie posiada Pani uprawnień, ani kompetencji do świadczenia usług prawniczych. Pełnomocnictwo nie obejmuje i nie będzie obejmowało reprezentowania klienta w postępowaniu sądowym, czy egzekucyjnym. Ponownie Pani wskazała, że zamierza wprowadzić do umów z klientami postanowienia, na mocy których będzie pokrywała koszty usług prawnych kancelarii zewnętrznej w sytuacji, gdy trzeba będzie złożyć pozew w celu uzyskania nakazu zapłaty lub wniosek o wszczęcie egzekucji. Nie zamierza Pani brać udziału w świadczeniu usług prawnych. Radca prawny z kancelarii zewnętrznej będzie działał na mocy odrębnego pełnomocnictwa udzielonego przez wierzyciela i z wykorzystaniem zasobów własnego przedsiębiorstwa.

W Pani ocenie, zamierzone zachowanie powoduje, że nie można uznać, że sama będzie świadczyć usługi prawnicze. Świadczona przez Panią usługa to windykacji należności, obejmująca przede wszystkim prowadzenie negocjacji z dłużnikami, odbiór należności, ustalanie majątku dłużników oraz mobilizowanie dłużników do spłaty należności. Działania te są wykonywane przez Panią i pracowników terenowych. W ramach tej kompleksowej usługi windykacji należności może się zdarzyć, że będzie konieczne w celu mobilizacji dłużników złożenie pozwu do sądu, czy też wniosku o wszczęcie egzekucji. Wówczas działania te zostaną zlecone zewnętrznej kancelarii prawnej. Niemniej przedmiotem zleconej Pani usługi nie jest usługa prawnicza czy doradcza, a odzyskanie należności. Pani zdaniem, uzyskanie nakazu zapłaty lub wyroku nie stanowi wykonania usługi, do której wykonania zobowiąże się Pani na mocy umowy o świadczenie usług windykacyjnych. Może być jedynie nieznacznym elementem składowym kompleksowej usługi, który dodatkowo zlecany jest podmiotowi zewnętrznemu. Dodała Pani, że kwalifikacji usług jako usług windykacyjnych, a nie prawniczych, nie zmienia fakt, że w przypadku skutecznego odzyskania długu cena za wykonanie usług windykacyjnych będzie obejmowała procent od wyegzekwowanej należności oraz wyegzekwowane koszty zastępstwa prawnego przyznane przez sąd w wyroku lub nakazie zapłaty lub przez komornika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.