ITPP2/443-788/13/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2013 r. (data wpływu 2 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 28 października 2013 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 października 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania dostawy nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1993 r. nabyła Pani, wraz z mężem, grunt rolny o powierzchni 1,3 ha, w celu utworzenia gospodarstwa sadowniczego. Część gruntu została obsadzona krzewami owocowymi, a na pozostałym obszarze były prowadzone uprawy ogrodnicze. Obecnie grunt jest odłogowany. W 1995 r. mąż zginął w wypadku samochodowym. Została Pani sama z dwójką małoletnich dzieci (8 i 13 lat), które z mocy prawa stały się współwłaścicielami gruntu. W celu uporządkowania spraw spadkowych, w 1997 r. wystąpiła Pani do Urzędu Gminy z wnioskiem o przekwalifikowanie działki, co umożliwiłoby zniesienie współwłasności. Zmiana w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nastąpiła na podstawie uchwały Rady Gminy z dnia 30 czerwca 1999 r. zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741). Dzieci rozpoczęły studia i żeby zapewnić im odpowiednie wykształcenie, w 2006 r. dokonała Pani jednorazowo sprzedaży 4 działek dwóm różnym nabywcom (po 2 działki). Po tym czasie nie dokonywała żadnej transakcji sprzedaży. Nie zamieszczała i nie zamieszcza Pani żadnych ogłoszeń o sprzedaży działek. Informacje dotyczące opodatkowania sprzedaży gruntu uzyskane z różnych źródeł, m.in. z Urzędu Skarbowego, były sprzeczne, niemniej jednak odprowadziła Pani podatek od sprzedaży działek. Mając wątpliwości, co do słuszności dokonania zapłaty podatku, w listopadzie 2007 r. wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, w której uznano, że była Pani zobowiązana do zapłaty podatku. W marcu 2008 r. Pani dzieci wystąpiły z wnioskami w wydanie interpretacji indywidualnych, w których uznano, że są "zwolnione" od zapłaty podatku. Nigdy nie wykonała Pani i nie planuje wykonywać uzbrojenia terenu i innych czynności mających na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Obecnie planuje Pani dokonać sprzedaży jednej działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy powinna Pani zapłacić podatek od sprzedaży działek.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego się w pozycji nr 61 wniosku na art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przedmiotowy grunt nie został nabyty w celach handlowych. Stwierdziła Pani, że nie prowadzi działalności gospodarczej, w ramach której mogłaby handlować działkami. Podniosła, że zdecydowała się na zbycie części majątku w związku ze zdarzeniami losowymi, wobec czego sprzedaż tych działek powinna być "zwolniona" od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Według art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że w 1993 r. nabyła Pani, wraz z mężem, grunt rolny o powierzchni 1,3 ha w celu utworzenia gospodarstwa sadowniczego. Część gruntu została obsadzona krzewami owocowymi, a na pozostałym obszarze były prowadzone uprawy ogrodnicze. Obecnie grunt jest odłogowany. W 1995 r. mąż zginął w wypadku samochodowym. Została Pani sama z dwójką małoletnich dzieci (8 i 13 lat), które z mocy prawa stały się współwłaścicielami gruntu. W celu uporządkowania spraw spadkowych, w 1997 r. wystąpiła Pani do Urzędu Gminy z wnioskiem o przekwalifikowanie działki, co umożliwiłoby zniesienie współwłasności. Zmiana w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nastąpiła na podstawie uchwały Rady Gminy z dnia 30 czerwca 1999 r. zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami. Dzieci rozpoczęły studia i żeby zapewnić im odpowiednie wykształcenie, w 2006 r. dokonała Pani jednorazowo sprzedaży 4 działek dwóm różnym nabywcom (po 2 działki). Po tym czasie nie dokonywała żadnej transakcji sprzedaży gruntu. Nie zamieszcza Pani i nie zamieszcza żadnych ogłoszeń o sprzedaży. Nigdy nie wykonała Pani i nie planuje wykonać uzbrojenia terenu i innych czynności mających na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Obecnie planuje Pani dokonać sprzedaży jednej działki.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów zawartą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, że dokonując planowanej sprzedaży działki gruntu, będzie działała Pani w charakterze handlowca. Z treści wniosku wynika, że poza podziałem gruntu nie wykonała Pani innych czynności mających na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Z okoliczności sprawy nie wynika także, że w momencie zakupu działała Pani z zamiarem dalszej jego sprzedaży, lecz decyzja o zbyciu gruntu wynika z Pani sytuacji życiowej. W konsekwencji, sprzedając ww. działkę gruntu będzie Pani korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Podsumowując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Panią za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 14 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FSK 1453/11), z dnia 13 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 890/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań - planowana przez Panią sprzedaż działki - nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.